Bohaterki Waszych opowiadań zazwyczaj mają 13-16 lat. Szczęśliwe posiadaczki własnych wierzchowców uwielbiają wyjeżdżać na spacery i tereny na własną rękę lub z równie młodymi znajomymi. Galopują przez łąki, pola i lasy, a kiedy wydarzy się wypadek, najzwyczajniej idą sobie do lekarza.
W tak wczesnym wieku żaden odpowiedzialny rodzic nie pozwoliłby na samodzielny wyjazd w teren swojemu dziecku. Ba, niektórzy nie pozwalają nawet jeździć, kiedy w okolicy nie ma trenera lub innej odpowiedzialnej osoby. To samo dotyczy skoków, które na dobrą sprawę zawsze powinny być nadzorowane, a złaszcza, jeśli osoba skacząca jest niepełnoletnia. Przypominam, że do ukończenia osiemnastu lat odpowiedzialność za Was ponoszą rodzice lub opiekunowie prawni, więc raczej będą woleli zapewnić opiekę Waszym młodocianym bohaterkom. Inaczej w razie wypadku nie wiadomo, z czyjej winy on się stał, czy to instruktor nie dopilnował, czy rodzić pozwolił wyjechać. A jeśli już Wasze bohaterki są buntowniczkami i same wyjeżdżają w tereny, dla dodania realizmu niech ktoś je za to skrzyczy, rodzic/trener/inny opiekun.

Cieszę się z pozytywnego odbioru tego poradnika i bardzo dziękuję za wszystkie gwiazdeczki i komentarze. Przygotowuję z tej okazji siedem jeździeckich faktów o sobie, ukażą się, gdy poradnik otrzyma trzydzieści głosów, być może już w następnym rozdziale. Do usłyszenia!