2019:

Pisanie tej krótkiej nowelki, która równie dobrze mogła być jednostrzałowcem, było dla mnie równie przyjemne, co trudne. Cieszyłam się z tego, że mogę pisać o dowolnej porze dnia czy nocy, a słowa same wpadają mi pod palce, że mimo braku planu wydarzeń zawarłam w końcówce to, co chciałam — ziarnko nadziei na lepsze jutro. Każdy z nas jest po części Kredką; mamy problemy, choroby, życie pełne trudnych wyborów, niekiedy podjętych za nas. Każdy potrzebuje jakiejś osoby, która go wesprze. Każdy. Dlatego z tego miejsca pragnę z całego serca podziękować mojej najlepszej przyjaciółce, która nigdy mnie nie zostawiła w potrzebie — S. A.

Dziękuję też wszystkim czytelnikom "Pociągu byle jakiego", że wiernie wspierali mnie przez ten czas. Dzięki Wam pierwszy raz coś ukończyłam.

2023:

Dziękuję wszystkim osobom, które spotkałam na swojej drodze i które pewnie nie są świadome tego, jak wiele dla mnie robią na codzień. Dzięki Wam nauczyłam się cieszyć z każdego uśmiechu i promienia słońca.

Bo słońce wschodzi!

D E D Y K A C J A

Dla wszystkich, którzy potrzebują wsparcia.

Nie jesteśmy sami!