Pov. Krystian

Dzisiaj znowu postanowiłem udać się do Alex. Spała bardzo spokojnie. Nie mogłem się powstrzymać. Podszedłem i pocałowałem ją w czoło. Czułem się dużo lepiej i poleciałem do domu.

Gdy do niego wszedłem ujrzałem Ewrona od razu zaczął rozmowę

-Hej - przywitał się

-Siemka - odpowiedziałem zamykając drzwi

-Stary wiesz że chce dla ciebie jak najlepiej - powiedział

-Wiem - potwierdziłem

-Czemu nie chcesz z nią rozmawiać? - zapytał

-Kto powiedział że nie chce - rzekłem z sarkazmem - Bardzo chce - dodałem ciszej - Grunt w tym że nie mogę 

-Czemu? - dopytywał

-Bo Magister mi zabronił a ja nie chcę umierać - wyjaśniłem

-Czekaj - zaczął się zastanawiać nad moimi słowami - CO?! - prawie krzyknął - Z tego zdania mam rozumieć że to jego córka? - spytał aby się ubewnić

-Tak - potwierdziłem i bezsilnie usiadłem w fotelu

-Spokojnie Krystian będzie dobrze - pocieszał mnie - Jakoś się ułoży - dodał

-Mam nadzieję - odrzekłem

Po rozmawialiśmy jeszcze chwilę po czym stwierdziłem że jest już za późno aby Ewron wracał do domu więc śpi u mnie.

Na rano obudziłem się w dość dobrym humorze jak na sytuację którą przeżywałem. Zjadłem śniadanie ubrałem się i wyszedłem się  przejść. Cel był tylko jeden iść nad jezioro.

Po chwili byłem już nad brzegiem i tylko moczyłem stopy w wodzie siedząc na pomoście. Było tam cicho i spokojnie. I w sumie to miałem nadzieje że nikt tam dziś nie przyjdzie. Jednak akurat to nie mogło się spełnić bo chwile później ujrzałem Brema z Alex.

-Hej Nexe właśnie cię szukaliśmy - powiedział mężczyzna 

- Hej - odpowiedziałem próbując nie zwracać uwagi na dziewczynę

-Mamy sprawę - odrzekł - Spotkajmy się tu za pół godziny i przyprowadź ze sobą Ewrona i Jawora ok? - zapytał

-Ale o co chodzi? - pytałem nie rozumiejąc

-Jak przyjdziesz to się dowiesz - powiedziała Alex i zwróciła się do swojego towarzysza - dobra Bremu chodź musimy coś jeszcze ogarnąć - po tych słowach pomachali mi i odeszliw  tylko sobie znaną stronę

time skip to pół godziny później

W sumie ciekawe po co kazali mi przyjść i jeszcze do tego z Ewronem i Jaworem. No nic przyjdą to się dowiem

-O co chodzi - pytał Ewron

- No właśnie - Jawor także nie próżnował

-Chłopaki uwierzcie ja sam chciałbym wiedzieć - powiedziałem rozglądając się czy czasami gdzieś nie zbliża się dwójka która nas zaprosiła

-Idą - powiedział Jawor, już po chwili obok nas stała Alex 

-Widzę że już jesteście - odezwała się

-No - potwierdził Ewron - ale tak właściwie po co kazaliście nam przyjść  i gdzie Bremu? - dopytywał

-Bremu jeszcze coś załatwia za 10-15 minut powinien być - powiedziała i usiadła na ziemi

-No dobra to poczekamy - rzekł Jawor powtarzając czynność

time skip 12 minut później

-Jestem!! - krzyknął mężczyzna w końcu pojawiając się na miejscu spotkania

 -Widzę że udało ci się załatwić to o co prosiłam - powiedziała dumnie Alex

- Bremu po co ci wilk i co tu się odjaniepawla? - zapytał lekko przerażony Jawor

-Dobra a więc teraz wcielimy nasz plan w życie - rzekł - Alexandro czyń honory - odsunął się od zwierzęcia spuszczając go z liny

- Wiesz trochę się boje ale cóż - odparła i zaczęła zbliżać się do wilka

 Cały czas nie wiedziałem o co chodzi. Zauważyłem że Bremu wyciągnął miecz i spoglądał na mnie wzrokiem ' ty też to zrób ' i wyciągnąłem miecz. Po chwili stało się coś czego się nie spodziewałem. Alex uderzyła psa a ten od razu się na nią rzucił. Nie wiedziałem co mam zrobić więc pobiegłem do niej i próbowałem ogarnąć zwierzę. Chwilę później podbiegł Bremu i zabił go, a Ewron i Jawor patrzyli na nią nie będąc w stanie się ruszyć.

- Co ty zrobiłaś? - zapytałem podbiegając do niej

 -Tak wyglądał nasz plan - powiedziała słabym głosem i zaczęła zamykać oczy. Była cała od krwi i w ranach.

