Maar toen ze het spiegel gedeelte van de gehele spiegel aanraakte werd ze ineens naar een andere plek gesleurd door een arm, of ten minste het voelde als een arm.

Ze kwam op een hele andere plek terecht, het leek wel een ander land of een andere wereld. Het was een sprookjesachtige wereld en er vlogen allerlei elfjes rond en ze zat in mooi groen gras maar toch raakte Poppy helemaal in paniek omdat thuis meestal haar moeder alles doet en zelf kan ze niks. Ze bleef nog even zitten in het gras en besloot daarna om iemand te gaan vragen waar ze nou precies was. Ze kwam al vrij snel een grote stevig man tegen die met zijn rug naar Poppy toe stond. Van achter leek hij heel normaal maar toen Poppy op zijn schouder tikte als teken dat hij zich moest omdraaien draaide hij zich om en zag Poppy zijn lelijke verotte gezicht en het leek alsof hij zijn gezicht nooit wast, het is simpelweg te smerig voor woorden. Toen hij vroeg waarom Poppy op zijn schouder tikte kwam er een aardige, zachte en bijna lieve stem uit zijn mond, maar wel met een verschikkelijke stink adem. Poppy was al iets minder bang geworden voor de man en vroeg zacht "mag ik vragen waar ik ben want ik ben hier plotseling terecht gekomen door een spiegel die ik aanraakte." De man zij dat ze het aan een elf moest vragen omdat de trollen niet slim ware en geen school hebben gehad. Dus Poppy zocht een elf op en na een tijdje dwalen kwam ze een elf tegen die haar wel aardig leek dus ze ging vragen waar ze nou eigenlijk is.

Tadaaaa! Ik heb er een nieuw erbij getoverd. Waar denken jullie trouwens dat ze is? Ik heb bijna bij 100 lezers op dit verhaal!😀jeeej!