De volgende ochtend besloot Anna al vroeg om verder te gaan met haar reis. Tijdens het inpakken van haar spullen wende ze nog een paar blikken op het prachtige meer en daarna gingen zij en haar Pokémon met frisse energie verder. Het weer was minder warm dan de vorige dag en dat deed hen echt goed. Togepi was voor het eerst in een hele tijd echt energiek en draaide de hele tijd in Anna's armen heen en weer, terwijl Plusle uitgeput op Anna's schouder zat. Het zag er redelijk vreemd uit dat de energieniveaus van beide Pokémon ineens zo omgewisseld waren. Anna vond het echter niet zo apart en schonk er weinig aandacht aan. Haar aandacht ging namelijk ergens anders naar toe. Omdat de meid vanochtend zo snel weg wilde, was ze vergeten om te ontbijten, dus haar maag knorde alle Pokémon op de route zo'n beetje bij elkaar. Zoekend keek ze om zich heen, in de hoop dat haar ogen iets eetbaars op zouden vangen. Ja hoor, daar was het. Aan een boom bungelde een trosje bananen, die er rijp genoeg uitzagen om op te eten.

Dichterbij de bananenbomen aangekomen, schrok ze zich echter een hoedje. De bananenbomen waren geen normale bananenbomen, ze leefden. Plusle kwam van Anna's schouder af een klom de 'bananenboom' in, probeerde een banaantje te pakken. Zonder succes. Ze werd van het wezen afgeschud en kwam met een klap op de grond terecht. 'Hmm...' mompelde Anna. 'Dit moet wel een Pokémon zijn.' Ze pakte haar Pokédex erbij en scande de Pokémon. 'Tropius, de fruit Pokémon. Het fruit dat op zijn net groeit, is zoet een populair bij kinderen. Het vliegt door met de grote bladeren op zijn rust te flapperen.' Het grote wezen, dat dus blijkbaar een Tropius hete, kwam met zijn kop tevoorschijn en keek woest naar Anna en Plusle. In zijn ogen was te zien dat hij geïrriteerd was en dat hij op het punt stond om zijn irritatie bij hen kwijt te raken en dat was dan hij wat hij deed. Wild sloeg hij zijn krachtige kop het arme tien jarige meisje omver en maakte zich klaar om zijn heuse lichaam boven op haar te gooien. Anna klauterde snel overeind en maakte dat ze weg kwam. Ze hoefde niet zo nodig verpletterd te worden door een Tropius, nu nog niet in ieder geval, en vechten tegen het wezen leek haar geen optie, ze wilde het namelijk geen pijn doen.

Zo hard als ze konden renden zij en Plusle weg voor het reusachtige monster. Ze hoorde hoe het opgestegen was in de lucht en nu met veel kabaal achter hen aanvloog. Waarom het wezen zo ontzettend boos was, begreep ze echter niet. Zo veel hadden ze niet bij hem gedaan, dacht ze. Rennen leek de enige optie te zijn die er op dat moment was en langzaam begonnen Anna en Plusle uitgeput te raken. Ze wist niet hoe lang ze dit nog vol ging houden en verbaasde zich erover hoe lang het uithoudingsvermogen van die Tropius was, langer dan dat van haar in ieder geval.

Op het moment dat ze bijna in stortte, hoorde ze achter haar een stem. 'Stop Tropius!' Verbaasd draaide ze zich om en ze zag dat een meisje tussen haar en Tropius was gesprongen. Ze leek ouder dan Anna. De Tropius kwam voor haar tot stilstand en keek haar onbegrijpelijk aan. Voorzichtig liep het meisje naar hem toe en legde haar hand op zijn kop. 'Rustig maar,' prevelde ze geruststellend. 'Er is niets aan de hand. Het komt wel goed.' De Tropius legde zich erbij neer en liep terug naar de plek waar hij en de andere Tropius stonden. Het meisje wendde zich tot Anna. 'Wat heb je gedaan om Tropius zo boos te maken?' Anna herpakte zich en antwoorde: 'Uhm... ik dacht dat ik zijn bananen kon plukken en toen klom mijn Pokémon,' ze wees naar Plusle, 'de Tropius op en dat vond hij blijkbaar niet zo fijn.' Het meisje keek Anna argwanend aan, maar haalde daarna toch haar schouders op. 'Het zal ook wel, mijn naam is Kate.' Ze stak op een beleefde manier haar hand naar Anna uit. Twijfelend keek Anna naar de hand, maar nam deze uiteindelijk toch aan en stelde zichzelf voor. 'Wat brengt jou op deze route?' vroeg Kate nieuwsgierig. Ze keek van Anna, naar Plusle, naar Togepi. De laatste lag zoals gewoonlijk weer in de armen van haar trainster te slapen. 'We zijn op weg naar Fortree City, jij?' Kate glimlachte. 'Ik ook! Daar heb ik mijn eerstvolgende gym gevecht!' 'Zullen we dan samen naar Fortree City gaan?' 'Maar natuurlijk!' De twee meiden en hun Pokémon vervolgden hun weg naar Fortree City.

