Met een treurig gezicht bekeek ze haar telefoon.
Nog steeds niets.
De maand was nu al bijna voorbij en ze had nu toch wel gehoopt dat Benny weer zou bellen. Jammer genoeg, was dat niet gebeurt.
'Ah, kom op Mary. Misschien heeft hij het druk. Hij is je vast niet zo snel vergeten, het komt wel goed.' Lien keek haar meelevend aan.
'Yeah, I gues you're right.'
Zuchtend liet ze haar kin op haar handen rusten. Voorzichtig legde het meisje haar hand op Mary haar schouder. 'Hoe kan iemand jou nu zo rap vergeten.' ze gaf Mary een bemoedigend kneepje waardoor ze toch weer glimlachte. 'Dank je,' mompelde ze.
'Maar goed,' door Lien haar plotse luide stem schrok Mary toch even op.
'Wat vind je van deze?' heupwiegend ging ze voor de spiegel staan. Deze keer had ze een lange blauwe avondjurk aan die reikte tot aan haar enkels. De kleur paste goed bij haar ogen en door haar korte zwarte haren kwamen die ook nog eens goed uit.
Het lijfje was versierd met een sierlijk patroon. De jurk leek speciaal voor haar gemaakt te zijn. Na 23 jurken had ze dan toch iets goeds gevonden. Terwijl Lien een rondje draaide zei Mary: 'Deze moet je nemen, hij is perfect.'
Bedenkelijk keek Lien in de spiegel. 'Ja, je hebt gelijk. Deze word het... Of zou ik toch voor die paarse gaan...?' met opgetrokken wenkbrauwen keek Mary via de spiegel naar Lien, die al niet meer bijkwam van het lachen. 'Nee ik plaag je maar. Deze word het, zeker... nu kijken we voor jou.' Zuchtend rolde Mary met haar ogen. 'Lien, dat hoeft echt niet hoor. Ik heb geen zin om te gaan. Trouwens, wie zegt dat dat feest door gaat. Misschien doen ze het dit jaar niet vanwege de omstandigheden, dat kan toch.' Deze keer rolde Lien met haar ogen. 'Mary Mary Mary, omdat je nieuw bent vergeef ik je,' speels tikte ze met het topje van haar vinger op het onwetende meisje haar neus. Beide begonnen ze te gniffelen.
'Dat "feest" is het enige waar iedereen naar uitkijkt, omdat iedereen aanwezig mag zijn. Zelfs al werd de school verwoest, nog zal het doorgaan.' Lien keek haar serieus aan.
'Goed,' snel keek Mary rond, 'dan wil ik deze.' Een prachtige zijden jurk had haar aandacht getrokken.
'Wil je niet eerst wat rondkijken,' verbaast keek Lien haar aan.
'Nee, deze wil ik.' Met een hand streek ze over de jurk.
Plots voelde ze twee handen die haar richting het pashokje duwde.
'Ga ze dan toch passen. Zeg me wanneer je klaar bent.'
Snel deed ze het gordijntje dicht. Grinnikend schudde ze haar hoofd. Gekke meid, dacht ze.
Snel trok ze haar kleren uit en liet dan de gladde stof langs haar lichaam glijden tot het goed zat.
'Ik ben klaar.' Voorzichtig schoof ze het gordijntje weer open. Met grote ogen keek het meisje haar aan.
Wauw Mary, goede keuze. Het staat je echt beeldig.'
'Thanks,' een verlegen glimlach sierde haar gezicht.
'Kijk zelf maar.' Langzaam wandelde ze naar de spiegel. Haar mond zakte open van verbazing.
Ben ik dat, was het eerste wat in haar opkwam. Voorzichtig ging ze met haar handen over de stof heen. Het bovenste gedeelte was gemaakt van een vreemd glimmend zwart stof wat haar rondingen mooi liet uitkomen. Rond haar middel zat een stevige band die perfect paste. De bloedrode stof, die tot helemaal op de grond reikte, voelde aan als satijn.
'Er mist alleen nog een ding.'