- Alex? Alex mów do mnie! - prosiłem, lecz dziewczyna była już nieprzytomna

Bez namysłu wstałem i wziąłem ją do siebie, a za mną pobiegli Jawor i Ewron. Po 10 mniutach ktoś zapukał do drzwi i był to Bremu

- Hej jak tam? - zapytał jakby nic się nie stało

- Czemu to zrobiliście? - spyatłem nie odpowiadając mu 

- To był nasz plan na załagodzenie stosunków pomiędzy tobą a jej ojcem - wytłumaczył

- Ale to się dało załatwić inaczej - powiedziałem zrezygnowany i usiadłem na jednym z foteli

 - Ale tak było najbardziej wiarygodnie i byliśmy najbardziej pewni że Magister wam wybaczy. Ale teraz mniejsza o sposób posłuchajcie jakby się was pytał co jej się stało to odpowiadacie że znaleźliście ją w lesie jak szliście po drewno i wzięliście ją do Nexe bo była cała we krwi i ranach. Rozumiecie? - zapytał aby się upewnić, że zrozumieli. Usłyszał tylko potwierdzenia. Chwilę potem Alex się ocknęła.

- Co jest?! - krzyknęła zdezorientowana - a no tak - zrozumiała całą sytuację

-Mają już wszystko wytłumaczone - powiedział Bremu 

-Okej to teraz tylko wrócić do domu i załatwione - rzekła - Mam nadzieje że uwierzy - dodała 

-Uwierzy, spokojnie - mężczyzna uspokoił ją 

-A skąd ta pewność? - zapytałem

-Bo go znam - odpowiedział krótko

- A tak w ogóle która godzina? - spytała Alex 

-Jest po 14 - powiedział Jawor spoglądając na zegarek umiejscowiony na ścianie 

-To pewnie teraz je. Możemy iść - powiedziała 

Pov. Alex

Gdy już mieliśmy ruszać wstałam z kanapy ale niezbyt długo nacieszyłam się stabilnością albowiem od razu miałam bliskie spotkanie z ziemią

- Nic ci nie jest? - spytał Nexe 

- Nie, JD 100% - zaśmiałam się, a reszta poszła w moje ślady, gdy już się uspokoili odezwał się Krystian

-Daj rękę - rzekł, a ja wykonałam jego polecenie

Krystian pomógł mi wstać i wyszliśmy na dwór. Była ładna pogoda więc założyłam elytre a z plecaka wyciągnęłam fajerwerki. Reszta poszła w moje ślady. Gdy byliśmy już nad centrum Bremu poleciał do swojej bazy żeby magister go nie zauważył. Podlecieliśmy pod mój dom i weszliśmy do środka.

 -Hej tato! - powiedziałam wesoło

- Hej Alex - odpowiedział w tym momencie zauważył w jakim jestem stanie - co ci się stało?! - wręcz krzyknął.Podszedł do mnie i przytulił. Po chwili zauważył chłopaków. - Alex co oni tu robią? - zapytał patrząc na nich nieprzyjaźnie

-To dzięki nim się nie wykrwawiłam w lesie - uśmiechnęłam się do nich

- później sobie porozmawiamy -Powiedział i podszedł do chłopaków

Pov. Krystian

Wtedy podszedł do nas

- Dziękuje wam - powiedział - Wiem że nie używam tego słowa na co dzień ale wam dziękuje

- Spoko - odpowiedziałem - Każdy by postąpił na tym miejscu tak samo - dodałem

-Myślę że mogę to uznać  za koniec naszego sporu - rzekł - Zgoda? - spytał wyciągając w moją stronę dłoń

- Zgoda - zgoda powiedziałem

 Udało się nasz plan wypalił. Już chcieliśmy wychodzić gdy odezwała się Alex

- Zaczekajcie -odbiegła do nas i przytuliła każdego  

- Po pierwsze dziękuje a po drugie mam pytanie - spojrzeliśmy na nią z ciekawością - chcielibyście w sobotę przyjść na ognisko z okazji mojej osiemnastki? - zapytała

- Ja tam chętnie! - powiedział radośnie Jawor

- Spoko - uśmiechnął się Ewron 

- A ty Krystian? - zapytała

- Jak miałbym nie przyjść - rzekłem 

Widziałem że się cieszyła, ale musieliśmy już iść

- Dobra ja się muszę zbierać. Pa! - powiedział Jawor ruszając w stronę drzwi wyjściowych

- Ja też - odezwał się Ewron

- Do zobaczenia - pożegnałem się i ruszyłem za dwójką moich przyjaciół

- Do zobaczenia! - Alex pomachała nam na pożegnanie

Wyszliśmy z  budynku uśmiechnięci. Od dawna nie czułem takiej radości. No to teraz byle do soboty. Nie jest tak źle bo dzisiaj środa a do tego jest po 15. Pożegnałem się z chłopakami  ruszyliśmy w swoje strony.

[korekta 13 maja 2021]