Ik kijk om me heen. Mijn Pokémon keren terug in hun Poké Balls. Ik raap ze van de grond en stop de Balls voorzichtig terug in mijn tas. 'Rust allen maar uit,' fluister ik tegen de Balls. Ik rits mijn tas dicht en kom weer overeind.
Ik schuif mijn armen door de banden van mijn tas, zodat het op mijn rug ligt. Ik kijk naar voren. Hun Pokémon staan achter hen verscholen.
Daniel kijkt me met samengeknepen ogen aan, Jordy kijkt geniepig uit zijn ogen en Lisa houdt iets kleins vast. Ze kijkt kort naar Daniel die bijna bewegingsloos zijn hoofd knikt. Lisa grijnst en beweegt het kleine ding naar haar lippen. Het word me duidelijk dat ze een fluitje vasthoudt. Ze blaast hard op het ding, maar er komt geen geluid van af.
Daniel en Jordy blijven ons in de gaten houden, terwijl Lisa enkele seconden lang op het geluidloze fluitje blaast. Ze haalt het bij haar mond weg en steekt het in haar zak. De ogen van een paar Pokémon verkleuren. Eerst worden ze geel, dat overgaat in een groene kleur. Na een vingerknip van Daniel verkleuren de ogen van de Pokémon in een mengeling van vuurrood en donkerpaars.
Jordy fluistert iets. De Pokémon met de verkleurde ogen lijken naar hem te luisteren, maar kijken strak mijn kant uit.
Mijn hart bonst in mijn keel. Het bloed stroomt snel door mijn aderen. Jordy is gestopt met fluisteren. Vier verkleurde ogen komen uit de donkere schaduwen. Het zwarte kleed valt van hen af. Mijn ogen vallen direct op de twee verschillende soorten Pokémon. Een Tyranitar en een Dragonite.
'Tyranitar.' Tyranitar stopt. Hij luistert aandachtig naar zijn bazen en komt dan weer dichterbij. Dragonite rukt mijn tas van mijn rug en gaat op een afstandje van mij af staan.
Als ik mijn tas terug wil halen, grijpt Tyranitar mijn armen stevig vast en drukt mijn handen in elkaar tegen mijn onderrug, waardoor mijn armen zich in een pijnlijke positie bevinden.
'Laat me los!' Ik probeer mijn handen uit Tyranitar's greep te trekken, maar dat is iets wat nog weleens op het "Dingen die haast onmogelijk zijn"-lijstje genoteerd mag worden.
'Geef het nou maar op. Tyranitar luistert alleen naar zijn eigenaren. Niet naar stelende zielenpoten zoals jullie.' Daniel grinnikt. Ik kijk hem met samengeknepen ogen aan.
'Stelen?' vraag ik. 'Wat heb ik dan gestolen?' Mijn stem schiet een octaaf omhoog.
'Het boek, dombo! Jij hebt dat boek gestolen van ons,' zegt Daniel knarsetandend. Hij heeft zijn vingers tot vuisten gebald. Zijn knokkels worden wit.
'Ik heb niks gestolen. Dat boek heb ik ge–'
"Gejat van mij, ja!' roept Lisa. Ze kijkt me woedend aan. 'Weet je nog in de meisjestoiletten? Toen nam je het boek gewoon mee! En nu zeg je dat je het boek geleend hebt van de school bieb, terwijl mevrouw Van Waal het boek al van jou had afgepakt!' Ik slik. Jordy houdt Lisa tegen voor het geval ze mij een pak slaag gaat verkopen.
Dragonite gooit mijn tas naar Daniel. Hij vangt het behendig op en rommelt er nog even in. Dan gooit hij de tas naar de Pokémon achter hem en ze scheuren mijn tas uiteen. Ik druk mijn kiezen op elkaar als Daniel een stap naar voren zet. Hij blijft stilstaan, doorzoekt de ruimte en zegt dan: 'Ze zijn ontsnapt.' Daniel keert mij de rug om. 'Ga ze zoeken. Als ze op vrije voeten zijn, hebben we niet veel tijd meer voor ze het hele gebeuren rond gaan vertellen. Dan valt er niet om heen te draaien en moeten we...'
Ik wacht tot de zin wordt afgemaakt, maar dat wordt hij niet. 'Moeten jullie... Wat? Wat moeten jullie dan?' vraag ik voorzichtig. Mijn ogen opengesperd. Daniel draait zich zwijgzaam om. Geen enkel woord glipt meer uit zijn mond. Hij knipt in zijn vingers en Tyranitar verslapt zijn greep op mijn handen. In plaats daarvan pakt hij mij bij mijn schouders.
'Het is niet goed voor je om te veel informatie te verkrijgen, Julia,' Daniel spuugt mijn naam letterlijk uit. Hij knikt met zijn hoofd en Tyranitar gooit mij naar achteren, waardoor ik tegen de muur op knal en mijn zicht op zwart springt.