Verbaast draaide Mary zich om. Met twee handen reikte Lien haar een simpel zwarte masker aan. Verbaast bleef Mary eer naar kijken.
'Dat is voor het thema,' beantwoorde Lien haar vragende blik, 'Mysterieus.'
Voorzichtig nam ze het aan. 'Je hebt geluk dat je nu pas hier bent komen wonen, vorig jaar was het thema Roze. Dat was pas walgelijk.' Het meisje trok een vies gezicht waardoor Mary in de lach schoot. Snel zette ze het op.
Ze was onherkenbaar. Een dof geklap kwam vanachter haar.
'Wauw Mary, je bent bloedmooi. Ik neem jou vaker mee als ik ga winkelen.'
Snel kwam Lien naast haar staan. Zij had nu ook hetzelfde
Masker op, maar dan in het blauw.
'Hoe kom je nou opeens aan deze maskers, en hoe wist je trouwens dat we deze kleuren nodig hadden?'
Het al weg wuivend hield ze haar schouders.
'Dat wist ik niet dus heb ik ze in alle kleuren gemaakt.'
Snel huppelde ze naar haar tas om nog meer maskers, in het geel, groen, rood en nog veel meer te laten.
'Wauw Lien, heb jij die gemaakt? Zo mooi.'
Het meisje glimlachte waarna ze antwoordde: 'Ach, zo te zien zijn we beide handig met onze handen.'
Ondertussen was ze al terug naast Mary gaan staan.
Samen keken ze in de spiegel.
'Niemand gaat zijn ogen van ons kunnen afhouden.'
Mary glimlachte. Maar plots dacht ze aan iets waardoor ze een grote grijns rond haar lippen kreeg. Terwijl ze zich omdraaide om terug naar het pashokje te gaan zij ze zangerig. 'Weet je wie nog van blauw houd,' Lien zette grote ogen op en begon bijna te dansen van plezier. Mary kon haar lach bijna niet inhouden toen ze het meisje haar reactie hoorde. 'Vanaf nu draag ik dus alleen maar blauw.'

Toen ze de jurken hadden betaald waren ze snel naar een andere winkel vertrokken om nog bijpassende schoenen te gaan kopen. Beiden hadden ze pumps in een bijpassende kleur gekozen. Daarna waren ze naar een eettentje gegaan om gezellig nog wat te eten en te kletsen.
Nu waren ze onderweg naar huis met zwaarbeladen tassen. Maar het was minder gezellig dan eerst.
'Weet je het zeker,' een beetje bang keek Mary Lien aan.
'Sorry, maar ik denk niet dat hij er naartoe gaat. Anders heb ik hem nog nooit gezien.'
Bedroeft liet ze haar hoofd zakken.
'Wij gaan toch gezellig met ons tweetjes. Dat word leuk.'
'Dat gaat mijn broer niet leuk vinden.' Plots trok Mary grote ogen op en sloeg vlug haar handen voor haar mond.
'Oeps,' mompelde ze meer tegen zichzelf. Ondertussen stond Lien haar aan te kijken met een grijns van oor tot oor.
'Ik wist het,' fluisterde ze dolblij.
'Daar gaat zijn verrassing. Nu weet je het, maar met wie
moet....' een harde motor scheurde door de straten heen waardoor. Even keek Mary hem geërgerd er na, pas wanneer hij vertraagde en terugkeerde bedacht ze iets.
Hoopvol keek ze naar de bestuurder terwijl die afstapte.
Ja hoor, dezelfde motor, dezelfde leren jack en niet te vergeten, hetzelfde mooie lijf.
'Hey,' kwam voorzichtig uit haar mond. Met een vrolijk gezicht keek Benny Mary aan waardoor ze zich meer ontspande. Plots werd zijn blik even serieus. Niet onvriendelijk serieus, maar meer of het leek dat hij niet wist wat hij moest zeggen. Even keken zijn mooie groene ogen naar Lien waarna hij een beleefd knikje gaf en voorzichtig mompelde: 'Hey Lien.'
Lien beantwoorde dat met een glimlach. Even was het stil. Het leek er op dat niemand wist wat ze moesten zeggen. Gelukkig brak Lien het ijs.
