Ons spel
Ik,
de slaaf,
Die aan je voeten hing,
Die zich neerwierp,
Enkel om een blik,
Een blik van jou.
Jij,
De koning,
Op zijn troon,
Die de regels
Had gemaakt.
Ik,
Het meisje,
Dat de regels
veranderde,
Jij,
De jongen,
Die nog nooit
Zoiets had gezien.
Ik,
De koningin,
Die jou weg
probeerde
Te houden
Jij,
De slaaf,
Die niet weg
Te halen was.
Was het maar zo...
Maar zo is het niet.
Noch ik,
Noch jij,
Bent de meester hier.
We zijn beiden slaven,
Slaven van elkaar.
Huilend voor genade.
Maar God helpt ons niet.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top