Padabog na isinara ni Olive ang pinto nang makarating sila sa New York. Nakahalukipkip siyang sumandal sa kotse habang nakabusangot ang mukha.

"Mag-uusap lang naman tayo pero bakit dito pa?"

"Wala lang, naisip ko lang." Nagkibit-balikat ang binata habang patuyang nakangiti. "Tara na sa loob?"

Olive heaved a deep sigh and headed to the entrance. Nicky opened the door for her. When they are both inside the mansion, he locked it.

"Wala ka naman sigurong babalakin sa aking masama?"

"Kung meron ba, tatanggi ka?" Nicky glanced at her and a wicked smile formed on his lips.

Olive was left tongue-tied. Nicky's question was stuck on her head.

"Of course, it's a joke." Nicky let out a soft laugh. "But if you'll give me consent.." He looked at Olive from top to down. "Why not?"

Nahigit ni Olive ang paghinga.

Huwag mo akong sinusubok. Palaban ako. sa loob-loob ni Olive.

"Stop!" Itinaas ni Olive ang dalawang kamay habang ang mga palad ay nakaharap kay Nicky.

Nicky pinched the bridge of Olive's nose.  "Again, it's a joke." He winked at her while grinning.

Pumunta na ang binata sa fire place. Nilagyan iyon ng ilang piraso ng mga kahoy at pinasilab.

Nang masigurong tuloy-tuloy na ang apoy ay humakbang siya papunta sa L-shaped sofa saka umupo roon. He looked at Olive and tap his hand on the couch. "Upo ka."

Alanganin pa si Olive sa una ngunit sa huli'y sumunod din. Umupo siya sa tabi ng binata. She made sure that there is still a small space left between them.

Bahagyang ikiniling ni Nicky ang puwesto kaya ngayon ay nakaharap na siya kay Olive. At that point, a deafening silence came in between them.

Nanatili lang na nakatitig si Nicky sa dalaga. Si Olive naman ay nakayuko ngunit kahit ganoon man ay pasimple niyang sinusulyapan ang katabi sa sulok ng kanyang mga mata.

Kung gaano sila katagal sa ganoong kalagayan ay hindi na nila masukat.

Napapiksi si Olive nang may umangat ng kanan niyang kamay. Nang matanto niya ay kinuha pala iyon ng binata at ikinulong sa sariling mga palad.

"I'm sorry." Kita sa mga mata ni Nicky ang sinseridad. Mas hinigpitan pa niya ang paghawak sa kamay ni Olive. "I've been dying to tell you that on the day that we met at the train station but I don't know where to begin with. Sa palagay ko kulang ang salitang 'yun para makuha ko ang kapatawaran mo."

"Limang taon na ang nakaraan, Nicky. Whatever it is in the past, stays in the past," malamig na sagot ni Olive.

Ipinilig ni Nicky ang ulo. "I can see it in your eyes that you're never okay. You're smiling but something's missing. Do you think hindi ko napapansin 'yun?" Nicky held Olive's chin up. "Hindi 'yan ang tunay na Olive na masaya. Iba ang Olive na kilala ko, na minahal ko... at patuloy kong minamahal hanggang ngayon."

Sa puntong iyon ay para bang nagiba ang harang na matagal nang isinalang ni Olive sa puso niya. She finally bursted in tears, na tila ba lahat ng iyon ay naipon sa loob ng napakatagal na panahon.

Isinubsob niya ang mukha sa dalawang palad at doon pinakawalan ang nag-uumapaw na emosyon. Yumuyugyog na ang mga balikat niya sa labis na pag-iyak.

"I'm sorry.. I'm so sorry." Nicky used his two thumbs to try wiping Olive's tears but those keep on streaming down. Pati siya ay napapaiyak na rin dahil sa sitwasyon ni Olive. "I hate to see you crying and makes me hate myself more upon knowing that I'm the reason behind it." May tumulong luha sa kanan niyang mata.

Nicky draw nearer so he could sit side by side with Olive. When he's already close, he embraced her and placed Olive's head on his chest.

Inalo-alo niya ang dalaga sa pamamagitan ng paghaplos sa likod nito.

"B-Bakit m-mo a-ako i-itinaboy?" Olive looked up to meet Nicky's eyes, revealing her distressed look. "T-Tapos ngayon s-sabihin mong mahal mo ako? M-May mahal bang itinataboy?" may panunumbat na halo ang huling bahagi ng kanyang tanong.

Hinawi ni Nicky ang mga hibla ng buhok na nakaharang sa mukha ni Olive. Itinabi iyon at isiningit sa likod ng tainga ng dalaga.

"I know time will come that you'll ask me that." Nicky paused in between his words to sigh. "Please hear me out."

♡♡♡

Pinakalma muna ni Nicky si Olive saka pinainom ng tubig. Nang matapos ay kumportable silang umupo sa sofa.

Nicky sipped half of the cup filled with tea. Pagkatapos ay ipinatong niya iyon sa center table.

