De duisternis vergeten

Ik hield van jou
Zou mijn alles geven aan jou
Dacht niet te kunnen zonder jou
Elke gedachte
Elke ademtocht
Gewijd aan jou
Tot je mijn hart brak
In stukken
Scherven
Ik kon je niet meer bereiken
Opgesloten in mezelf
Buitengesloten bij jou
Ik dacht niet te kunnen vergeten
Wat ik voelde voor jou
Lang in het donker heb ik gelopen
Verloren en gebroken
Toen kwam er een lichtje kijken om de hoek
Beseffen dat het beter te vergeten is met wat donker op het doek
Ik had het duister nodig om te kunnen inzien
Dat het licht dat jij gaf niet te vergelijken was
Je bent een barstje in mijn ziel geweest
Een leegte
Een vloek
Nu weet ik echter beter
Ik ben het niet volledig vergeten
Maar de gebrokenheid door jou loert niet meer om de hoek
Nadat ik het licht had uitgedaan voor jou
Dwalend in het donker
Besefte ik toen ik weer het licht zag
Je hebt me niet volledig gebroken
Geheeld en wel
Weer aan elkaar gelijmd
Kan ik nu verder zonder dat verdriet
Ik weet het nu
Er ligt een toekomst in het verschiet