Polska Partia Liberalna zakłada prowadzenie gospodarki korporacjonistycznej na wzór dalekowschodni, w szczególności koreański, choć nie zabraknie tu również postulatów znanych nam z XXI-wiecznej Europy.
Korzenie Korporacjonizmu sięgają już setek lat wstecz, lecz my się skupimy na współczesnym Korporacjonizmie (po 1914 roku). Należy tu wręcz wspomnieć, że współczesny korporacjonizm powstał jako alternatywa dla indywidualistycznego kapitalizmu oraz kolektywnego socjalizmu, a jego założeniem jest dążenie do ustanowienia systemu opartego na korporacjach, zrzeszającego tak pracodawców, jak i pracobiorców oraz inne jednostki działające w tym samym zawodzie/branży z zachowaniem ich hierarchi (np. Rola wykonawcza i podwykonawcza). W rolnictwie dopuszcza się takie o charakterze terytorialnym.

Na pierwszy rzut oka, szczególnie znając początki współczesnego korporacjonizmu idea ta może wydać się zła, bowiem może kojarzyć się z co najmniej trzema dyktaturami, w tym dwiema najgorszego kalibru. Ów dyktaturami były konkretnie istniejące w latach 20, 30 i 40 XX wieku faszystowskie reżimy Niemiec, Włoch i Japonii. Należy tu jednak przypomnieć wszystkim kapitalistom i komunistom/socjalistom, że idee gospodarcze postulowane przez nich również mają sporo za uszami. Jakby komunistyczne zbrodnie są doskonale wszystkim znane, więc nie będę się na nich skupiał, przypomnę jednak o tym, co kapitalistyczna Belgia zrobiła w Kongu w XIX wieku. Po za tym hitlerowskie Niemcy, Włochy Mussoliniego i Japonia z początku ery Shōwa nie są jedynymi przykładami korporacjonizmu, bowiem aby nie szukać daleko po zachaczeniu o faszystowskie korzenie znanego nam korporacjonizmu, Japonia zaraz po przegranej wojnie i wymuszonej przez USA demokratyzacji gospodarczo pozostała przy Korporacjonizmie. Nie była ona zresztą samotna, bowiem do Japonii dość szybko dołączyły tzw. "Tygrysy Azji", czyli Korea Południowa pod panowaniem Generała Parka Chunga Hee, Republika Chińska (obecny Tajwan) za rządów Czang Kaj Szeka, Singapur Lee Kwan Yewa oraz niestety anektowany jakiś czas temu przez Chińską Republikę Ludową Hongkong. I choć za czasów wspomnianych przywódców wymienione wyżej kraje były dyktaturami (Singapur w sumie dalej jest) to jednak będące obecnie wzorem demokracji Korea Południowa i Tajwan, podobnie jak Japonia pozostały przy gospodarce korporatywnej do dzisiaj.

Skoro więc omówiliśmy po krótce historię ów systemu, przejdźmy do pomniejszych postulatów związanych z gospodarką;

1. Oparcie gospodarki na rodzimych wielobranżowych korporacjach na wzór Czeboli (Hyundai, Samsung etc.), lecz bez zapominania o małych przedsiębiorcach. Powołanie przy tej okazji Rady Planowania Ekonomicznego również na wzór tej koreańskiej i ściągnięcie koreańskich ekonomistów dla lepszego zaadaptowania gospodarki Korei Południowej w Polsce.

2. Wspieranie rozwoju tak rdzennie polskich korporacji, małych przedsiębiorstw, jak i zwykłych ludzi, szczególnie z najbiedniejszych warstw

3. Dążenie do gospodarczego uniezależnienia się Polski od Chin poprzez np. bez-cłowy / nisko-cłowy handel z m.in. Koreą Południową, Tajwanem, Indiami.

4. Współpraca gospodarcza z resztą Unii Europejskiej oraz z Koreą Południową, w tym transfer wiedzy z ów krajów.

5. Obniżenie podstawowych podatków, likwidacja tych kompletnie zbędnych oraz wprowadzenie nadgodzin wolnych od podatku.

6. Likwidacja płacy minimalnej na szczeblu państwowym. Podobnie, jak w Szwecji płacę minimalną oddzielną dla każdej branży ustalać będą związki zawodowe na mocy umów zbiorowych. Jedynym wymogiem będzie aby stawka umożliwiała dożycie do następnej wypłaty (choć wątpię, żeby związki zawodowe wprowadzały płacę poniżej ów progu) oraz aby każdy dostawał to samo wynagrodzenie za wykonanie tej samej pracy bez względu na płeć, czy pochodzenie.

7. Likwidacja 500+ i powołanie w to miejsce systemu mieszkań państwowych.

8. Likwidacja Niedziel wolnych od handlu.

9. Opodatkowanie prostytucji, instytucji religijnych (tak, kościoła też) oraz lekkich narkotyków.

10. Państwowe miejsca pracy dla uchodźców z państw objętych wojną lub dyktaturą oraz dla bezrobotnych tubylców.

11. Wprowadzenie jednolitych stawek VAT w wysokości 20%.

12. Likwidacja zbędnych koncesji i pozwoleń.

13. Uproszczenie procedur zakładania działalności gospodarczej przez małych przedsiębiorców.

14. Reforma ubezpieczeń na wzór niemiecki.

15. Ujednolicenie prawa skarbowego

16. Pociąganie do odpowiedzialności osobistej urzędników, których decyzje rujnują przedsiębiorstwa.

17. Walka z Korupcją

18. Promocja patriotyzmu ekonomicznego.

19. Przejście z energii węglowej na jądrową oraz odnawialną, a w miarę możliwości termojądrową. Uratowany w ten sposób węgiel pozwoli zwiększyć nacisk na opatentowanie grafenu przez Polskę (o ile do 2035 przygłupy z obecnego rządu wszystkiego nie wyżrą)

20. Banki czynne przez od rana do wieczora przez cały tydzień