Helaas voor hen was de gezellige sfeer die ze een hele tijd hadden al snel weggetrokken. Een haastige groene Pokémon botste tegen hen op, zwaaide hevig met zijn armen, probeerde wanhopig hun aandacht te krijgen. Kate merkte als eerste op dat er iets met de Pokémon was en boog naar voren. 'Wat is er aan de hand, Kecleon?' vroeg ze. Kecleon, waarschijnlijk was dat de naam van de Pokémon, bedacht Anna zich. De groene Pokémon hupste op en neer en zwaaide met zijn korte, groene armpjes, waarna hij Kate bij haar arm pakte en mee trok. Kate volgde de Pokémon en zo volgde ook Anna de Pokémon.

De Kecleon leidde de twee trainers naar de plek waar Anna de Tropius tegen het lijf was gelopen. Echter was de plek nu verwoest en leek het erop dat er een hels Pokémon gevecht had plaats gevonden. 'Wow, wat is hier gebeurd?' vroeg Kate bezorgd aan Anna en de Kecleon. Beide haalden, in hoeverre ze dat konden, hun schouders op. Plusle sprong van haar trainsters schouder af en zocht aandachtig rond naar sporen. Al snel had ze iets gevonden wat hen allemaal kon helpen. Ze sprong op en neer en wees met haar kleine pootjes naar wat ze gevonden had. Haar trainster kwam naar haar toegelopen. 'Een stuk van een net,' mompelde ze. 'Zouden de Tropius gevangen zijn genomen?' Kate kwam ook naar hen toegelopen. 'Ik hoorde wel dat stropers achter Tropius aanzaten vanwege hun bananen.' 'Dat verklaart dan wel het gedrag van die Tropius tegen Plusle en mij.' Kecleon was bij de trainsters komen staan en stond weer op en neer te springen voor hun gezichtsveld. 'Heb je weer iets gevonden?' vroeg Kate. De Kecleon wees van het stukje net dat Plusle gevonden had naar een andere stukje net. Een heel spoor van stukjes net was achtergebleven. 'Slimme stropers,' mompelde Anna op een sarcastische manier. 'Laten we dit spoor volgen en die Tropius bevrijden voor het te laat is!'

Ernstige kreten hadden ze gehoord op het moment dat ze dichtbij de Tropius en de stropers waren. Walgend keken de twee trainsters vanuit de bosjes toe hoe de banaan Pokémon werd afgetakeld. Ze wilden iets doen, maar hadden het gevoel dat ze met zijn tweeën zwaar in het nadeel waren tegen alle mannen die de Pokémon zijn bananen jatte. Kecleon trok zich daar echter niets van aan en sprong zo op één van de mannen af. 'Hé, wat is dit?' riep de man die probeerde de groene Pokémon van zich af te slaan. Op mysterieuze wijze paste deze Pokémon zich aan. Zijn groene kleur nam de kleur aan van de man zelf. Andere mensen keken de man verward aan en met een blik die duidelijk liet blijken dat ze de man maar apart vonden. Anna begon te lachen vanachter de bosjes vandaan, waardoor ze hun schuilplek verried. 'Wie is daar?' schreeuwde dan ook de dichtstbij zijnde man. Luid kwam hij op hen afgelopen en dook zonder pardon de bosjes in om vervolgens hen uit de bosjes te sleuren. 'Deze twee tienermeiden zaten ons te bespioneren,' schreeuwde de man naar zijn medestropers. De andere man was nog steeds hysterisch aan het s Nu de meiden toch al gesnapt waren, vond Anna dat ze ook wel wat kon doen aan deze stroperij. Ze liet Trapinch uit haar Poké Ball komen. De man die hen vasthield begon te lachen. 'Wil je ons daarmee bang maken? Een sneue Trapinch?' Boos gooide Trapinch zand in het gezicht van de man, waardoor deze achteruit tuimelde en de twee meiden losliet. 'Laten we het oplossen met een Pokémon gevecht,' riep Anna zelfverzekerd. 'Als ik win, laten jullie de Tropius vrij. Als jullie winnen, laten wij jullie met rust.' Kate tikte Anna aan. 'Weet je het zeker?' vroeg ze gespannen. 'Vertrouw me maar.' Nog een andere man stapte naar voren. 'Deal!'

