W ciemności śmierci,
widzę drzwi w kolorze bieli.
Zapukałem, otworzyły się
i ujrzałem Cię...

Powiedziałaś mi:

Nie martw się, jesteśmy razem,
Pół martwi, pół żywi.
Jednak oboje po drugiej stronie drzwi.

Podałaś mi owoc:

Ugryzłem go i poczułem inny kwiat,
Był w nim nasz ukochany świat.
Do którego nigdy się nie dostaniemy,
W odmęty smutku spadniemy...

Wtedy uśmiechnęłaś się:

Nie płacz już, będziemy tu we dwoje,
Zaśniemy tu oboje.
Dwie dusze na wieczność uśpione,
W śnie obrócone.
W tym edenie skradzionym,
W raju utraconym...

Ugryzłem owoc, smakował smutkiem
I powiedziałem:

Dziękuję, lecz nasze drogi się rozchodzą...
Ten owoc smakuje zdradą.
Może w innym miejscu na wieczność pokochalibyśmy,
Lecz w tym świecie próby nie wytrzymaliśmy.

Skoczyłem w dół.
I spadając do mego utraconego raju
Powiedziałem:

Żegnaj, może kiedyś naszą miłość odnajdziemy...
I do prawdziwego raju znów
Przyjdziemy...

...Tearsea...