Najpierw chciałabym podziękować osobom, które były ze mną od samego początku Polowania na Wilka i dotrwaliście do samego końca. To dzięki Wam nie poddałam się i pisałam dalej. Daliście mi motywację do działania.

Moja przygoda z PnW skończyła się i wbrew pozorom jestem z tego zadowolona. Tak naprawdę nie chciałam się tak bardzo w nie angażować. To dzieło powstało pod natchnieniem chwili i nie zastanawiałam się długo nad fabułą (dwie godziny). Widać, że nie jest zbytnio skomplikowane. Cały czas dążyłam do tego momentu w rozdziale 48, to mój punkt kulminacyjny. Przekonałam się, że pisanie nie jest takie proste i łatwe, jak mi się przedtem zdawało. Wypracowałam mniej więcej swój warsztat, który jeszcze jest plastyczny i może się wielokrotnie zmienić. Po zakończeniu PnW wzbogaciłam się o doświadczenie pisarskie, otrzymałam wiele mądrych rad od moich czytelników, którzy pomogli mi się rozwijać. Bardzo jestem za to Wam wdzięczna.

Mam nadzieję, że za parę lat, gdy przeczytam PnW nie pęknę ze śmiechu, co już mi się nie raz zdarzało przy innych opowiadaniach i z uśmiechem na twarzy będę mogła powiedzieć, że jestem z niego dumna.

Chciałbym zaznaczyć, że moja praca nad tym opowiadaniem, nie jest jeszcze w pełni zakończona. Czeka mnie jeszcze wiele pracy.

Dziękuję literatka_ z lżejszym sercem