De volgende ochtend werd Anna lamlendig wakker. Haar rug deed zeer en voor het eerst in een lange tijd voelde ze zich uitgeput. De afgelopen dagen hadden veel energie geëist en ze kon het even niet meer trekken. Moeizaam kwam ze overeind en keek ze om zich heen. Amira en Jirachi sliepen nog, Plusle en Togepi waren druk aan het spelen. Anna greep naar haar tas en keek erin. Haar maag knorde als een gek, dus zin in eten had ze wel. Ze doorzocht haar hele tas, maar kon nergens eten vinden. Ze gromde luid, waardoor Amira wakker werd. 'Wat is er?' vroeg ze slaperig. 'Waarom gromde je?' 'Ik heb weer eens geen eten en volgens mij is het al best lang geleden dat mijn Pokémon en ik een goede maaltijd hebben gehad.' Anna zuchtte luid en ging voorover zitten met haar hoofd in haar handen. 'Gaat het nog wel? Je ziet er niet goed uit...' Amira kwam naast Anna zitten en keek haar bezorgd aan. 'Het gaat op zich wel, maar deze reis wordt me momenteel een beetje te veel. Er is al zo veel gebeurd en er staat nog heel veel te gebeuren. Ik weet niet of ik het nog wel trek.' mompelde Anna. Amira sprong overeind. 'Niet zo negatief!' riep ze. 'De reis gaat nog hartstikke leuk worden. Je gaat nog heel veel dingen beleven en vergeet niet waarvoor je het doet. Je wilt Top Coördinator worden, toch?' 'Dat klopt...' zei Anna ongemakkelijk. 'Nou, ga er dan voor!' riep Amira en ze pakte Anna's had vast en trok haar overeind. 'Ik zal je steunen.' 'Dankjewel.' zei Anna oprecht. 'Laten we dan nu maar wat eten gaan zoeken, ik verhonger.' Anna pakte haar tas van de grond en gooide die om haar nek. Plusle sprong op haar schouder en gaf haar trainer een knuffel. Togepi werd verwelkomd in Anna's armen. 'Oké, we gaan ervoor.' Met hernieuwde moed zette Anna haar reis voort.

'Waarom valt er nergens eten ze vinden?' jammerde Anna. Ze hadden de route bijna volledig afgelopen en waren nergens bomen met bessen tegengekomen. 'Ik weet het niet, waarschijnlijk hebben alle Pokémon die hier leven de boel opgegeten.' mompelde Amira. 'Maar ik zie daar in de verte een huisje. Misschien hebben zij wat eten voor ons.' Anna keek op en zag het huisje ook staan. Het kwam haar heel erg bekend voor. 'Dat is de Daycare!' riep ze opgewonden. 'Die mensen daar ken ik. Zij hebben zeker wel wat eten voor ons over!'

Na een paar minuten kwamen de twee meiden aan bij de Daycare. Voorzichtig klopte Anna op de deur. De vrouw deed open en keek Anna met twinkelende ogen aan, waarna ze naar Amira keek. 'Anna!' riep ze. 'Wat leuk om je weer te zien! Wie is dit meisje?' Anna lachte naar de vrouw. 'Ook leuk om u weer te zien.' zei ze. 'Dit is Amira. Ze is een Pokémon Ranger!' Amira schudde de vrouw de hand. De vrouw glimlachte naar Amira en keek daarna naar de Pokémon in haar handen. 'Dit meen je niet!' riep ze. 'Een Jirachi? Hoe? Waarom? Is er iets ergs gebeurd?' 'Haha, dat is een lang verhaal.' zei Anna. 'Is het goed als we binnen komen en dan het verhaal vertellen?' 'Maar natuurlijk!' zei de vrouw enthousiast. Ze opende de deur helemaal zodat de meiden naar binnen konden.

De vrouw had hen eten en drinken aangeboden, die ze gulzig opaten terwijl ze het hele verhaal vertelden. Ze had aandachtig zitten luisteren en soms hen onderbroken met wat vragen. Het hele verhaal was ten einde gekomen. 'Je mag geluk hebben met je Togepi,' zei de vrouw en ze gaf Togepi een aai. 'Als zij er niet was geweest, waren jullie waarschijnlijk samen met het gebouw de lucht in gevlogen.' 'Dat klopt,' zei Anna. 'Ik ben blij dat ik deze lieve Pokémon van jullie gekregen heb.' De vrouw glimlachte. 'Dus deze Pokémon kwam uit het ei dat je van ons hebt gekregen? Dat is inderdaad een goede Pokémon!' 'Ja, zeker weten!' Anna gaf haar Togepi een knuffel, waarna die vrolijke geluidjes produceerde. 'Hoe gaat het eigenlijk met de Contesten?' vroeg de vrouw na een korte periode van stilte. 'Eigenlijk niet zo goed,' beantwoord Anna de vraag. 'Ik heb nog maar een lintje gewonnen, terwijl ik al drie Contesten heb gehad en al best lang op reis ben.' De vrouw dacht even na. 'Dat is inderdaad niet best. Gelukkig voor jou heb ik gehoord dat er morgen een Contest wordt gehouden in Verdanturf Town. Ik zal jou en je vriendin er wel naar toe willen brengen met de auto.' Anna keek de vrouw blij verrast aan. 'Dat zal geweldig zijn!'

