De hele middag liep Anna met een knoop in haar maag. Ze was nog steeds niet op antwoorden gekomen en dat maakte haar langzamerhand gek. Haar Pokémon begonnen zich zorgen te maken en wilden iets voor hun trainster doen. In de verte viel Plusle ineens iets op en ze sprong van Anna's schouder af. Haar trainster schrok ervan en zag langzaam haar Plusle uit het zicht verdwijnen. 'Waar ga je heen?' riep ze, maar Plusle was al ver weg gerend. Anna zuchtte en rende achter haar Pokémon aan. Togepi was alweer in slaap gevallen en kreeg weer eens niets mee van alle heisa.

Plusle stopte met rennen toen ze haar doel had bereikt en keek nieuwsgierig rond. Ze bevond zich nu aan het water en in het water lagen talloze kleine bootjes. In de bootjes zaten vishengels. Uitgeput kwam Anna aan bij haar Pokémon en keek naar de bootjes en het water. 'Waarom ben je hier heen gerend?' vroeg ze verbaasd aan Plusle. De Pokémon reageerde niet, maar iemand anders wel. 'Er zal hier morgen een viswedstrijd plaatsvinden waar trainers en hun Pokémon aan mee kunnen doen.' Het was een man van middelbare leeftijd die een eindje verderop stond. 'Ik denk dat je Pokémon graag mee wilt doen.' Anna keek naar Plusle, die vrolijk knikte en daarna op haar schouder sprong en haar begon te knuffelen. Anna lachte. 'Goed, we doen mee.' 'Goed om te horen,' zei de man. 'De wedstrijd zal morgenochtend plaatsvinden. Heel veel succes!' Hij liep weg en liet de trainster en haar Pokémon achter. 'Laten we dan hier maar de tent op zetten en even wat eten,' stelde Anna voor en ze ging aan de slag.

Nadat ze haar tent op had gezet en het eten klaar had, liet ze al haar Pokémon uit haar Poké Balls komen. Bij ieder van hen zette ze een bakje met eten neer en al haar Pokémon aten het gulzig op. Zelf at ze noedels, haar lievelingseten. Na het eten was ze eigenlijk al zo moe van de gebeurtenissen van vandaag, dat ze haar Pokémon liet terugkeren in hun Poké Balls en haar warme slaapzak in kroop. In haar tent viel ze in een zorgeloze slaap.

De volgende ochtend werd Anna wakker door het gekraai van talloze Wingull. Ze hadden zich boven haar tent verzameld en vonden het een goede gelegenheid om hun zang te laten horen. Geïrriteerd kwam Anna de tent kijk en keek omhoog. 'Die rot Pokémon ook. Je hebt er niets aan.' Ze kroop terug haar tent in en kleedde zich snel om, waarna ze Plusle en Togepi ook voorzichtig wakker maakte. Ze besloten gezamenlijk buiten de tent te gaan ontbijten en zich klaar te maken voor de viswedstrijd.

De viswedstrijd begon om stipt 10:00 uur. 'Welkom Pokémon trainers!' De man die Anna de vorige avond had gezien, was aan het woord. Alle trainers hadden zich al in een bootje gevestigd en luisterden aandachtig naar de man. 'Vandaag zal de tiende viswedstrijd plaatsvinden! We zijn benieuwd naar jullie vangsten en hopen dat we prachtige Pokémon zullen zien. In het water waar jullie momenteel liggen te dobberen, zijn verschillende Pokémon te vinden. Doe je best! En heb vooral heel veel plezier!' Het startschot klonk en de trainers begonnen enthousiast aan de viswedstrijd.

Anna, die nog nooit eerder aan een viswedstrijd had meegedaan, bekeek het bootje en de hengels die erin lagen eens goed. Zonder aarzelen sprong ze in de boot. Haar Pokémon volgden haar. Ze duwde de boot van de kant en dreef het grote meer op. Mensen bij haar in de buurt hadden hun vishengels al in het water gegooid en wachten rustig af tot ze beet hadden. Anna wilde echter niet op de plek vissen, dus ze besloot wat verder bij de kant vandaan te gaan.