Het gevecht tussen Anna en de random man begon. Anna gebruikte natuurlijk Trapinch en de man gebruikte een Houndoom. De tienjarige trainster begon te lachen, terwijl alle mannen rondom te andere man elkaar geërgerde blikken gaven. Allemaal wisten ze dat Houndoom niet sterk was tegen Trapinch, omdat Trapinch Ground Type aanvallen kon leren. 'Jij mag beginnen,' stelde Anna voor. De man maakte daar gretig gebruik van. Hij liet zijn Pokémon direct Bite doen. Net op het nippertje ontweek Trapinch deze aanval. Anna zag een kans en pakte deze dan ook direct. 'Trapinch, doe nu snel Sand Tomb op die Houndoom!' Trapinch luisterde goed naar haar trainster en voerde de aanval dan ook direct uit. Houndoom werd gevangengenomen in een draaikolk van zand en kon geen kant meer op. Verscheidene zandkorrels kwamen hard tegen zijn huid uit, schuurden langs zijn lichaam. 'Schud het van je af! Probeer eruit te ontsnappen!' De Houndoom probeer zijn best, maar niets werkte in zijn voordeel. Het zand bleef langs zijn huid schuren en veroorzaakte lelijke schrammen. Anna zag het en stuurde haar Pokémon aan om nog een aanval te doen, namelijk Feint Attack. Ze wist dat deze aanval niet veel schade zou doen, maar elk kleine beetje schade was genoeg om een einde aan het gevecht te kunnen maken. Trapinch deed dan dus ook wat haar opgedragen was en kwam vluchtig op de al verzwakte Houndoom af. De klap was raak en dat was ook direct de laatste klap die nodig was geweest. De Houndoom was verslagen.

Enthousiast sprong Anna in de lucht en hoorde hoe Kate haar vanachter toejuichte. De man staarde te neergeslagen naar zijn verslagen Pokémon. Anna rende naar haar Pokémon toe en omhelsde de blije Trapinch. Tot haar verbazing begon de Trapinch te gloeien. Ze stapte bij haar Pokémon vandaan en keek verwondert toe hoe het wezen evolueerde. De kleine Trapinch was nu niet langer een Trapinch meer. Hij was getransformeerd in een Vibrava. Plusle en Togepi maakten allebei enthousiaste geluidjes. 'Oeh vet!' riep Anna, waarna ze zich naar de man keerde. 'Goed, het gevecht is voorbij en ik heb gewonnen, dus houdt jullie aan jullie afspraak. Laat de Tropius vrij!' De man knikte en wende zich tot de andere mannen daar, waaronder de man die nog steeds paranoia in het rond aan het schreeuwen was. 'Laten we maar gaan mannen.' De rest knikte ook en de mannen renden er als een stel angsthazen vandoor. Behalve degene met Kecleon op zijn lichaam, die keek verstijfd om zich heen en prevelde een zachte schreeuw om hulp. 'Kom maar van die man af Kecleon, het is al opgelost,' zei Kate lachend. De Kecleon maakte zichzelf weer zichtbaar, klauterde van de man af en stak ondeugend zijn tong naar hem uit. Ook de laatste man rende nu weg, achter de rest van zijn groep aan.

'Goed gedaan Anna en Vibrava!' riep Kate enthousiast. Ze schudde de jongere trainster de hand. 'Laten we nu die arme Tropius uit hun kooi halen.' De twee trainsters liepen naar de kooien toe en probeerde er een open te maken. 'Het lukt niet,' mompelde Kate. 'Ze zitten muurvast.' Anna dacht even na terwijl Kate de Tropius influisterde dat het allemaal wel goed zou komen, dat ze een oplossing zouden vinden. Ze had gelijk, want Anna kwam op een idee. Ze pakte de Poké Ball van Blaziken en liet deze eruit komen. 'Blaziken, zou je Blaze Kick tegen het slot van de kooi aan kunnen doen, zodat deze hopelijk breekt?' De Pokémon luisterde gehoorzaam en voerde de aanval op het slot uit. Het slot brak en de eerste kooi was hierbij geopend, de eerste Tropius was weer vrij! 'Lekker Blaziken!' riep Anna. 'Nu de rest nog.'

Nadat alle Tropius bevrijd waren, liet Anna Blaziken terugkeren in haar Poké Ball. De arme Pokémon was uitgeput. De Tropius waren beide trainsters dankbaar dat ze hen gered hadden en toen ze de maag van Anna, Plusle en Togepi hoorden rammelen, vonden ze dat ze alle drie een banaan hadden verdiend. Daarna vertrokken de Tropius weer terug naar hun vaste plek op de route. De trainsters en hun Pokémon zwaaiden ze enthousiast uit. 'Zullen we verder gaan naar Fortree City?' vroeg Anna aan haar Pokémon en Kate. Alle drie knikten instemmend, dus de tieners en hun Pokémon gingen weer verder op reis. 

~

Yay, weer eens een hoofdstukje geschreven xD
Eigenlijk ga ik niet zo veel zeggen hierover. Bedankt als je het weer gelezen hebt en nog steeds niet afgehaakt bent. 
Het personage genaamd Kate komt van Ipslover863
Ze had me gevraagd of ik haar karakter er snel in voor wilde laten komen, dus dat heb ik gedaan. Ik hoop dat je er tevreden over bent

X~ Anna