Dale.

Lumabas ako ng aming silid dahil hindi ko kakayanin ang kakulitan ng dalawang 'yon, masyado silang hyper dahil sa nalaman nila. Nagsisisi tuloy ako kung bakit sinabi ko pa sa kanila ang aking plano.

Paglabas ko ng silid, bumungad sa'kin harapan ang mukha ng gagu na mukhang ulol. Nasa bulsa ang kanyang kanan kamay at nakasandal ito sa pader habang nakakunot ang kaniyang noo.

Nakatayo lang ako malapit sa kanya, marahil ay napansin na niya ako kaya naman mabilis siyang umayos ng tayo at nag lakad palapit sa'kin.

Mukhang tanga talaga, late reaction.

"Kanina ka pa dyan?" tanong niya ng makalapit sa'kin.

"Oo! Mga trenta minuto na siguro." pambabara ko sa kaniya na ikinakunot nanaman ng kanyang noo.

"Seriously? I had been staring for almost 30 minutes?" tanong niya.

Hindi na ako sumagot at nag simula ng mag lakad patungo sa aming sasakyan pauwi. Nakakapagod ang araw na ito, pakiramdam ko bigla akong nawalan ng lakas at mas gusto ko na lamang umuwi na upang makapagpahinga.

Nakaramdam nanaman ako ng may braso sa aking balikat.

I suddenly lost emotions.

"Ginagawa mong sampayan ang braso ko. Tsk!" ani ko.

I unfolded my arm.

"Paglalambing ang tawag dito, Dale. D-amn!" ani niya.

Paglalamabing pala ang tawag sa pagsasampay ng braso sa balikat? I'm not informed.

"Ewan ko sa'yo! Ayusin mo na ang gamit mo dahil malapit na tayong umalis." sabi ko. Tinanggal ko ang pag akbay niya sa'kin at naunang mag lakad.

Hindi ko maintindin kung bakit hindi ako komportable kapag katabi ang gagung 'to. Para siyang may nakakahawang sakit at hindi dapat lapitan dahil baka mahawa ako.

"Bakit mo ba ginawa ang mga 'yon?" Seryoso niyang tanong. Hindi na siya nakaakbay, ngunit sumabay siya sa akin mag lakad.

Hindi ko sinagot ang kanyang tanong hanggang sa makalabas kami ng building.

"Bakit mo sila pinatay?" muli niyang tanong.

Napatingin ako bigla sa langit at makulimlim ito.

"You dont have need to know."

"Pero, nais kong malaman!" sigaw niya sa'kin kaya naman kunot noo akong tumigin sa kaniya.

Nabigla siguro siya sa kaniyang inasta dahil biglang lumambot ang ekspresyon ng kanyang mukha.

"I wanted to know because i'm worried about you." ani niya.

Tumingin siya sa akin ng deretso at hinawakan ang mag kabilang pisngi ko.

I do not understand my feelings. I feel safe in his arms and the other i don't understand is why my heart beats so fast when i am near him?

"Natulala ka na, Dale. Is there something wrong?"

Nabalik ako sa katinuan dahil sa kanyang tanong. Tsk! Nakatulala ako? What the heck?

Sinamaan ko siya ng tingin pero ngumiti lang siya. 'Damn!' mura ko sa aking isip.

"I will not force you to say it all, now. However, always remember that I am always here for you. I will protect you even the protagonist is worldwide.

Just trust me, Dale." ani niya. He caresses my cheek and smiled.

Paano ako mag titiwala kung hindi naman kita ganoon kakilala? Oo nga at ipinaubaya ako sayo ng aking Lolo pero ayoko pa rin mag tiwala sa iba bukod sa aking sarili. Ayaw kong matulad sa aking mga magulang, ipaghihiganti ko pa sila sa mga taong gumawa 'non sa kanila kaya dapat ay hindi ako lumambot sa kahit na sino.

Tinanggal ko ang mga kamay niya sa aking pisngi at nag lakad palayo sa kaniya. Alam kong hindi siya susunod sa'kin, naiintindihan niya naman siguro ang sitwasyon.

