Sadism & Masochism
Sadyzm i Masochizm
S/M

Ból, czy fizyczne cierpienie są częścią bardzo wielu zachowań i praktyk ze spektrum BDSM, jak nie większością z nich. Przede wszystkim są to te związane z sadyzmem i masochizmem. W BDSM partnerzy muszą świadomie godzić się na wszelkie aktywności i dbać o swoje bezpieczeństwo,  zwłaszcza gdy to, co robią, niesie ze sobą zagrożenie (np. podduszanie). Zarówno masochizm, jak i sadyzm dotyczą radości lub satysfakcji z bólu.

Masochizm Seksualny

Masochizm w ujęciu seksualnym to najpowszechniejsze rozumienie tego słowa.

Mianem Masochisty nazywamy osobę, która odczuwa przyjemność ze zbliżenia tylko wtedy, gdy jest upokarzana lub gdy stosuje się względem niej przemoc psychiczną, lub fizyczną. W skrócie więc odnosi się do przyjemności z doświadczania bólu. Satysfakcja seksualna jest osiągana w wyniku cierpień fizycznych i psychicznych, zadawanym także SAMEMU SOBIE zamiast lub podczas kontaktów seksualnych.

Masochista/Masochistka przeważnie nie dąży do cierpienia. Pragnie kontrolowanego, umiarkowanego, wzmagającego podniecenie bólu, którego doświadcza w ściśle określonych sytuacjach. Oczywiście za swoją zgodą!

Masochizm może się przejawiać w podporządkowaniu się partnerowi,
samoponiżaniem. Zarówno w marzeniach, jak i wyobraźni oraz realizacji potrzeb poza stałym związkiem. Bardzo często rozkosz seksualna doznawana jest w sytuacji związanej z całkowitą uległością lecz nie zawsze.

Sam masochizm, mimo że postrzegany przez wielu jako coś niecodziennego nie jest niczym złym. Jest pojęciem o wiele szerszym, obejmuje nie tylko sferę seksualną, ale także sferę emocjonalną i psychiczną. Warto poznać te dwie strony masochizmu.

Termin „Masochizm"  pochodzi od nazwiska XIX-wiecznego pisarza -
Leopolda von Sacher-Masocha, który opisywał w swoich dziełach powtarzający się motyw władczej kobiety ze szpicrutą w dłoni, która dominuje nad mężczyznami.

Masochizm jest parafilią podobną do sadyzmu.

Sadyzm Seksualny

Polega na osiąganiu zaspokojenia seksualnego poprzez różne formy dominacji nad partnerem/partnerką. Odnosi się przede wszystkim do przyjemności zadawania bólu komuś innemu. Ma on często charakter fizyczny. Najczęściej polega na biciu. Może też przybierać drastyczne formy, co prowadzi do okrucieństwa seksualnego i np. gwałtów co jest już przestępstwem.

Sadyzm przejawia się również w psychicznych formach agresji. W skrajnych przypadkach osoba określana mianem Sadysty nie jest w stanie uzyskać orgazmu lub nawet podniecenia seksualnego, jeżeli zbliżenie intymne nie będzie związane z zadawaniem bólu fizycznego lub psychicznego partnerowi.

Do takich zachowań możemy zaliczyć między innymi: wiązanie, przypalanie, bicie, podduszanie, a także poniżanie partnera, ośmieszanie go, czy stawianie wymagań, których nie jest w stanie zaspokoić. Zdarza się też forma psychicznego nękania, w której celowo doprowadza się do podniecenia drugiej strony tylko po to, żeby później przestać.
Wszystko to jest bezpieczne, gdy przebiega za zgodą OBU STRON. Zadawanie bólu wymaga wiedzy na temat anatomii. Zanim więc przejdzie się do praktyki, bardzo ważne jest poznanie teorii. Należy wiedzieć, gdzie bić i jak by robić to bezpiecznie. Kluczowe w tym aspekcie jest także słowo bezpieczeństwa i/lub gest bezpieczeństwa.

W związku z powyższym sadyzmu seksualnego nie można mylić z agresywnymi zachowaniami wobec drugiego człowieka będących konsekwencją złości, poczucia żalu, rozczarowania, czy innych emocji.
Istnieje wyraźna różnica pomiędzy sadyzmem pod postacią kryminalnych zachowań a sadyzmem rytualnym sprawiającym przyjemność i przynoszącym rozkosz seksualną jego uczestnikom.

Sadyzm jest terminem bardzo rozległym i nie musi odnosić się tylko do praktyk seksualnych.

Jest wiele rodzajów sadyzmu np:

Dakryfilia to odmiana sadyzmu, która polega na znajdowaniu przyjemności seksualnej w łzach partnera lub  flagellantyzm, polegający na znajdowaniu przyjemności seksualnej w chłostaniu partnera.

