Ouderdom
Ouderdom
Droevige gezichten
Zo dicht bij elkaar
En zo veraf
Weetje nog,
Toen de vrolijkheid
er nog was.
Het schattige gelach
De twinkelende ogen
Dromen en hopen
Nog denkend
dat ze uitkomen
Herinner je wie je ooit was?
Herinner je hoe je wilde worden?
Nog voor de realiteit je verpletterde.
Nog voor littekens je huid tekenden.
Nog voor de rimpels van ouderdom je huid graveerden.
Weet je het nog?
Toen je nog geloofde
In betere dagen.
In een doel.
In een lot.
Weet je het nog?
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top