Dumeretso ako sa plane na aming sasakyan pauwi ng Jokor. Nakita kong nasa labas ng eroplano si Butler Morri at kausap ang piloto.

Nang makalapit ako ay humingi siya ng paumanhin sa piloto at nag bigay galang sa'kin.

"Ms. Dale, sigurado po ba kayo na ito ang gusto niyong gamitin?" tanong niya.

Tinignan ko ang eroplano sa aking harapan at tumango bilang sagot.

Binigyan niya ako ng daan para makapasok na sa eroplano at hindi na nag tanong pa ng kung ano.

Pag kapasok ko ay naupo ako sa may pinakadulo. Inilagay ko ang aking bag pack sa katabing upuan at isuot ko ang aking headphones.

Hindi ko maiwasan mag balik tanaw sa nakaraan lalo pa at nag iisa ako.

Nakatingin lang ako sa labas ng bintana, walang ibang tao sa airport ba ito dahil pagmamay-ari rin namin ito at kapag kami ang gagamit ay ipinapasarado nila ito. Hindi ko rin alam kung bakit, masyado silang sumusunod sa regulusyon na ibinigay ng aking yumaong mga magulang.

Habang nakatitig ako sa labas ng bintana ay may napansin ako. Bukod kasi sa nakikita kong nasa labas ang aking Butler at Piloto nag uusap ay may napansin pa ako.

Sa hindi kalayuan ay may nakita akong babae, nakatayo lang ito at parang sa aking nakatuon tingin.

Napakunot noo ako dahil para siyang tanga na nakatayo doon. Hindi ko gaanong makita dahil malayo siya sa aking pwesto.

Inalis ko ang aking headphones at bumaba ng eroplano.

Tumakbo ako at narinig kong tinawag ako ni Butler Morri, ngunit hindi ko 'yon pinansin.

"Dale, saan ka pupunta?"
"Bakit ka tumatakbo?"
"Dale!"

Nakasalubong ko sina Demise at Keesan kasama nila sina Matthew pero hindi ko rin sila pinansin.

Malapit na ako sa babae at naaaninag ko na rin siya.

Nakasuot siya ng kulay asul na damit at may dala rin na bagahe, maikli at blonde ang kaniyang buhok at nakayuko ito.

"Hey!" tawag ko sa kaniya ng makalapit ako sa kaniyang pwesto.

Lumingon siya sa'kin, gulat at pagtataka ang mababasa sa kanyang mukha. Marahil, nandito ako sa harapan niya.

"W-ho are you?" tanong niya.

Garalgal ang kanyan boses at namumugto rin ang mga mata. May bakas pa ng luha sa kanyang mukha kaya nalaman kong umiyak pala siya.

"You, why are you here? This airport is closed."

Tumulo ang mga luha niya at may parte sa'kin na dapat ko siyang tulungan.

"Kailangan kong makapunta ng Jokor dahil -" putol niyang kwento dahil mas lalong lumakas ang kanyang pag iyak.

Para siyang bata na naagawan ng candy.

"What? I can help you."

Tumigil siya sa pag iyak at humarap sa'kin at malungkot na ngumiti.

Iba talaga ang pakiramdam ko sa kanya.

"Kailangan kong makabalik ng Jokor dahil namatay ang mga magulang ko. Please! Help me!"

Hindi na ako sumagot, bagkus ay hinila ko na siya. Tumakbo ako kaya nakakaladkad ko siya dahil hawak ko ang kanyang kamay.

"Yah! Stop running!"

Sigaw siya ng sigaw pero hindi ko pinansin dahil natatanaw ko na sina Butler Morri at ang grupo nila na nasa labas pa rin ng plane.

Pag karating ko sa kanilang harapan ay binitawang ko na ang babaeng kinaladkad ko at napahawak ako sa mag kabilang tuhod ko. 'D-amn!' mura ko.

Hindi ko talaga maintindihan kung bakit ko tutulungan ang babaeng ito.

"Ms. Dale, uminom ka muna." sabi ni Butler Morri at inabot sakin ang bottled water.

"Aray! Ang sakit ng paa ko!" naririnig ko ang pag mamakatol niya pero hinayaan ko na lang.

