Ik.
Hopend vol verlangen.
Vol verlangen naar jou.

Hopend naar een teken
Een teken dat alles zegt.

Maar de aangewakkerde hoop
Wordt telkens weer gedoofd.
Gedoofd door jouw woorden
Die niet komen.

Elke keer weer duw je me toch weer dieper.
Dieper in de put.

Elke keer weer moet ik mezelf troosten.
Troosten dat de woorden wel zullen komen.
Troosten dat je mijn tranen niet waard bent.

Elke keer weer wakker ik de hoop terug op
Zonder dat ik het wil
Zonder dat ik het besef

Maar nu is het moment aangekomen
De tijd is rijp en moet geplukt worden
Mijn wederkerende hoop wordt gedoofd en zal niet meer wederkeren.

Niet meer.

Nooit meer.

Vreemd genoeg
voel ik geen pijn.
Geen verdriet.
Geen woede.

Ik voel niets.
Enkel leegte.

Ik ben leeg.