Eve Aguirre

After my tiring training day, I decided to go to Pricessiola's Park since I have no work to do anymore in the company. Besides, Manager V allows me to go early so that I can rest well for school tomorrow.

I checked my phone and it's already 3 o'clock in the afternoon.

I am also thirsty, I need some refreshment.

I bought a plastic bottle of cold water in the nearest store and headed back to the bench where I was sitting earlier.

Nang maubos ko ang inumin ay tumayo na rin ako upang umuwi ngunit bago iyon, nahagip ng mga mata ko ang isang pamilyar na lalaki.

"Aziel?" Pagtawag ko rito nang makalapit ako sa gawi n'ya. Iniangat n'ya ang kan'yang paningin at nagtama ang aming mga mata.

"Are you following me?" Seryosong tanong n'ya.

"At bakit naman kita susundan?"

"Then, why are you here?" Ingles nang ingles ang potek. Magmula nang makausap ko ang lalaking ito, wala nang ibang lumalabas sa bibig n'ya kundi puro Ingles.

Kumusta naman ang ilong ko?

"Masama po bang magpahangin sa lugar na ito?" I asked in a sarcastic voice but I got nothing from him.

"E ikaw, bakit ka naririto?" muli kong tanong.

"None of your business," malamig na tugon n'ya.

"Ang sungit mo naman! Mas bagay pa rin sa'yo ang palangiti just like the old days."

"So, you're also saying that you're one of my supporter?" Tumingin s'ya nang deretso sa akin habang naghihintay ng kasagutan.

"Gano'n na nga," mahinang sambit ko.

"Look at the clear blue skies, they're beautiful, aren't they? They're free from dullness." Itinaas ko ang magkabila kong mga kamay habang nakatingala sa langit at dinaramdam ang sariwang simoy ng hangin.

"What are you trying to say?"

"I think they are happy, it seems like they don't think any problems that could make their day sorrowful." I answered.

"But not everything will stays the same, it will still change." He says.

"What happened?" I suddenly asked.

"She'd left for almost a year ago without any words and I don't think where she is right now. I can't contact her, I think she blocked me or she changed her social media accounts. I am clueless until now, I hope she would comeback to me." Hindi agad ako nakasagot sa mga confessions n'yang iyon. Kitang-kita ko ang labis na kalungkutan sa kan'yang mga mata.

"I'm still waiting and longing for her. I don't know where did I go wrong. All I did is to love her and give enough time for her but all of my efforts were just wasted."

Nakaramdam ako ng kaunting kirot sa aking puso. Talagang mahal na mahal nito ang babae na parang sa kan'ya na lang umiikot ang mundo ni Azi.

Isasantabi ko na lamang ang aking nararamdaman para sa kan'ya.

"Do you think she's coming back? I know you're one of our love's witness." Hindi agad ako nag-respond sa kan'ya bagkus ay ngumiti ako nang bahagya.

"I am not sure." Dahil hindi naman talaga ako sigurado sa pagbabalik ng babae. Ayokong umasa s'ya kapag sinabi kong oo, mas masasaktan lang s'ya.

Yumuko s'ya matapos marinig ang aking mga sinabi. Pinagmasdan ko ang kan'yang kabuuan at talagang nakikita ko sa kan'yang determinado s'ya sa paghihintay.

Azi, why do you have to be like this?

"Anyway, I have to go. Thanks for your time and lastly, forgive me for what I've said yesterday." Tumayo na s'ya hudyat na paalis na s'ya.

"Thanks for listening." He pats my head and smiled.

That's the first time I've seen him smiled again, genuine.

Ano ba Eve? Huwag kang kikiligin!

"Bye." Pinagmasdan ko s'yang lumakad palayo hanggang sa tuluyan ko na s'yang hindi makita.

Siguro, gumaan ang kan'yang pakiramdam kahit papaano dahil nailabas n'ya ang mabigat n'yang nararamdaman.

At masaya akong makita s'yang ngumiti ulit ng ganoon kabanayad.

°°°

"Bakla, alam mo na ang chika?" Agang-aga e, pang-chismisan na naman ang bibig nitong si Eli.

"Huh?" Kunot noong tanong ko.

"Gaga, magbukas ka ng Twitter mo para makita ng dalawa mong mata," sabat ni Chelsea kaya sinunod ko na lang ang sinabi n'ya. Ilang araw din akong hindi nagbukas ng medias ko, dala ng pagod.

Nag-tweet si Ate Gaynell at ito ay noong nakaraang araw pa.

"It's official that Ms. Eve Aguirre is going to be Aziel Martinez's model partner soon regarding with our next big project. And about the incident happened last time between them, let's just forget about it because none of them wants it to happens." Malakas na pagbasa ni Chelsea.

"Epal ka talaga!" dakdak ni Eli kay Chelsea.

Tiningnan ko ang comments and as usual, karamihan ay puro hate and negative comments na naman.

May mga kapwa estudyante akong bumati sa akin at mayroon namang masama ang mga mata na nakatingin sa akin.

Well, wala naman akong magagawa sa mga reactions nila. Basta gagawin ko ang lahat para sa career ko at para na rin kina mama.

Lumipas ang buong maghapon at natapos ang mga lectures sa isang tipikal na goodbye.

Naglakad na kaming tatlo nina Eli at Chelsea palabas ng campus at nagtungo sa isang grocery store upang bumili ng pang-daily diet ko.

"Oy bakla, libre mo naman ako ng ice cream. Tokang-toka kana ng libre sa akin noong nakaraang linggo kaya ngayon ikaw naman." Narinig kong sabi ni Chelsea.

"Ayoko nga! Ikaw naman ang nagkukusang ilibre ako e. Tatanggi pa ba ako?" Taas kilay na tugon ni Eli.

"Napakagahaman mo talaga! Dali na, napakakuripot mo!" Nakangusong pangungumbinsi ni Chelsea.

Natawa na lang ako sa pagkukulitan nilang 'yon bago pumunta sa kabilang section ng mga prutas.

Kinuha ko na ang mga kailangan ko at napagpasyahang bumalik sa gawi nina Eli ngunit muli na namang may nahagip ang aking mga mata.

Kaya ayoko rin ng may malikot na mga mata, palagi na lang nakasisilay ng mga bagay na hindi ko dapat makita.

Nandidilim ang paningin ko sa kanila, parang gusto kong sumabog anumang oras.

Bakit dito ko pa kayo nakita?

Talaga bang maliit ang mundo para sa atin?

Nagpapakasaya s'ya sa ibang pamilya habang ang legal n'yang asawa't mga anak, hindi makaalis sa pasakit na kan'yang ginawa.

Sinusubukan ko namang tanggalin s'ya sa puso't isipan ko sa loob ng mahabang panahon ngunit patuloy na bumabalik ang kan'yang anino.

Hiling ko na sana'y maglaho na lamang sila sa paningin ko. Bawat sayang kanilang tinatamasa, s'ya namang sakit at pait na binibigay nila sa akin.

Pinigilan ko ang aking sarili sa tangkang pag-iyak dahil ang mga katulad n'ya ay hindi naman nararapat na iyakan.

"Eve, ang tagal mo namang pumili. Tara na, magbabayad sa counter." Nawala ang atens'yon ko sa kanila at napunta iyon kina Eli at Chelsea.

"Ayos ka lang?" Puna ni Chelsea.

"Bakit gan'yan ang mukha mo? May umaway ba sa'yo?"

"Wala ito, tara na." Nanguna ako sa paglalakad at naiwan namang walang idea ang dalawa.

I hope that would be the last. I don't want to see them again.