"The night before I left your house, I received a phone call from Dad. Tulog na tulog ka na noon." Tiningnan ng binata ang katabi. "He was desperate enough to convince me of pushing the arranged marriage. I also confirmed that he is the mastermind behind Marck and Kojie's issue at their university. Sabi ni Dad, hindi niya kayo titigilan hangga't hindi niya ako napapapayag."

Napalunok si Olive. Alam naman na niya iyon noon pa pero nagulat pa rin siya nang kumpirmahin iyon ni Nicky.

"So I made the biggest decision that time. Hindi na ako nakatulog para timbangin ang isinisigaw ng puso at isip ko. My heart didn't want to leave you but my mind says I have to. Para sa proteksiyon mo at ng pamilya mo."

Sumeryoso ang mukha ni Nicky. "I chose the latter."

Tumikhim ang binata bago nagpatuloy. "Sinubukan ko pa ring kumbinsihin si Dad para masunod ko ang gusto ko.. na itigil ang obsesyon niya sa ideya ng arranged marriage with Georgina... pero nauwi kami sa mainit na argumento. Na-stroke si Dad."

Naitutop ni Olive ang palad sa bibig. Hindi siya makapaniwala sa mga naririnig.

"Mas lalo akong nagkaroon ng rason na sundin ang gusto ng ama ko. Natatakot akong mas lumala ang kalagayan niya kapag sinuway ko siya." Napayuko si Nicky. Sandali lang 'yun dahil muli niyang tiningnan si Olive. "That is why I pushed you away. Sobrang sakit noon sa akin. Kung alam mo lang, sa bawat hakbang na ginagawa ko palayo sa iyo noong pinuntahan mo ako sa main office, sa bawat pagbalewala ko sa iyo, hinihiling ko na lang na sana namatay na lang ako para hindi ko nakikitang nasasaktan ka dahil sa akin."

Mariing pumikit si Nicky at sa pagmulat niya ay kasabay na noon ang pag-uunahan ng mga luha palabas sa mga mata niya.

"At noong sumunod na araw, when you came back and... and we talk inside the men's comfort room." He paused and looked at Olive. Kapwa sila napatawa nang mahina. They both recall that they didn't only talk that time.

Nicky composed himself and continued. "When I step out of the comfort room, I finally decided. Sabihin na nilang pabago-bago ang isip ko pero alam kong sigurado na ako sa desisyon ko noong oras na 'yun."

"Desisyon na?" may pagtatakhang tanong ni Olive.

"Desisyon na piliin ka. That is why I talked to Georgina that time and made it clear that I cannot continue the marriage. Na it would be unfair for her to be married to someone who has no feelings for her. Noong una, hindi pa niya matanggap pero naunawaan din niya. So we parted ways that day with the arrangement being voided. Then I came back to the comfort room pero wala ka na."

Nanlaki ang mga mata ni Olive sa nalaman. "You came back?"

Nicky nodded.

Hindi mabasa ang ekspresiyon na nasa mukha ni Olive.

"I keep on searching for you for the past five years. Lahat ng states napuntahan ko na. Pati nga itong Connecticut. Hindi ko nga alam kung bakit hindi kita nakita e."

Namula ang mukha ni Olive sa isinalaysay ng lalaki. Hindi biro ang lakbayin ang limampung estado ng America!

"Not only that, pati Japan, Ireland, Australia, South Korea at North Korea pinuntahan ko."

"Grabe naman sa North Korea. Legit 'yun?"

Natatawang tumango si Nicky. "Wala akong kaide-ideya kung saan ka hahanapin. I have no traces of you and your family. Nag-hire na ako ng private detective pero wala pa rin. Hanggang sa lumipas ang taon, feeling ko nauubusan ako ng panahon kasi baka makahanap ka na ng bago. Hanggang sa ayun, nakita nga kita sa train station. And that's when I found out na mas malaki pa ang chance na makuha kitang muli.. because of Nico."

Ngumiti si Olive.

"Kaya pala sa nakalipas na limang taon, parang may kulang sa pagkatao ko. Nananalaytay pala ang dugo ko sa anak ko.. anak natin," pagpapatuloy ni Nicky.

Kinuha niya ang mga kamay ni Olive at dinala iyon sa sariling labi. Masuyo niya itong hinalik-halikan. "Now I feel complete. Dahil iyon sa inyong mag-ina ko."

Tumalon ang puso ni Olive sa ginawa ni Nicky. Ang paghalik kasi nito ay nanuot sa mga ugat niya at naglakbay patungong puso. Para bang nawalang lahat ng lamig na dala-dala niya sa loob ng limang taon!

"Kumusta ang Dad mo? S-Si Mr. Byrne?"

"He's semi-paralyzed. He has not talked even once since the stroke kaya I immediately took over the CEO position of Alluring. Lagi lang siyang tulala. Pero may improvements naman kaming nakikita lalo na ngayon. His therapist said na may chance pang makapagsalita si Dad but he'll be forever grounded on his wheelchair." Lumaylay ang balikat ni Nicky. "But it's okay. What is important is buhay si Dad. Mas mabuti na siya ngayon. Nakakatulong sa kanya 'yung pagpunta sa orphanages. Aliw na aliw siya sa mga bata. I don't know. Hindi naman kasi siya ganoon dati."