Kahit naman siguro ibang tao ang nasa posisyon niya ay magmamaktol dahil sa ginawa ko.

"Dale, sino 'yan?" taas kilay na tanong ni Demise.

"Saan mo ba napulot 'yan? Bakit may nakapasok na iba? Hindi ba sarado 'to?" ani ni Keesan.

"Sasabay siya satin." maikli kong sagot at nauna ng pumasok sa eroplano.

Umupo ako sa aking pwesto at muli ko isunuot ang aking headphones. Sumandal ako at pipikit na sana ng makita ko sa gilid ng aking mata si Matthew. Tinaasan ko siya ng kilay ngumuso siya, umiling ako ibig sabihin hindi pwede. Pero, hindi siya sumunod at inalis ang bag ko sa isang upuan at naupo siya doon.

"Sino 'yung babae? Nag abala ka pang takbuhin siya para lang dalahin dito at isabay satin."

Wala naman tunog ang headphones ko kaya rinig ko ang tanong niya pero tinatamad akong sumagot kaya hinayaan ko na lang.

"Argh! Ang sakit ng paa ko." rinig kong angal nung babae.

Sa harapan ko pala nakaupo at hanggang ngayon ay angal siya ng angal. Sa totoo lang naiirita na ako sa kanya pero may parte talaga sakin ang hindi ko maintindihan. Tsk!

Naramdaman ko na lang na may pumatong sa aking balikat at ulo 'yon ni Matthew. Para-paraan talaga ang gagung 'to.

Tinanggal ko ang ulo sa aking balikat at kunot noo siyang tumingin sa'kin.

"Kung gusto mong matulog, huwag kang umunan sa'kin. We're not close, gagu." ani ko.

Ngumisi siya at inilapit ang mukha niya sa aking mukha. 'Shit!' mura ko sa aking isip.

"We're close now, Dale. Can i sleep on your shoulder? Or if you do not want, let me leep on your legs." ani niya at ngumisi.

"Gagu!"

Wala na akong nagawa at natulog na nga siya sa aking balikat. Ang kulit din ng isang 'to. Dafuq!

"Good afternoon passengers. This is your captain speaking. First I'd like to welcome everyone on Flight 86A. We are currently cruising at an altitude of 33,000 feet at an airspeed of 400 miles per hour. The time is 1:25 pm. The weather looks good and with the tailwind on our side we are expecting to land in Jokor approximately fifteen minutes ahead of schedule. The weather in Jokor is clear and sunny, with a high of 25 degrees for this afternoon. If the weather cooperates we should get a great view of the city as we descend. The cabin crew will be coming around in about twenty minutes time to offer you a light snack and beverage, and the inflight movie will begin shortly after that. I'll talk to you again before we reach our destination. Until then, sit back, relax and enjoy the rest of the flight."

Sumandal na akong muli at napansin kong tumahimik na 'yung babaeng kinaladkad ko kanina. Hindi ko pa pala alam ang pangalan niya, mamaya ko na lang siguro itatanong kapag nakarating na kami sa Jokor.

May humawak sa ulo ko at iginaya 'yon sa kanyang balikat.

"What the fuck are you doing?" tanong ko.

"Do not whine, Dale. Just rest!" he said and tapped my head.
...

I groaned as I felt a tap on my cheek. Napakunot noo ako dahil natutulog ang tao tapos iistorbohin. Tsk!

Nag mulat ako ng aking mata at nakita ko ang pagmumukha ni Matthew na malapit sa mukha ko. Itinulak ko siya ng marahas at umayos ng upo.

"Kanina pa kita ginigising, hindi ko alam na tulog mantika ka pala."

Tumingin ako sa labas ng bintana at nakita kong nasa ibaba na ang iba.

Tumayo ako at kinuha ang gamit ko.

Napasarap pala ang aking tulog, siguro dahil sa sobrang pagod. Mentally and physically.

"Wait up!" sigaw niya.

Bahala ka dyan. Bwiset! Hindi naman ako tulog mantika, pagod lang talaga ako kaya napasarap ako ng tulog. Tsk!

Nang makababa ako ay sumulyap sila sa'kin at kinausap na ulit ang babae. Saka ko lang napansin na madaling araw na. Narinig kong nagtatawanan sila, close agad nila 'yung babae.

