MATAPOS na mag-usap kami ni Laniel sa parking lot ay dinala niya ako sa building ng kompanya nila. Mayroon daw kasing kuwarto sa opisina niya kung saan sadyang ipinagawa para raw kapag natambakan siya ng trabaho at hindi na makauwi ay kahit papaano ay mayroon siyang pahingahan.

Malinis at para bang babae ang gumagamit ng kuwarto. Mas malaki ang kuwartong ito sa standard room size. Nang buksan ko ang refrigerator niya na cute size ay namangha ako. Paanong nagkasya ang ganito karaming pagkain sa maliit na kahon na ito.

"This is my world, Carina. And now, you also part of my crazy world," he said.

Niyakap niya ako mula sa likod saka niya ako hinalikan. His warmth breath touches my skin at my neck. "Carina, I will promise to you. No matter what happened. The moon will be our sun and our sun will be our moon but my love is still my love— and I love you."

Ramdam ko ang pagkasabik at pagmamahal niya sa istilo ng kaniyang pagyakap. Ang pagtibok ng kaniyang puso ay ramdam ko rin.

"Ang malupit na mundo ay walang sinasanto. Hindi ka tatanggalan nito ng problema. Mananatili kang miserable at iyon ang nararamdaman ko, Laniel. Kung magiging parte ako ng mundo, sinasabi ko na ng maaga sa iyo na hindi magiging madali sa parte ko dahil may pangungutya at puno ng panghuhusga ang mata ng mga tao," sabi ko rito habang hawak-hawak ang kamay niyang nasa tapatan ng aking pusod.

"Kung ano man ang pinangangamba mo, ako ang haharap at alam kong nasa likod kita kaya wala akong dapat ikatakot o ipangamba."

Bumitaw ito at pumunta sa isang malaking salamin na para bang pintuan. "Alam mo ba Carina na nangangarap akong magkaanak?"

"Pero ang problema ay hindi kita mabibigyan niyan," sabi ko rito saka sinundan siya. Bakas sa kaniya ang lungkot. Hindi ko maipagkakaila ang bagay na iyon dahil iyon naman talaga ang totoo.

"E, 'di mag-ampon na lang tayo. Ano sa tingin mo?" Bigla na lamang nagbago ang itsura nito.

Napangiti ako sa sinabi niya. "Why not?"

Nakangiting tumingala ako. Ang mga bituin na para bang replika ng ilaw sa buong siyudad. Ang sarap damhin ng bawat pagdampi ng malamig na hangin sa aking balat. Nakasando lang ako na kulay puti at mahabang jacket na pinaresan pa ng maikling pambaba.

Hinawakan ako ni Laniel sa magkabilang balikat saka ako pinihit paharap sa kaniya. Mas matangkad siya ng kaunti. Hanggang sa ilong niya lang ako. Nanalaki ang mga mata ko na kalaunan ay hinayaan na ang sarili ay sumabay sa bawat galaw ng labi nito. Matamis. Banayad. Wala akong masabi kun'di ang salamat dahil nakakilala ako ng ganitong klase ng lalaki na kaya akong tanggapin kahit sino pa ako. Laking pasasalamat ko dahil nagbigay siya ng tulad ni Laniel.

Sa bawat galaw nito ay nakakaramdam ako saya— hindi maipaliwanag na saya. Ang halik niya na nasa aking labi ay bumaba sa aking leeg na unti-unti akong pinapatay sa sarap na idinudulot. Ang bawat galaw ay maingat pero may bahid ng pagkasabik na tila kulang sa aruga ng magulang. Hinubad nito ang aking suot na damit at tanging bra lang ang aking suot. Dinakma kaagad niya ang aking mga bilugan. Minasahe niya na para bang isang tinapay na kailangan ng masahe para mas lalong sumarap at iyon ang nararamdaman ko sa ngayon.