Toen ze eenmaal een goed plekje gevonden had, gooide ze de vishengel uit en begon ze aan de zware periode van het wachten. Het was een warme dag die dag. De zon brandde in haar gezicht en voor even dacht ze dat het een verkeerde keuze was geweest om mee te doen aan de viswedstrijd. Straks zal zij degene zijn die mensen aanzagen voor een Magikarp, omdat ze zo rood was geworden door de zon. Plusle en Togepi vonden het in de boot echter geweldig. Ze renden hyperactief door het klein bootje heen en even leek het erop dat de kleine Togepi uit de boot zou vallen. Echter gebeurde dat ook. Vlak bij de plek waar Anna ook haar vishengel in het water had, viel Togepi erin. Waterspetters kwamen daarbij omhoog, waardoor Anna opschrok. 'Togepi?' riep ze geschrokken. De kleine eivormige Pokémon dobberde rond in het water en maakte vrolijke geluidjes, alsof er niets aan de hand was. Plusle stond over de rand van de boot gebogen en lachte. Anna slaakte een geïrriteerde zucht en zocht in haar tas naar een Pokémon die Togepi uit het water kon krijgen. Ze greep naar de Poké Ball van Kirlia, maar voordat ze de Pokémon tevoorschijn kon laten komen, zag ze iets bewegen in haar ooghoeken. Het was niet Togepi, maar iets wat naar de kleine onschuldige Pokémon toe zwom.

Togepi werd een klein stukje omhooggeduwd uit het water en kwam uiteindelijk helemaal boven het water uit. De Pokémon die aan was komen zwemmen, had de baby Pokémon op zijn rug geduwd en zwom zelfverzekerd naar de boot toe. Bij de boot aangekomen haalde Anna Togepi van zijn rug af en zette de natte Pokémon terug in de boot, waarna ze over de rand keek naar de Pokémon. Die leek echter te zijn verdwenen in het niets.

Nog geen paar seconden later had Anna beet. Een rode vis Pokémon spartelde in het water, probeerde zichzelf van de vishaak te rukken zonder enig succes. 'Hm, een Magikarp?' Met een opgetrokken wenkbrauw bekeek ze de Pokémon. 'Het zal vast de Pokémon zijn die Togepi uit het water had gered.' Togepi kwam nieuwsgierig bij de rand van de boot staan en keek naar de strijdende vis. 'Weet je wat, omdat je hebt geholpen, zal ik je vangen!' Anna pakte een Poké Ball en keek naar de spartelende vis, waarna ze de Poké Ball in zijn richting gooide. Ze Pokémon werd door de Poké Ball opgeslokt en de Poké Ball vloog terug in Anna's handen. Nadat de rood met witte bal drie keer geschud had, volgde een kort klikje. De Magikarp was gevangen. 'Hehe,' grinnikte Anna. 'Ik heb een Magikarp gevangen. Laat ik hem Maik noemen, want Maik de Magikarp klinkt wel fancy.'

Nu ze een Pokémon had gevangen, kon ze terugkeren naar de kant. Niet dat ze de wedstrijd met een Magikarp zou gaan winnen, maar ergens had ze wel genoeg van het vissen en het zitten in de brandende zon. Al leek het erop dat de eerst zo heldere lucht ineens bepakt was geraakt met donkere, onheilspellende wolken. 'Ow nee toch...' mompelde Anna. 'Het zou toch niet gaan regenen?' Jawel hoor. De woorden waren nog niet eens volledig haar mond uit en de regendruppels vielen al met bakken uit de hemel. 'Dat wordt onderdak zoeken dan maar.' Ze zuchtte en tuurde door de dikke regendruppels over het meer heen. In de verte zag ze iets wat leek op een brug. 'Daar moeten we heen!'

Zeiknat kwamen de trainer en haar Pokémon aan bij de brug. Gelukkig hadden ze nu wel onderdak en konden ze rustig wachten tot de stortbui voorbij was. Door het feit dat de brug best laag hing, hadden ze ook weinig last van de wind. Anna tuurde naar het water, naar hoe de regendruppels kringetjes vormden, die steeds groter werden. Een oneindige loep was het, waarin ze bijna in verzonken leek te raken. Totdat ineens wat anders haar aandacht trok. Een beige kleurige vis Pokémon met blauwe vinnen sprong elegant omhoog uit het water. De regendruppels dansten om zijn glibberige lichaam heen. Verwonderd keek Anna toe naar de water Pokémon. Togepi en Plusle kwamen naast haar zitten en keken mee.