"It's because he knows about Nico.."

Napaawang nang kaunti ang bibig ni Nicky. Doon ikinuwento ni Olive ang pagkikita nila ni Mr. Byrne sa araw na nalaman niyang nagdadalang-tao siya.

"I-I am deeply sorry for what Dad did, Olive."

Tumango-tango ang dalaga. "Matagal ko na siyang pinatawad, Nicky. Lalo pa at dugo niya rin ang nananalaytay sa anak natin."

"Salamat. And I know he's sorry too. Ngayong taon lang, I accidentally left my phone beside Dad. Ipinatong ko sa table sa may balcony kung saan siya nagpapahangin. He kept on making indistictive noises while looking at my phone. Noong una, hindi ko pa maunawaan kasi hindi siya nakakapagsalita. Pero nakuha ko naman ang ibig niyang sabihin. Wallpaper ko kasi ang picture mo sa phone ko. Noong inilapit ko 'yun kay Dad, naluha siya."

Parang may humaplos sa puso ni Olive. Masaya siya na sa wakas ay napalambot na ang puso ni Mr. Byrne na kasingtigas ng bato.

"Kaya napagdesisyunan kong ibalik ang Alluring White Soap with Snail Extracts na iminodel mo. Pinakita ko kay Dad at kita kong masaya siya."

There was a long pause after that. "Nasabi ko na ang lahat ng gusto kong sabihin. Ngayon, isa na lang ang hinihintay ko." Lumuhod si Nicky sa harap ni Olive. Ikinagulat ito ng dalaga. "Olive, mapapatawad mo pa ba ako?"

Umismid si Olive. "Pag-iisipan ko." Umusli ang nguso at lumamlam ang mga mata ni Nicky.

"Hmm. Sige na nga!" sagot ni Olive na nagpaliwanag sa mukha ni Nicky.

Sa bigla ay napatayo si Nicky. "T-Talaga?"

"Oo na nga. Kulit eh!" Nag-roll eyes ang dalaga. "Umupo ka na rito at baka ako naman ang mapaluhod sa posisyon natin ngayon." Sinadyang hinaan ni Olive ang huling bahagi ng kanyang sinabi. Paano kasi e katapat lang niya ang gitna ng pantalon ng binata.

"Uy, dinig ko 'yun!"

"Wala akong sinabi," pagkakaila ni Olive na noo'y tumayo na. Akma siyang aalis nang hilahin siya ni Nicky na noo'y nakaupo sa sofa. Niyakap siya nito mula sa likod at pinaupo siya.

"Sa hita lang, baby. Baka may magising eh," ani Nicky na noo'y may lambing na ang tinig.

Napasinghap si Olive. May pagkapilya niyang sinuway ang binata. Imbes na hita e gumitna siya ng upo sa namumukol nitong pantalon.

"Baby naman eh," sa pagkakataong iyon ay dumadaing na si Nicky.

Alam na ni Olive kung saan patungo iyon. Hinarap niya ang binata at ngayo'y sumaklang na siya paharap. Ipinulupot niya ang mga kamay sa batok nito.

"Baby? Bakit mo ako tinatawag na baby? Tayo ba?"

"Oo naman." Hinapit ni Nicky ang maliit na baywang ni Olive. "Hindi naman tayo nag-break eh."

Sa puntong iyon ay pinaulanan na siya ni Nicky ng magagaang halik sa iba't ibang parte ng mukha niya. Wala naman siyang pagtutol doon.

"Let's call each other baby again." Nicky brushes his lips to hers. May katagalan iyon. Halos limang segundo. "I love you, Olive and even though you don't answer, I know that you love me too. The way you look at me is an enough confirmation."

Siniil niya ng halik si Olive. Sa pagkakataong iyon ay tumugon ng halik ang dalaga. Halik na punumpuno ng pangungulila at pagmamahal.

Olive parted her lips away from Nicky. Tinitigan niya ang binata at sa oras na iyon ay nanumbalik ang kasiglahan niya. Punong-puno siya ng ligaya.

"I love you too, baby. I never stopped loving you. I tried to but I always come back to you. Ikaw at ikaw pa rin talaga."

Hindi na pinasagot pa ni Olive ang binata dahil muli na niya itong siniil ng halik.

"Now own me." Naglakbay na ang isang kamay ni Olive pababa sa pantalon ni Nicky.

Pinigilan ni Nicky ang kamay ng dalaga. Umiling-iling siya. "Can it wait after the wedding, baby? I want to make our honeymoon special."

Olive pouted but it didn't last long. It was replaced by a genuine smile. "Okay! I can wait! I will always wait for you. She kissed him again. "Just pleasure me... with love."

"I will. I will pleasure you with love now and forever, future Mrs. Byrne."

And they shared kiss this time with no room for lust but only filled with love.

End