Hoofdstuk 12

Ik schuif mijn bord van me vandaan en kijk mijn moeder met smekende ogen aan. 'Mag ik van tafel?' vraag ik.
Mijn moeder schudt haar hoofd. 'Geen sprake van, Julia,' zegt ze beslist. 'Eerst je bord leeg eten.'
'Ik ben toch geen klein kind meer?' vraag ik verbaasd. Mijn stem schiet een octaaf omhoog.
'Julia...' Mijn vader kijkt me aan en schudt lichtjes zijn hoofd. Ik zucht en eet met tegenzin mijn bord leeg.
Als de klok zeven uur slaat zitten mijn vader en Daniel op de bank naar een voetbalwedstrijd te kijken. Ik help mijn moeder met het inruimen van de vaatwasser en het schoonmaken van de tafel. We spreken geen woord tegen elkaar.
'Ik ga mijn huiswerk maken,' zeg ik tegen mijn moeder en ik loop snel naar boven. Ik open mijn deur en ga op het bed zitten naast mijn rugzak. Mijn hand graait de Poké Ball van Ducklett eruit en tot mijn verbazing voel ik nog een paar andere Balls. Ook die pak ik eruit.
Oeps,ik ben Aaron vergeten te vragen of hij even op mijn Pokémon kon passen, denk ik. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan.
'Ducklett, kom eruit,' fluister ik en Ducklett komt tevoorschijn. Hij kwaakt en ik maan hem tot stilte. 'Fennekin, Beautifly, Girafarig, kom eruit.' Ze komen allemaal uit hun Poké Balls. Ik kijk ze aan. Ongelofelijk. 'Ga eens bij elkaar staan,' beveel ik ze. De Pokémon gaan naast elkaar staan en mijn gezicht begint te stralen.
Dan klinken er voetstappen op de trap. Ik schrik op en roep mijn Pokémon terug. De deur gaat net open als Fennekin als laatste in de Poké Ball zit en ik de Balls weer in mijn tas heb gestopt.
'Daniel is weer weg. Hij had haast en kon dus geen gedag zeggen,' zegt mijn moeder om het hoekje van de deur. 'Ik dacht dat je zei dat je je huiswerk ging maken?'
'Daar wilde ik net aan beginnen,' zeg ik snel. Mijn moeder knikt nog even voor ze de deur weer dicht doet.
Ik zucht opgelucht en pak het boek voor me. Zonder erbij na te denken open ik het boek. Ik grijp mijn tas beet en word de Pokémonwereld in gesleurd. Aangekomen in de Pokémonwereld besef ik mij dat ik nog in de grot ben, waar wij de Pokémon en de professor hadden gered. Het enige wat ik denk is zo snel mogelijk naar Tyler zijn schuilplaats te gaan. Ik loop richting de uitgang van de grot, totdat ik een geluid hoor vanuit de grot. Ik draai mij om en ik zie een fel licht. Ik hoor een stem die zegt: 'Latios, kom tevoorschijn.'
Ik bedenk me geen seconde en ik ren de grot uit richting het bos, waar de schuilplaats is.
'Kom hier, jij!' hoor ik de stem schreeuwen. Ik ren zo hard als ik kan weg van de bekende stem.
'Help!' schreeuw ik, terwijl iemand achter mij aan zit.
'Julia, ben jij dat?' klinkt een geluid richting mij.
'Ja, help me!' schreeuw ik. 'Uh, ik kan niet meer.' 'Kom op, Julia, geef niet op. Je bent er bijna,' bemoedig ik mezelf. Ik zie Safira vechten met de team Fear-leden.
'Latios, Dragon Pulse!' klinkt het achter mij. De aanval raakt mij en ik beland voor Safira.
'Gaat het?' vraagt Safira bezorgd.
'Uh, nee, niet echt,' zeg ik met veel pijn aan mijn lichaam.
'Nu zijn jullie te ver gegaan,' schreeuwt Safira. Zo boos heb ik haar nog niet gezien. 'Kom eruit, Deoxys!' zegt ze. 'Doe Psychic op de leden!'. Deoxys doet wat Safira zegt en de leden vliegen alle kanten op. Behalve 1 lid natuurlijk, die had zich weer achter zijn Latios verstopt. Ik begin mezelf steeds slechter te voelen en ik geef dat bij Safira aan.
'Greninja, breng haar naar Tyler en de rest,' beveelt Safira Greninja.
'En jij dan?' vraag ik.
'Ik red me wel. Als het niet zo is pas jij dan op Greninja?' vraagt Safira.
'Natuurlijk, maar daar ga ik niet vanuit,' zeg ik bemoedigend. Safira stopt nog snel wat Poké Balls in mijn tas en dan gaan Greninja en ik weg. Greninja brengt mij naar de boom, waar je de schuilplaats in kan. Na heel even te hebben moeten wachten, worden wij naar boven geholpen.
'Julia, wat is er gebeurd?' vraagt Tyler.
'Dat doet er nu niet toe. Help mij eerst even, als dat kan,' vraag ik met het beetje kracht dat ik nog over heb.
'Zulke erge verwondingen heb ik nog niet eerder gezien,' zegt Tyler. 'Professor, kunt u even helpen?' Professor Pavél komt er snel aan gelopen.
'Ik heb dit één keer eerder gezien,' zegt de professor. 'Deze verwondingen kunnen alleen door legendarische Pokémon worden verholpen,' voegt Pavél eraan toe. 'Mew/Latias, kom snel en help mij,' toen ik dat zei, viel ik flauw.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top