Dąb wielki rośnie w starym ogrodzie

Od czasów dawnych pamięta wszystko

Wspomnienia o twojej dziewczęcej urodzie

Wyryły się na nim wyraźnie i czysto

Pokryte rosą na twardej korze

Oczy dziewczyny co nie widzi świata

Rodzina zebrana w ogromnej trwodze

Pociesza cierpienie jej małego brata

Będzie krążyła po zaświatów drodze

Aż nie odnajdzie kochanka w obłokach

Nie przeszuka jaskiń, sadów i lasów

Nie podniesie kamieni w potokach

By zajrzeć do umysłu młodego chłopaka

Który w ramionach innej pociechę odszukał

Kochanek będzie po niewiaście swej płakał

Gdyż mógł jej powiedzieć o szczerej miłości

A teraz ona na gałęzi starego dębu znalazła

Pocałunek śmierci z powodu braku bliskości.