(Oba z nich dotyczą mnie :D)

Nazwa "Sadyzm" pochodzi od nazwiska libertyńskiego pisarza -
Donatien Alphonse François de Sade żyjącego na przełomie XVII i XVIII wieku, który zasłynął opisami relacji seksualnych opartych na dominacji i uległości.
W swoich dziełach na pierwszym planie opisywał hańbę, okrucieństwo i zbrodnię. De Sade przedstawiał przemoc jako źródło przeżyć o charakterze seksualnym.

Sadyzm i Masochizm.
Te dwa słowa są nie tylko często spotykane w połączeniu ze sobą, ale zostały połączone w jedno słowo, "sadomasochizm"

Sadomasochizm

Sadomasochizm to występowanie u jednej osoby podniecenia seksualnego zarówno w sytuacji masochistycznej, jak i sadystycznej. Najczęściej obie te postawy występują jednocześnie, a jedna z nich przeważa. Jest to element BDSM, który zakłada angażowanie bólu. Przeważnie więc osoba określana Sadomasochistą lubi zarówno odczuwać ból, jak i go zadawać. Lubi być związywana i upokarzana, jednocześnie upokarzając i związując innych. Czerpie przyjemność z obu tych czynności w większej lub mniejszej skali.

Sadomasochizm jednak wbrew powszechnemu wyobrażeniu, w mniejszym stopniu polega na zadawaniu i odczuwaniu bólu czy cierpienia fizycznego, a bardziej na wymianie władzy. W przypadku dwojga partnerów jeden sadomasochista zadaje ból, a drugi go otrzymuje. Mogą zmieniać się rolami, co w przypadku sadysty i masochisty jest niemal niemożliwie, bo preferują albo zadawanie, albo odczuwanie bólu. Ból może być realizowany nie tylko w sposób fizyczny – popularną realizację sadomasochizmu stanowi poniżenie. Jest to często gra, inscenizowanie panowania i poddawania się. Sam ból odczuwany przez partnera w sytuacji seksualnej, bez sadystycznego kontekstu władzy nad nim, nie potęguje przyjemności, satysfakcji osoby przejawiającej cechy sadyzmu.

Partnerzy umawiają się co do tego, na co się zgadzają, dokąd można się posunąć. Uzgadniają też słowo lub gest bezpieczeństwa, które zatrzymują grę. Wymaga to pewnego zaufania, między stałymi partnerami, ale i między osobami, których nie łączy żadna stała relacja.

To aspekt BDSM, który wymaga szczególnej uwagi: należy zapamiętać, że sadomasochizm w BDSM nie jest przemocą – ta bowiem jest narzucona i nie zakłada zgody ofiary. W BDSM obie strony świadomie i dobrowolnie zgadzają się na ustalone aktywności.

Jeśli partnerzy się dobiorą, sadomasochizm jest jednym ze środków tworzenia głębokiej więzi partnerskiej. Jest relacją zawierającą więcej cech pozytywnych niż negatywnych.

Sadomasochizm – podobnie jak pozostałe aspekty BDSM – może przyjmować charakter seksualny i pozaseksualny. W pierwszym wypadku ból angażowany jest w celu sprawienia przyjemności (zarówno sadyście, jak i masochiście). W drugim często wykorzystywany jest jako rodzaj kary (np. kara chłosty, klapsy).

Do niedawna sadomasochizm traktowany był jako zaburzenie preferencji seksualnych. Współcześnie w środowiskach medycznych dominuje pogląd, że to nieszkodliwa praktyka seksualna, powszechna wśród ludzi. Oczywiście tylko, gdy przebiega za ich obopólną zgodą.

Często związki między osobami ujawniającymi cechy sadystyczne i masochistyczne są bardzo trwałe i satysfakcjonujące. Nie szukają one wtedy porady czy pomocy seksuologa, ponieważ dobrze czują się ze sobą i ze swoją seksualnością. Zaspokajają swoje potrzeby i czują się spełnieni. Opisywane skłonności nie wykluczają partnerstwa. Dopóki są obustronnie pożądane i w podobnym stopniu wzmagają przyjemność osób zaangażowanych w związek, mogą nawet wzmacniać łączącą je więź.

Stereotypem jest, że masochistami są jedynie osoby uległe, a osoby dominujące muszą być sadystami. Rola ta nie jest jednak absolutnie żadnym wyznacznikiem, a postrzeganie tego w ten sposób jest błędne. Masochistą może być zarówno osoba uległa, jak i dominująca. Tak samo w przypadku sadysty oraz sadomasochisty.

Rola nie odpowiada temu, kto jest na dole lub na górze oraz czy jest S/M. Pamiętajcie!

_______

To jak? Komu bliżej do sadysty a komu masochisty?

Myślę, że odgadnięcie mój 😎