Gekend is de onbekende,
Zinderend door de harten,
De leugens zijn verdwenen,
Maar de hoofden weten nog,
Wat voor de kennis kwam,
In de herinnering zit de pijn,
De verwoeste levens van velen,
Maar de dorre roos groeit weer,
Zoals hij nooit gegroeid heeft,
En af en toe, laten zij zichzelf toe,
Om alles eventjes te vergeten,
Om weer te genieten van het leven.