Na nog wat gekletst te hebben en nog wat te hebben gegeten, besloot Anna dat ze haar Pokémon nog even wat wilde gaan trainen voor het Contest van de volgende dag. Ze liep samen met Plusle en Togepi naar buiten en liet daar haar eerste Pokémon uit haar Poké Ball komen. Het was Grovyle. 'Hey Grovyle,' zei Anna met een glimlach, 'lang niet gezien! Gaat het een beetje goed met je?' Grovyle rekte haarzelf slaperig uit en knikte naar haar trainer. Ze was fit en klaar voor een goede training. De vrouw van de Daycare was ondertussen ook naar buiten gekomen en keek naar Anna en haar Pokémon. Haar Delcatty had zichzelf achter haar benen verstopt en spinde zachtjes. 'Zullen we anders die meid uitdagen voor een gevecht?' vroeg de vrouw aan haar Pokémon. Delcatty spinde ter goedstemming. De vrouw liep naar Anna toe en kwam voor haar tot stilstand. 'Zin in een Pokémon gevecht?' vroeg ze uitdagend. Anna keek de vrouw verrast aan en knikte toen. 'Maar natuurlijk,' en zo begon het gevecht tussen de twee Coördinaten.

Als eerst was Anna aan zet. Ze had besloten dit gevecht samen met Grovyle te gaan doen. De vrouw gebruikte haar oude, vertrouwde Delcatty. De twee Pokémon waren dus zeker aan elkaar gewaagd en Anna wist dat dit een lastig gevecht zou worden. 'Oké, Grovyle! Kom maar uit met een krachtige Leaf Blade!' commandeerde ze haar Pokémon. Grovyle reageerde snel en deelde een krachtige Leaf Blade uit aan de Delcatty die het net niet wist te ontwijken. 'Delcatty, je kunt het wel!' riep de vrouw. 'Vooruit dan maar, geef ons eens een krachtige Ice Beam!' Delcatty raapte al haar kracht bij elkaar en liet een krachtige Ice Beam uit haar mond ontsnappen. Anna en Grovyle stonden perplex, waardoor Grovyle de aanval niet wist te ontsnappen en met een harde klap op de grond viel. 'Hoe kan het dat jouw Delcatty een ijsaanval kent?' bracht Anna verward uit, terwijl ze haar Grovyle aanmoedigde om op te staan. 'Ik heb het haar zelf aangeleerd,' reageerde de vrouw en ze commandeerde Delcatty om zich klaar te maken voor een nieuwe aanval. Grovyle was met moeite overeind gekomen en liet aan haar trainer zien dat ze sterk genoeg was om verder te vechten. Helaas voor haar was Delcatty alweer krachtig genoeg voor een nieuwe Ice Beam en vuurde die dus vol op de arme Pokémon af. 

'Grovyle!' riep Anna geschrokken toen haar Pokémon nogmaals door de aanval geraakt werd. 'Kun je nog verder vechten?' Grovyle kwam weer langzaam overeind, maar viel door de verwondingen weer naar de grond. Anna rende naar haar Pokémon toe en ondersteunde haar. 'Het komt wel goed,' mompelde ze geruststellend in haar oor. 'Ik denk dat we het gevecht maar zullen eindigen.' Van deze woorden was Grovyle niet gediend. Ze gaf niet graag op, dus met het laatste beetje kracht dat ze in zich had, stond ze op. Haar gedaante begon te gloeien en werd groter, ze transformeerde langzamerhand in een Sceptile. 'Wow...' mompelde Amira, die samen met Jirachi naar buiten was gekomen om te kijken naar het gevecht. Togepi en Plusle moedigden Sceptile aan. Nu ze geëvolueerd was, had ze weer genoeg kracht om verder te vechten. 'Oké, als jij het wilt, gaan we verder!' riep Anna naar haar Pokémon. Sceptile knikte en het gevecht ging verder.

Niet veel later was het gevecht afgelopen. Ondanks dat Grovyle was geëvolueerd in een Sceptile, kwamen de Ice Beam van de Delcatty nog steeds hard aan. Dat was ook niet gek, want de aanval was super effectief. Het was ook net begonnen met schemeren, dus eigenlijk was het ook goed dat het gevecht was afgelopen. 'Laten we naar binnen gaan,' stelde de vrouw voor. 'Dan zal ik wat eten voor jullie klaarmaken.' De vrouw liep voor hen uit naar binnen. Amira liep al vrij snel achter haar aan met Jirachi in haar armen, die weer eens in slaap was gevallen. Anna liet Sceptile terugkeren in haar Poké Ball en liep ook naar binnen toe.

Toen het avondeten op was, besloten Anna en Amira om nog even te helpen met de vaat. Daarna waren de twee meiden zo moe van de afgelopen dagen, dat ze op de bank gingen liggen en direct in slaap vielen. 

~

Er is eindelijk weer eens een Contest in de aantocht mensen, Yasss.
Dit hoofdstuk was trouwens langer dan normaal xD