De grot was donker en Anna, Plusle en Togepi hadden geen enkel besef van tijd en hoe lang ze nu al in de grot ronddwaalde, ook wisten ze niet hoe lang ze nog in de grot rond moesten lopen voordat ze bij de uitgang zouden komen. De moed zonk Anna langzamerhand in de schoenen en ze plofte neer op een steen. 'Zullen we maar stoppen met hopeloos ronddwalen?' vroeg ze zuchtend aan Plusle en Togepi. Beide Pokémon keken haar medelevend aan. 'Kon ik maar een manier verzinnen hoe ik uit deze grot kan komen, maar mijn hoofd is zo goed als leeg.' ze zuchtte en verborg haar gezicht in haar handen. Al haar Pokémon kwamen tevoorschijn uit hun Poké-Ball en gingen om haar heen staan. Ze hief haar hoofd omhoog. 'Bedankt dat jullie er voor me zijn in deze tijd.' Haar Pokémon knikten. Plusle kroop op haar schoot en Togepi bewoog vrolijk met haar handjes heen en weer terwijl de rest van de Pokémon voor haar gingen zitten.

Opeens hoorden ze een harde knal. Anna en haar Pokémon keken geschrokken op. Niet ver bij hun vandaan was een vreemde Pokémon tegen de wand van de grot aangebotst. Hij had daarna zijn plek op de grond gevonden. Anna kwam overeind en rende naar de Pokémon toe, die op de grond lag. Ze ging op haar knieën naast de Pokémon zitten en bekeek hem goed. Hij had door de botsing met de grotwand verschillende schaafwonden opgelopen. Anna greep in haar tas en zocht naar een flesje waar een genezend goedje in zat. De Pokémon die op de grond lag keek haar angstig aan. Ze glimlachte geruststellend naar de Pokémon en spoot het goedje op zijn schaafwonden. De Pokémon kermde van de pijn maar verroerde zich niet. Anna pakte verband uit haar tas en wikkelde de Pokémon om. 'Het is klaar.' zei ze met een glimlach. De Pokémon kwam overeind en nu kon Anna zien dat hij een steenachtige huid had. Nieuwsgierig pakte ze haar Pokédex tevoorschijn om te kijken welke Pokémon dit precies was. Haar Pokédex vertelde: 'Solrock, de meteoriet Pokémon. De kracht van Solrock komt van de zon.' Anna luisterde aandachtig en keek toen naar de Solrock. Hij zag er zwak uit en hij zweefde langzaam door de lucht. Anna vroeg zich af hoe het kwam dat de Pokémon zo zwak was. Misschien had de Pokédex gelijk over dat hij energie van de zon opnam, maar als zo'n Pokémon in een groot leeft, waar moet hij dan zijn energie uithalen? Het leek haar verstandig deze Pokémon zo snel mogelijk zonlicht te geven. Dit maakte dat ze nu nog liever uit de grot wou komen, voor haarzelf en om de Pokémon te helpen. Ze stond op en liep terug naar haar eigen Pokémon, op een of andere manier schoot haar ineens een plan binnen. 'Grovyle en Marshtomp, ik wil dat jullie de Solrock gaan helpen. Zorg ervoor dat hij niet nog een keer valt en het redt tot de uitgang. Flurmel, ik wil dat jij met je oren de uitgang van deze grot probeert te vinden.' De Pokémon knikten en gingen bezig met hun taak. Grovyle en Marshtomp liepen naar de Solrock en bleven bij hen. Flurmel spreidde zijn oren en luisterde aandacht naar de geluiden. Anna liet de rest van de Pokémon terugkeren in hun Poké-Ball. Plusle sprong op haar schouder en Togepi pakte ze weer in haar armen.

Uiteindelijk had Flurmel iets gehoord wat leek op het waaien van de wind. Hij liep naar Anna en wees in de richting waar hij het geluid vandaan had horen komen. 'Daar is de uitgang?' vroeg ze. Flurmel knikte zelfverzekerd. 'Oké. Grovyle en Marshtomp zorgen jullie ervoor dat Solrock langzaam meekomt, dan kunnen we naar de uitgang lopen.' Flurmel liep voorop en werd gevolgd door Anna, Grovyle, Marshtomp en Solrock.

De uitgang van de grot was tot Anna's genoegen al vrij snel in zicht. Ze rende naar de uitgang toe, maar tot haar irritatie kon ze nog steeds niet de grot uit. Voor de uitgang hingen een aantal Zubat, ze hadden zichzelf op een vreemde manier gevestigd waardoor er onmogelijk mensen langs konden. 'Dit meen je niet.' zuchtte Anna. 'We kunnen moeilijk die Zubat wakker maken, dan gaan ze ons sowieso aanvallen en dan zijn we weer veel verder bij de uitgang vandaan.' Solrock kwam langzaam naar voren en zorgde met het kleine beetje energie dat hij nog in zich had ervoor dat de Zubat aan de kant gingen. Hij hing ze namelijk en behulp van een psychische aanval de Zubat aan de kant. Doordat hij daarvoor als zijn energie had gebruikt, viel hij uitgeput naar beneden. Gelukkig konden Grovyle en Marshtomp hem nog net op tijd opvangen. 'We moeten nu snel naar buiten gaan!' riep Annan en zij en haar Pokémon renden naar buiten, het zonlicht te gemoed.

Het zonlicht dat zich buiten bevond, scheen op het steenachtige lichaam van Solrock en een klein beetje energie kwam bij hem naar boven. Hij kwam overeind uit de greep van Grovyle en Marshtomp en vloog een klein beetje omhoog, zodat zijn lichaam het zonlicht beter op kon vangen. Hij danste rond in het zonlicht en nadat hij al zijn energie weer terug had, richtte hij zich tot Anna. Hij gaf haar een bedankend knikje en zweefde vrolijk de grot in. Anna liet haar overige Pokémon terugkeren in hun Poké-Ball en liep met een voldane glimlach de volgende route op, met Plusle op haar schouder en Togepi in haar armen. 

~~~~~~~~~

Heyyy lieve lezers van dit verhaal,

Ik wil eventjes zeggen dat het me spijt dat ik zo weinig update, dat komt doordat ik het dit jaar nogal druk het met school en mijn zin in schrijven een lange tijd verloren ben. Ik hoop dat ik deze vakantie alvast een lading hoofdstukken voor jullie kan schrijven. 

 Voor de rest wens ik jullie allemaal fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!!!!! 

XX-Anna