Hoofdstuk 33: Ranch, Anna is terug!

Anna en Madelief waren zonder obstakels in een keer doorgelopen naar Rustboro City en zaten nu rustig in het Pokémon Center te eten. 'Wat doe je eigenlijk precies, naast het rondreizen met je Pokémon?' vroeg Madelief opeens, de lange stilte verbrekend. 'Ik doe mee aan Contesten!' riep Anna enthousiast. Als in een reflex greep ze naar haar tas op het doosje met de lintjes te laten zien. Ze had er al een gewonnen en daar was ze super trots op. 'Vet gaaf!' riep Madelief, die het doosje met het lintje bewonderde. Ze gaf het terug aan Anna, die het snel terug in haar tas propte. 'Zullen we naar onze kamers gaan?' vroeg Anna nadat Madelief en zij allebei het eten ophadden. 'Maar natuurlijk!' zei Madelief enthousiast. De twee vertrokken naar hun kamer, kletsten nog wat en vielen daarna al vrij snel in slaap.

De volgende ochtend was Anna redelijk vroeg wakker, ze strekte zich uit en stapte uit bed. Ze liep naar het raam en merkte op dat ze haar ranch vanaf hier kon zien. Wat had ze er veel zin in om naartoe te gaan! Ze draaide zich om en zag dat Plusle en Togepi ook al wakker waren. Madelief daarentegen lag nog diep te slapen. Anna zuchtte, ze had drie opties. De eerste optie was om Madelief uit te laten slapen en te wachten. De tweede optie was om zonder haar weg te gaan en de derde optie was om haar wakker te maken. In de eerste optie had ze niet zoveel zin, maar de tweede en de derde klonken wel wat gemeen. Ze ging dan ook voor de eerste. Ze pakte een stoel en ging voor het raam zitten, wachtend tot Madelief wakker zou worden.

Al snel hoorde Anna achter haar rug gestommel. Ze draaide zich om en zag dat Madelief zich uitgebreid uitrekte. 'Lekker geslapen?' grapte ze. Madelief keek haar met slaperige ogen aan. 'Zal ik anders even wat eten en drinken voor ons klaar maken?' vroeg Anna. Madelief knikte slaperig en wreef in haar ogen.

Na het eten en drinken was Madelief helemaal wakker geworden en konden ze vertrekken naar de ranch. 'Ik ben benieuwd welke Pokémon je allemaal op je ranch hebt.' zei Madelief. 'Ow, maar het zijn er niet zoveel hoor. Er zitten nog wat kleine Poké Balls in mijn tas, waar ik Pokémon in heb gevangen. Ik kan er alleen niet meer bij.' mompelde Anna. 'Heb je niet een apparaatje die je Pokémon direct naar de ranch stuurt?' vroeg Madelief verbaasd. 'Nee, hoe zo? Wat voor een apparaatje?' Anna keek haar verbaasd aan en wilde graag weten over welk apparaatje ze het had. Madelief rommelde wat in haar tas en haalde een rood/oranje apparaatje uit haar tas. In het midden van het apparaatje zat een rondje, waar ze haar Poké Ball in stopte. Op die manier werd de Poké Ball geteleporteerd van het apparaatje naar de ranch. 'Wow!' riep Anna uit. 'Ik wil ook zo'n apparaatje!' 'Misschien komt dat nog wel.' grapte Madelief. Anna keek voor zich uit, lettend op de weg. 'Kijk!' riep ze. 'Daar is de ranch al!' Zo snel als ze kon rende ze naar de ranch toe.

Voor de ingang van de ranch stond Peter. Hij keek met open ogen voor zich uit toen hij zag dat Anna eraan kwam gelopen. 'Wat leuk dat je er weer bent!' riep hij. Hij gaf Anna een hand en keerde zich daarna naar Madelief toe. 'Wie is dit?' 'Dit is Madelief.' zei Anna. 'We reizen nu voor een tijdje samen.' 'Aangenaam kennis te maken.' Peter lachtte vriendelijk en schudde haar de hand. 'Kom maar binnen.'

Binnen in de ranch was het rustig. Een paar Pokémon zaten rustig wat te eten en de verzorgers keken er oplettend naar. De andere Pokémon waren waarschijnlijk buiten. 'Wat doe je hier precies?' vroeg Peter. 'Ik wilde graag mijn Pokémon weer zien.' zei Anna, Peter knikte goedkeurend. 'Ze zijn buiten, ik denk dat je ze wel kunt vinden en anders zullen zij jou wel vinden.' Na die woorden liep Anna naar buiten. Madelief bleef echter bij Peter achter en praatte wat met hem.

Buiten aangekomen, nou ja buiten: het buitengedeelte van de ranch, vloog er direct een Pokémon op Anna af. Het was haar Butterfree. 'He, hoe gaat het met jou?' vroeg Anna enthousiast. Haar Butterfree had zich op haar hoofd genesteld. Plusle was van haar schouder afgesprongen en rende enthousiast naar Linoone toe, een andere Pokémon die Anna gevangen en getraind had. Anna besloot om samen met haar Pokémon weer terug te gaan naar binnen, een grijze, grauwe lucht begon namelijk langzamerhand de ranch te bedekken. Maar niet alleen dat was de reden: ze wilde nog wat aan Peter vragen.

'Peter,' riep ze toen ze weer binnen was, 'hoe kan het dat mijn Poké Balls klein worden als ik een nieuwe Pokémon heb gevangen?' Peter dacht even na, maar gaf al snel antwoord. 'Dat komt doordat je dan te veel Pokémon in je huidige team hebt.' 'Kan ik de Pokémon dan nog wel gebruiken?' vroeg Anna, even was ze bang dat ze de Pokémon niet meer kon gebruiken. Gelukkig zorgde Peter al snel voor verduidelijking. 'Als je een paar Pokémon uit je team haalt en ze hier achterlaat op de ranch, dan kan je de andere net gevangen Pokémon gebruiken.' Anna knikte als teken dat ze het begreep. 'Ik had het er trouwens net met Madelief over dat je nog geen ranch-;apparaatje hebt, dat zal eigenlijk wel handiger zijn. Op die manier kan je ook Pokémon naar de ranch sturen als je op reis bent.' zei Peter. 'Ja, dat zal inderdaad wel handig zijn!' riep Anna blij. 'Oké, dan zal ik even kijken of we nog zo'n apparaatje hebben!' zei Peter, hij liep verder het gebouw in. Madelief en Anna bleven achter. Ze gingen op een stoel zitten en praten wat over van alles en nog wat. De gezelligheid verdween echter snel toen er een enorme knal klonk...

~

Een kort (en redelijk saai) hoofdstuk voor jullie. Ik zat een hele tijd vast door dit hoofdstuk, maar verwijderen kon niet, omdat het belangrijk is voor het volgende hoofdstuk. Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk niet zo saai vonden als ik. 

Aangezien ik een hele tijd inspiratieloos ben geweest en ik vast zat bij dit hoofdstuk, heb ik een lange tijd niet gepubliceerd. Ik baal nu echt heel erg, want ik ben al een jaar met dit verhaal bezig en ben voor mijn gevoel nog niet eens op de helft -_-
Ik heb dus besloten om de aankomende periode super veel te gaan schrijven, zodat dit verhaal eindelijk eens wat voortgang boekt. Ik hoop dan ook dat jullie niet zullen afvallen!

O ja, om een of andere reden schrijf ik de hele tijd 'range' in plaats van 'ranch' het kan dus zo zijn dat dat nog ergens staat. Heb je misschien die fout gevonden, twijfel niet en geef een gil!

X~Anna

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top