'Welke water Pokémon is dit?' vroeg Anna aan zichzelf. Ze pakte haar Pokédex erbij en scande de Pokémon. 'Deze vis Pokémon, een Feebas genaamd, wordt vaak genegeerd vanwege zijn de verwarde verschijning van zijn vinnen en lichaam.' Anna vond dat wat de Pokédex zie nogal vaag. In haar ogen was de Pokémon wel cool en ergens had ze het gevoel dat deze het super goed zou doen bij een Contest. 'Ik ga hem vangen, maar zal hem daarvoor eerst moeten verzwakken.' Ze pakte de Poké Ball van de net gevangen Magikarp. 'Maik, ik geef jou de klus om deze Pokémon te verzwakken!' Maik de Magikarp kwam uit de Poké Ball en dook zo het water in. 'Oké, eens even kijken welke aanvallen je kent.' Ze pakte haar Pokédex er weer bij en bekeek de aanvallen. Splash was de enige aanval die de Pokémon kende. 'Uh... doe maar Splash?' Magikarp bewoog heen en weer in het water, maar deed verder niets. Anna zuchtte. 'Je bent onmogelijk.' Ze liet de Pokémon terug keren in zijn Poké Ball en pakte de Poké Ball van Kirlia erbij. 'Dan mag jij dit klusje eventjes klaren.' Kirlia kwam uit de Poké Ball tevoorschijn. Ze zocht een stabiele houding op de boot en keek naar de Feebas. 'Gebruik Psychic op de Feebas!' Ze gebruikte Psychic op de Feebas en de aanval was raak. Anna pakte snel een Poké Ball uit haar tas en gooide deze naar de Feebas. De Poké Ball kwam terug en na drie keer schudden had ze de Feebas gevangen. Iets in haar zei dat ze deze Pokémon graag in haar team wilde houden, dus ze stuurde Maik de Magikarp naar haar ranch toe. Die Pokémon was immers toch nergens goed voor, vond ze.

Anna had besloten dat het zo echt wel goed geweest was en trainde haar Pokémon op het water nog een beetje bij de langskomende water Pokémon, tot het gestopt was met regenen. Toen het dan ook eenmaal gestopt was met regenen, vertrokken ze direct terug naar de kant. Heel veel mensen stonden doorweekt aan de kant, maar keken wel tevreden naar de water Pokémon die ze hadden gevangen. Anna kwam als laatste binnen en sloot zich aan bij de rest van de kandidaten. Ze liet de Feebas die ze had gevangen uit haar Poké Ball komen. Vrolijk sprong de Pokémon in haar vertrouwde omgeving, het water. De jury was al begonnen aan het beoordelen van de Pokémon en kwamen als laatste bij Anna. 'Wow,' mompelde één van hen. Hij keek van de Feebas naar Anna en weer terug naar de Feebas. 'Die zie je niet vaak. Goed gedaan!' Daarna liep hij en de rest van de juryleden weg voor een kort overleg.

Zenuwachtig stonden Anna en de andere deelnemers voor het podium. De mannelijke jury lid kwam naar voren en begon het woord. 'Jullie hebben ons dit jaar echt verbaasd! Prachtige water Pokémon zijn gevangen. De één sterker dan de ander en weer de één mooier dan de ander. Toch was er naar onze mening een Pokémon die ertussen uit sprong.' Hij stopte even met praten, zorgden er zo voor dat de spanning op gebouwen werd. 'De Pokémon die er voor ons het meest tussen uit sprong, is de Feebas van Anna! Kom maar naar voren!' Anna keek naar het podium en stapte verbaasd naar voren. Togepi sliep rustig in haar armen en Plusle zat, net zo verbaasd als haar trainer, op haar schouder. Ze liep naar het podium toe en kreeg een medaillon om haar nek gehangen. 'Goed gedaan,' zei de jury. De rest van de deelnemers klapten.

Die avond zaten Anna en de rest van haar Pokémon aan het meer waar die dag de viswedstrijd was gehouden. De meeste deelnemers hadden de plek alweer verlaten en waren doorgegaan met hun reis. Anna had daar echter nog geen behoefte aan gehad. Ze genoot van het zijn bij het water. Feebas zwom vrolijk rond in het water, met de speelse Plusle op z'n hielen. Anna staarde naar het water en keek toen naar haar Pokémon. Ze glimlachte en besloot in gedachten dat ze de volgende ochtend weer verder zouden reizen, maar voor nu nog even zouden genieten van de rust.

~

Het duurde weer eens langer dan ik had gezegd, maar hier is dan toch weer een nieuw hoofdstuk! Ik vind het echt apart om te zien hoe veel langer mijn hoofdstukken zijn in vergelijking met het begin van het verhaal. Hopelijk vinden jullie het niet erg dat de lengte ineens is toegenomen, zo wel, geef een gil! xD
Ik zat behoorlijk vast bij dit hoofdstuk, vandaar dat het wat langer duurde. Sorry. 
Om die reden ga ik dan ook geen beloftes doen voor wanneer er mogelijk nieuwe hoofdstukken komen, want dat weet ik gewoon niet...
Houd dit boek in je bibliotheek als je nog wel eens een update wilt krijgen xD

Ow ja, dit verhaal staat op 1 in #pokemon en dat motiveerde me echt om verder te schrijven. Bedankt iedereen! <3

x- Anna