Ik loop weer terug naar de deur en mijn moeder houdt me tegen door mijn arm vast te pakken. 'Waar ga je nu weer naar toe?' vraagt ze.

Ik haal nonchalant mijn schouders op met het doosje onder mijn shirt verstopt. 'Naar boven.'

'Maar je bent net beneden,' zegt ze verbaasd, net een octaaf te hoog. De mensen kijken onze richting op. Ik trek mijn arm los uit mijn moeders greep en draai me om. 'Julia! Je gasten.' Haar stem verstomt door de menigte achter haar en ik snel de trap op.

Net voor ik mijn slaapkamer bereik, haal ik het doosje weer onder mijn shirt vandaan. Ik duw de deurklink naar beneden en open de deur. Ik loop naar mijn kledingkast, nadat ik het doosje op het bed heb gelegd, en open de deurtjes. Het boek ligt nog veilig opgeborgen onder de stapels kleding. Voorzichtig pak ik het boek en druk ik het tegen mijn borst aan. Waarom doe ik er nou steeds zo voorzichtig mee? denk ik. Ik stop het boek in de lade van mijn nachtkastje met het doosje erbij.

De volgende morgen zit ik op de fiets. Mijn moeder heeft mij de hele ochtend genegeerd, omdat ik de avond hiervoor eerder naar bed ging en niet echt met de gasten sprak. Maar ja, dat moet zij weten.

Terwijl ik aankom op school duik ik meteen opzij als er een fietser bijna tegen mij opbotst. Diegene verontschuldigt zich en ik loop hoofdschuddend door naar binnen. Op naar mijn kluisje.

Ik steek het sleuteltje in het slot en haal het mysterieuze boek uit mijn tas. Mevrouw Van Hout komt langsgelopen en blijft vlak naast me staan.

'Jongedame, wat denk je om zomaar een schoolboek mee te nemen zonder te lenen?' vraagt ze geschokt. Ze pakt het boek uit mijn handen en zonder dat ik nog een weerwoord kan spreken, is zij alweer uit mijn zicht verdwenen.

De lesuren gaan snel voorbij en ik kan niet wachten om weer naar de schoolbieb te gaan. Na de bel neem ik een spurt naar de deur. Ik mag van geluk spreken dat de schoolbieb niet zo veel lokalen van mij verwijderd is.

Ik loop er rustig heen en glip naar binnen. Ook al is deze schooldag nog niet voorbij, toch doe ik als een idioot die aan het inbreken is. De reden weet ik zelf ook niet precies.

Terwijl ik langs de kasten loop zie ik een meisje bij het bureau van mevrouw Van Hout staan. Ik kijk naar de boeken die ze in haar handen houdt en de vage, zwarte lijnen op het boek doet me opschrikken. Dat meisje heeft mijn boek!

Terwijl het meisje weer de bieb uitloopt sluip ik haar achterna. Ze loopt één van de meisjestoiletten binnen en ik ga haar achterna. 'Hoi,' zegt ze vrolijk. Ik kijk haar nijdig aan en houd mijn ogen op het boek gericht. 'Hé, als je ook zo'n soort boek wilt, moet je maar zelf gaan kijken. Deze krijg je niet.' Het meisje legt haar tas op de grond met de rits open. Ik gris het boek eruit en open hem. 'Blijf af! Dat is mijn boek!'

Ik duw het meisje weg en het portaal opent zich weer voor mijn neus.

Ik weet niet hoe snel ik naar binnen moet gaan. Gelukkig, ik ben weer in de Pokémonwereld.

Ik doe het boek dicht en het portaal verdwijnt weer. Waar zouden Aaron en Fennekin nou zitten? vraag ik me af.

'Aaron!' schreeuw ik.

'Julia, ben jij dat?' hoor ik Aaron roepen.

'Natuurlijk ben ik dat,' zeg ik. Aaron komt uit een bos gelopen. 'Waar is Fennekin?'

'In het bos,' zegt Aaron. 'Ze is druk met Chespin aan het trainen.'

'Dat wil ik zien,' zeg ik met volle overtuiging.

'Kom dan,' zegt Aaron en hij loopt voor me uit.

'Fennekin,' zeg ik blij, nadat ik Fennekin zie. Fennekin komt op me afgestormd en ze springt op mij. 'Ben je lekker aan het trainen?' Fennekin knikt.

'Julia, ik had het idee om een gevecht te doen,' zegt Aaron.

'Lijkt me leuk,' knik ik.

'Chespin, kom je ook?' vraagt Aaron. Ik zet Fennekin neer.

'Fennekin, kan die?' vraag ik. Fennekin knikt. 'Fennekin is er al klaar voor, Aaron.'

'Chespin is er ook klaar voor,' zegt Aaron. 'Jij mag de eerste aanval doen.'

'Fennekin, doe Ember,' zeg ik. De aanval raakt en Chespin heeft heel veel schade.

'Chespin, doe Vine Whip,' hoor ik Aaron zeggen. De aanval raakt Fennekin, maar ze heeft haast geen schade.

'Fennekin, doe Scratch,' zeg ik. De aanval raakt en Chespin is knock-out.

'Kom terug, Chespin,' hoor ik Aaron zeggen.

'Wij hebben gewonnen, Fennekin,' zeg ik super blij.

'Nog niet,' zegt Aaron en hij pakt nog een Poké Ball. 'Kom eruit!' schreeuwt Aaron. En er staat opeens een vogel voor ons.

'Wat is dat, Aaron?' vraag ik.

'Dat is een Fletchling,' zegt Aaron.

'Hoe kom je aan die Fletchling?' vraag ik.

'Gevangen toen jij weg was,' zegt hij schouderophalend.

'Nou, Fennekin, deze winnen we ook wel,' zeg ik vastberaden.

'Fletchling, doe Peck!'

'Kijk uit, Fennekin!' schreeuw ik. Fennekin ontwijkt de aanval. 'Fennekin, doe Scratch!'. De aanval raakt met A critical hit. De Fletchling valt neer op de grond en is knock-out.

'Goed gevecht,' zegt Aaron.

'Ja, hè,' zeg ik.

'Zullen we naar het Pokémon Center gaan?' vraagt Aaron.

'Is goed,' zeg ik. Al weet ik niet wat het is, denk ik.