Hoofdstuk 32: Zing, zing, zing!
Anna en Madelief hadden eventjes wat gegeten en de Pokémon van Madelief hadden tijd gekregen om aan te sterken. Wat ze niet wisten was dat ze vanaf een afstandje in de gaten werden gehouden. Ze waren klaar met alles, ruimden snel het vuil op wat ze hadden gemaakt en besloten om verder te reizen naar Rustboro City. 'Waar ga je eigenlijk heen, nadat je in Rustboro City bent geweest?' vroeg Anna nieuwsgierig aan Madelief. Madelief haalde haar schouders op. 'Eigenlijk heb ik nog geen idee.' mompelde ze. 'Maar ik denk dat ik het liefste doorreis naar Dewford Town. Ik heb gehoord dat daar een heerlijk strand is en je er goed kunt surfen.' Anna dacht even na. 'Daar heb je wel gelijk in, ja.' zei ze. 'Ik ken wel iemand die je ernaar toe zou willen brengen.' Madelief knikte als teken dat ze haar bedankte.
Plots sprong er een kleine, roze Pokémon voor hun voeten. In haar hand hield ze een microfoon die, als je de bovenkant van de microfoon eraf haalde, een stift was. Geschrokken keken Anna en Madelief naar de Pokémon. 'Welke Pokémon is dat?' vroeg Anna en ze greep naar haar Pokédex, maar nog voordat die had kunnen aangeven welke Pokémon het was, had Madelief al met grote en angstige ogen gemompeld: 'Dit is een Jigglypuff en volgens mij geeft deze al te graag optredens aan mensen.' 'Bedoel je, als in zingen?' vroeg Anna nieuwsgierig. 'Inderdaad!' zei Madelief. 'Ow, maar dan laten we haar toch zingen?' vroeg Anna. Madelief knikte instemmend en boog zich voorover naar de Jigglypuff. 'Wil je graag voor ons zingen?' vroeg ze lief. De Jigglypuff maakte een opgewonden geluidje en sprong op een rots, daar zette ze haar zong in. Eerst luisterden Anna en Madelief aandachtig naar de zong, net als hun Pokémon Plusle, Togepi en Skitty. Maar al gauw kreeg de slaap hen te pakken. Ze tuimelden langzaam in. De Jigglypuff kreeg door dat haar publiek in slaap was getuimeld. Haar wangetjes zwollen op van boosheid en uit reflex maakte ze van haar microfoon een stift, ze zou wraak nemen.
Rond de middag werden Anna en Madelief wakker. Ze gaapten uitbundig en rekten zichzelf uit. Daarna keken ze verbaast om zich heen. Ze wisten niet waarom ze midden op de weg in slapen waren gevallen. Totdat ze naar elkaar keken. 'Wow Anna!' riep Madelief uit. 'Wat is er met je gezicht gebeurd?' Anna keek Madelief verward aan. 'Ik kan beter vragen wat er met jouw gezicht gebeurd is!' riep ze. Snel wreven ze allebei met hun handen over hun gezicht, waarna ze naar hun handen keken. Die waren helemaal zwart. 'Wat is dit nou weer?' vroeg Anna verbaasd. 'Het lijkt wel alsof er iemand op onze gezichten heeft getekend!' riep Madelief geïrriteerd. Ze wierpen hun blikken naar hun Pokémon en zagen dat ook zij ondergekliederd waren. 'Ik vraag me echt af wie dit gedaan heeft en waarom!' riep Anna geïrriteerd en een tikje verbaasd. Ze maakte haar Pokémon wakker en veegde hun gezichten schoon, ook Madelief deed dit bij haar Pokémon. 'Wacht!' riep Madelief opeens. 'Misschien komt het door die song van Jigglypuff, waarschijnlijk is het een soort van slaapliedje en zijn we daardoor in slaap gevallen!' Anna dacht diep na. 'Dat kan best kloppen.' mompelde ze. Ze pakte haar Pokédex om te kijken wat die over de Pokémon zei. De Pokédex gaf aan: 'Niets kan voorkomen dat je in slaap valt na het horen van de song van Jigglypuff. De geluidsgolven in zijn zangstem komen namelijk overheen met de hersengolven van iemand in een diepe slaap.' 'Wow!' riep Madelief uit. 'Dat is best wel eng! Als we die Jigglypuff weer tegenkomen moeten we maken dat we wegkomen, ik wil niet nog een keer in slaap vallen!' Ze grinnikte kort maar keek al gauw weer serieus. Anna tilde haar Togepi op en hield haar vast in haar armen, terwijl Plusle op haar schouder sprong. Madelief nam haar Skitty in haar armen. Met het ontwijken van de Jigglypuff in hun achterhoofd, gingen de meiden weer verder met hun reis.
De Jigglypuff had hen van een afstandje bekeken en was van plan ze zonder een pardon achterna te lopen. Ze wilde graag nog een keer voor de twee meiden zingen, in de hoop dat ze nu niet in slaap gingen vallen. Togepi kreeg door dat ze achtervolgd werden en draaide onrustig heen en weer in Anna's armen, ook Plusle kreeg het door. Ze sprong van Anna's schouder af en keek schichtig in het rond. 'Wat is er aan de hand?' vroeg Anna, die er niets van begreep. Plusle stopte met schichtig in het rond kijken en focuste haar blik op een bepaalde plek. In de richting van haar blik stond de Jigglypuff. Het kleine, roze wezentje hield de microfoon in haar hand en stond op het punt om te beginnen met zingen. 'Niet weer!' riep Madelief. 'Ik wil niet nog een keer in slaapvallen! Wat moeten we nu?' Zonder na te denken greep Anna een Ultra Ball uit haar tas en wierp die naar de Jigglypuff toe. De Ultra Ball kwam bovenop het hoofdje van de Jigglypuff terecht, waardoor zij schrok en haar microfoon uit haar handjes liet vallen. Ze wilde net haar microfoon van de grond pakken en beginnen met zingen, maar op dat moment opende de Ultra Ball en werd de Jigglypuff naar binnen gezogen. De Ultra Ball viel op de grond, schudde drie keer en daarna klonk een kort klikje. De Jigglypuff had geen weerstand geboden en Anna had haar dus kunnen vangen. 'Uhm... dat kon ook.' zei Madelief lachend. Anna zette haar Togepi op de grond neer, liep naar de Ultra Ball toe en pakte die van de grond, direct werd de Ultra Ball klein. Anna begreep er niets van, maar het was best logisch natuurlijk, want Anna's team bestond al uit zes Pokémon dus er was geen plaats meer voor de Jigglypuff.
Madelief slaakte een zucht van opluchting, net als Anna. Ze konden nu rustig verder reizen naar Rustboro City, zonder nog langer bang te zijn dat ze elke moment in slaap gezongen konden worden. Anna pakte haar Togepi van de grond, Plusle sprong op haar schouder en de reis kon weer verder gaan!
~
Komt de titel van dit hoofdstuk jullie ook zo bekend voor? Volgens mij zijn er best veel liedjes die zo heten, maar dan in het Engels! xD
Ik had trouwens beloofd dat ik een voorraadje hoofdstukken zou gaan schrijven, maar op een of andere manier ben ik daar net zo slecht in als een Baksteen! Dus aangezien school binnenkort weer begint en ik het super druk heb >_<, kan het misschien weer een maand of twee duren voordat er een nieuw hoofdstuk online komt.
Het spijt me alvast heel erg!
X~De Baksteen :D
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top