Binuhat niya ako at dinala sa kaniyang kama. Nakapaibabaw siya sa akin at patuloy akong hinahalikan. Habang hinahalikan niya ako ay naiisip ko na siguro ay ito ang aking parusa sa pagtago ng katotohanan na isa pala akong transexual woman. Hindi pa rin mawala sa akin na makonsesnya sa ginawa dahil sa kabaitan ni Laniel na bihira mo na lang makita sa paligid. Bihira lang si Laniel na kayang magmahal ng tulad ko. Bihira lang si Laniel na kayang magpatawad.

Patuloy siya sa paghalik sa akin. Bumababa sa aking leeg at napaarko ang aking katawan ng halikan niya ang bilugan ko at bumaba sa pusod ko. Dinilaan niya ang pusod ko. Ibang kiliti ang nararamdaman ko. Hindi ko magawang manghina sa ginagawa niya. Ginamit niya ang bibig para tanggalin ang pang-ibaba ko. Nahihirapan man siyang tanggalin ay tinuloy niya pa rin hanggang sa nainis ito at ginamitan na niya ng makasalanang kamay. Natawa ako nang bahagya.

"Bakit ka tumatawa, ha? Gusto mo ng parusa?" Masamang nakatingin sa akin ito ng sabihin.

Umiling ako pero laking gulat ko ng gawin niya ang isang bagay na kinakatakutan ko. Pinunit niya ang underwear ko at dali-dali siyang naghubad ng damit at pang-ibaba hanggang sa underwear nito at bumungad sa akin ang nagagalit at tila sabik sa nakikita.

"Ito pala ang gusto mo, a."

Kinakabahan na ako sa gagawin niya. Bigla niyang sinisid ang akin. Wala akong nagawa kun'di ang mapaarkong muli at napahawak ako sa kaniyang buhok na may katamtamang haba. Hinalikan niya ito. Hindi ko maipaliwanag ang sarap na nararamdaman ko. Gusto kong magwala sa sarap. Gusto kong sumabog pero hindi ko magagawa dahil hindi naman ako tunay na babae at walang kakayanan na maglabas ng ganoon.

Patuloy siya sa kaniyang ginagawa. Makalipas ang ilang minuto ay ipinaghiwalay niya ang aking mga hita. Hinalikan niya ang magkabilaan kong hita papunta sa gitna. Tinignan niya ako at nagtama an gaming mga mata kaya kaagad akong nakaramdam ng pag-init sa pisngi ko. Umayos siya ng tindig at itinutok niya ang baril sa target niya. Nang maramdaman ko ang pagpasok ng bisita tila may isang matabang tubo na nakapasok sa akin na may kahabaan. Hinalikan niya ako. Nakipaglaban din ako sa halik na ibinibigay niya sa akin. Mapusok, matamis, at nangungusap na halik ang pinagsasaluhan naming dalawa. Napayakap ako sakaniya nang umatras-abante na siya. Parang hindi ako komportable na may laman ang akin na mahaba at may katabaan na bagay.

Napaungol ako nang maramdaman kong bumibilis siya sa pagbaba at pagtaas. At narinig naming bumukas ang pintuan ng opisina ni Laniel kaya mabilis kaming umayos. Sarado man ang pintuan ng kuwarto pero naalala kong hindi nakalock kaya biglang nagtakbuhan ang kabayo sa aking dibdib. Rinig ang bawat pagtapak nito na may suot na pointed heels na papalapit sa kuwarto. Naririnig kong may sinasabi si Laniel pero nanatili akong tulala at nakatulala sa pintuan na hinihintay na bumukas at iluwa ang babaeng papalapit.

Huminto ang pagtunog ng kaniyang pointed heels at tila huminto sa tapat ng kuwarto.

"Sir? Nandiyan po ba kayo? Pinapatanong lang po ni Ma'am Caliza," sabi nito sa mahinahong boses.

Tinignan ko ang oras sa maliit na orasan na nakalagay sa side table na kulay itim. Pasado alas sais na at naalala ko ang nakalagay na laminated bond paper sa labas. Office hours na ng kompanya. Nakahinga naman ako ng maluwag dahil hindi na ito pumasok pero nagulat ako ng mayroong tumawag sa phone ko— si mama. Sasagutin ko na sana nang maalala ko na hindi pala ako nakalipad papuntang Thailand.