Dit moet Aaron zijn huis zijn, denk ik. Ik kijk op het plaatje waar de namen staan en welk huisnummer het is. Ik zie Aaron zijn naam en wat andere namen staan. Huisnummer 1, dat is wel een leuk getal. 'Hier moeten we zijn, Merel,' zeg ik.
'Oké,' zegt Merel, terwijl zij rennend naar mij toekomt. Ik open de deur en ik loop naar binnen.
'Hallo? Is er iemand?' vraag ik. Ik krijg geen reactie. Ik vraag het nog een keer en ik krijg weer geen reactie. Ik loop naar de keuken en ik zie dat die helemaal verwoest is. Er is hier iets gebeurd, besef ik. Ik wil de trap op lopen, maar dan heb ik door dat het huis op instorten staat. Er loopt een grote scheur door de muur en het wordt steeds groter. 'Merel, kom snel het huis uit!' roep ik met veel paniek. Ik ren het huis uit en dan zakt het huis in. 'Wat, Merel? Nee!' schreeuw ik. Ik kniel neer op de grond en begin te huilen.
'Waar huil jij nou weer om?' hoor ik iemand zeggen.
'Om Merel, ze ligt onder dit huis,' zeg ik met tranende ogen en een bibberend stemmetje.
'Maar ik ben hier,' lacht Merel. Ik draai me om en ik kan mijn ogen niet geloven.
'Je leeft nog!'
'Ja, ik zag al dat dat huisje op instorten stond,' zegt Merel lachend.
Ik veeg mijn tranen weg. 'Wacht, en dan zeg je dat niet even tegen mij?' vraag ik boos.
'Toen jij naar binnen ging, zag ik het pas,' zegt Merel boos terug.

'En dan roep jij mij niet even?' vraag ik beheerst.
'Niet aan gedacht,' krijg ik als smoes terug.
Ik loop naar het huis dat naast Aaron zijn huis staat. Naja wat er van over is dan. Ik doe de deur open en ook dit huis zakt in elkaar. 'Wat is hier gebeurd?' vraag ik met veel opwinding.
'Weet ik veel. Het enige wat ik weet is dat ik koffie wil!' zegt Merel ongeduldig. Ik negeer Merel en ik loop naar het lab van de professor. Ik doe de deur voorzichtig open en ik zie mensen achter in het lab en natuurlijk is Team Fear er ook weer.
'Laat ons gaan,' zegt een vrouw, die een kind bij zich heeft.
'Als jullie ons eerst dat boek geven!' zegt één lid.
'Die hebben wij niet!' zegt een man.
'Echt wel! Wij hebben een meisje gevolgd, die het boek had gekregen van de bezitter en wij hebben gezien dat ze hier naartoe was gegaan,' zegt een ander lid.
'Zij kan het boek ook nog gewoon hebben,' zegt een vrouw.
'Nee, want wij hebben haar gevangen en zij had het boek niet bij zich,' zegt weer een lid.
'Wat? Jordy had beloofd dat niet te doen!' zeg ik veel te hard.
'Waarom praat jij toch zo hard?' zegt Merel geïrriteerd.
'Daar is de bezitter, mensen,' zegt Jake.
'Laat ze gaan,' beveel ik Team Fear.
'Uh, nee,' zegt Kimberly, terwijl zij haar wapen pakt.
'Wat, wapens?' zeg ik verbaasd.
'Laat ons gaan,' zegt een man en hij loopt naar de Team Fear-leden.
'Ga terug mannetje of ik schiet,' zegt Kimberly.
Hij blijft staan en Kimberly schiet hem neer. 'Genoeg zo,' zeg ik. Ik heb veel verschillende gevoelens, maar ik weet dat dit niet kan. Ik voel Mew en mijn boek. Wij lijken wel intact met zijn drieën. Ik teleporteer het boek naar mijn handen, hoe weet ik niet precies. 'Laat ze gaan of aanvaard de consequenties,' zeg ik boos. De Team Fear-leden worden bang, maar ze blijven staan. 'Dan moeten jullie het zelf weten.' Ik doe Psychic op één van de leden en zo ruk ik hem uit elkaar. 'Blijven jullie nu nog steeds staan, dan gebeurt er hetzelfde met jullie!'
'Snel weg hier!' en ze rennen het lab uit.
Ik voel me machtiger dan ooit.
'Bedankt,' zeggen de mensen bang.
'Wees maar niet bang,' zeg ik. 'Ik ga alles doen om Team Fear te stoppen,' voeg ik eraan toe.
'Dus jij doet ons geen pijn? Jij staat aan onze kant?' klinken verschillende stemmen.
'Ja, ik ken een quote uit een film in mijn wereld en die luidt: 'If we burn, you burn with us! Zo gaat het hier ook worden! Als zij oorlog willen, dan krijgen ze oorlog!' zeg ik met het gevoel alsof ik de leider ben van deze oorlog. Alle mensen in de zaal juichen en nu weet ik het zeker: het is oorlog.