Lumapit ako sa kanila.

"Dale, ang harsh mo sa kanya. Puro sugat ang paa niya." sabi ni Demise kaya napakunot noo ako at tumigin sa mga paa niya.

"San ka ba pupunta?" tanong ko.

"Thank you because you took me to your flight. Babayaran na lang kita!" nakangiti niyang sabi.

Umiwas ako ng tingin dahil iba talaga ang pakiramdam ko sa kanya at ibinaling kina Keesan. "Keesan, uuwi na ba kayo?" tanong ko.

"Oo, Dale. Baka kasi nandoon na sila, mag papasama ka ba sa bahay niyo?" pabalik niyang tanong.

Tumingin din ako kay Demise na ngayon ay nag memake-up. Hindi naman siya makapal mag make up katulad ng iba, sakto lang..

"Dale, punta na lang ako sa inyo. Nandoon kasi ang aking Grandma, kilala mo naman 'yun." sagot niya.

Tumango ako dahil naiintindihan ko naman sila. Kailangan nilang maglaan ng oras para sa pamilya.

Ibinalik ko ang aking atensyon sa babaeng naka asul.

"Saan ka ba?" tanong ko.

"Sa may Whitestright Village. Hindi mo na ako kailangan -" hindi ko na siya pinatapos at pinutol na ang sinasabi niya.

"Sumabay kana sa'kin, doon din ang punta ko." ani ko.

"Kayong tatlo?" tanong ko kina Matthew.

"Sasabay ako kay Demise, pareho lang kami ng Village." sagot ni Leon.

"Sasabay din ako kay Keesan." Sagot ni Ryu.

Sa harapan ko pa sila nag harutan. Bwiset!

"Bakit ka sasabay sakin? Hindi tayo mag ka pareho ng Village." sabi ni Keesan sa kanya.

"Gusto ko sayong sumabay at wala kang magagawa."

Tumingin ako kay Matthew na nakangiti lang sa kawalan. Mukhang tanga!

"Matthew, para kang tanga! Kay Dale ka na lang sumabay pareho kayo ng Village, diba?" sigaw ni Leon sa kanya.

Hindi ko sila pinansin at kinausap si Butler Morri. "Na saan na?" tanong ko sa kanya.

Nasa loob pa rin kasi kami ng airport at ang daming nakatingin samin dito. Nakakailang at nakakairita.

"Nasa labas na po Ms. Dale." tumango ako at nag simula ng mag lakad.

Sumunod naman sila sa akin at nag tatawanan sila.

"Dale, bakit daw hindi mo pinapansin si Matthew?" sigaw ni Demise.

"Ngayon ko lang nalaman, tulog mantika ka na pala?" takang tanong ni Keesan.

Mga tanga! Pagod lang talaga ako.

"Baka komportable sa unan kaya napasarap ang kanyang tulog." Rinig kong gatong ni Ryu.

Binilisan ko ang paglalakad at ng makarating ako sa labas ay hinanap ko agad aming sasakyan, nang makita ko ay mabilis akong nag tungo doon at pumasok.

Pumasok din ang babaeng hindi ko pa natatanong ang pangalan at naupo sa harapan ko, sunod naman si Matthew na naupo sa aking tabi at nakangisi pa ang gagu.

Hindi ko na siya tinignan at itinuon ang atensyon sa babaeng nasa harapan ko.

"Anong ikinamatay ng magulang mo?" tanong ko.

Curious talaga ako sa babaeng 'to hindi ko rin maintindihan kung bakita pero magaan ang loob ko sa kanya.

Tumingin siya sa'kin at nag tatanong ang kanyang mata.

"Just answer my question."

Hindi naman malamig ang pagkakasabi ko pero nakita ko ang takot sa kanyan mga mata. Why is that?

"Car accident."

Napakunot noo ako.

"What's your name?"

Nakita ko ang pag aalangan sa kanya nasumagot pero wala naman siyang magagawa kundi ang sumagot. Tsk!

"Guinevere Handerson. Nice meeting you, by the way."

---

Vote. Comment. Recommend