Zapomniana
Przez młodzieńców odrzucana

Błąka się niewiasta
Po polach zagmatwania

Samotność
Jej towarzyszem

O wszelkich jej troskach
Słyszy

Łzy cierpienia ociera
Zarazem jej duszę sponiewiera

Zanim ją wyśmiejesz
Pomyśl sobie

Jak bardzo

Zrozpaczonym być trzeba
By się bratać z wrogiem