'Wel ik ga maar eens naar huis'
'Weet je het zeker?'
Snel knikte ze, 'ja tuurlijk, ik ben een grote meid. Bay Mary... Benny,' al wuivend verdween ze. Glimlachend keek Mary haar na.
'Mary,' snel keerde ze haar hoofd en keek recht in zijn ogen. Even was ze sprakeloos.
'Wat is er,' afwachtend keek ze hem aan.
Zenuwachtig ging hij met zijn hand door zijn haar.
Ze bekeek hem eens goed. Hij was veranderd.
Met tot spleetjes geknepen ogen keek ze hem aan waarna hij verbaast terug keek.
'Jou haar groeit snel zeg, was jij niet naar de kapper geweest?'
Zijn haar was net zo lang als de eerste keer dat ze hem zag, alleen was zijn haar nu niet meer zo golvend.
Even toverde hij een scheve grijns op zijn gezicht. Verlegen keek Mary even naar haar schoenen.
'Dat is al een tijdje geleden
maar...'
'Oh my god benny,' pas nu merkte ze het op, Hoe kon ze het zelfs missen. 'Wat is er met je oog gebeurd!?' waarschijnlijk was het al een tijdje geleden, want zo blauw was het nu ook weer niet. Ze had het eerder zelfs niet opgemerkt maar nu ze goed keek... . Zijn glimlach verdween en zijn gezicht werd weer kil en hard.
'Daar wouw ik het met je over hebben Mary.' verbaast keek ze naar zijn scherpe gezicht, bang over wat er ging komen. 'Ik denk dat het beter is dat je niet meer met me omgaat.'
Mary schrok op. Wat zegt hij nu? Boos zette ze haar tas op de grond. 'Wacht, way?'
'Het is niet veilig voor je Mary, ik ben nu niet bepaald het lievelingetje. Je hebt zelf gezien hoe ze op scho...'
'Dat kan me niet schelen, dat weet je?'
'Ja dat weet ik,' even wist hij niet wat te zeggen. Boos beet Mary op haar lip om haar tranen te verbijten.
'Het is gewoon niet veilig. Ze moeten jou niet gaan haten, en ze mogen je vooral geen pijn doen... omwille van mij. Het gevoel dat ik jou dat aan kan doen dan... Dat is... ,' hij zuchtte, 'ik wil niet dat jou iets overkomt omwille van mij. Ik... Ik geef om je.'
Mary had voortdurend naar haar schoenen gekeken maar toen ze dat laatste hoorde, keek ze op.
Voorzichtig stapte ze naar voren waarna ze bijna vlak tegen hem aan stond. Vastberaden keek ze omhoog, in zijn prachtige robijn groene ogen.
'Benny, het zal je misschien verbazen, maar ik geef ook om jou. En ik ben niet van plan om zomaar uit je beurt te blijven gewoon omdat een of andere bitch dat tegen me zegt.' om haar punt duidelijk te maken vouwde ze haar armen voor haar borst.
Even zuchtte hij waarna hij haar bedenkelijk aankeek. Weer ging hij met zijn vingers door zijn haar. Daarna keek hij haar weer strak aan.
'Luister Mary, het is...'
'Nee, luister naar mij... Or should I tell you in English. I don't give a shit of those others because... I like you, okay!'
Beschaamd draaide ze zich om. Een warme traan gleed langs haar wang. Bruut veegde ze die weg waarna ze twee stevige handen op haar schouders voelde. Snel draaide die haar om. Een bezorgt gezicht keek haar aan.
'Mary... .' voorzichtig legde hij zijn handen op haar wang. Eerst wouw ze haar hoofd keren, te verlegen om hem aan te kijken.
'Sorry, ik weet niet waarom ik dat zei. Ik ken je nog maar net, dus het is stom om nu al... Well yeah... je weet wel. Ik... Ja.'
'Sssst Mary... .' voorzichtig liet hij zijn hoofd tegen de hare aan rusten. 'Ik vind jou ook leuk, heel leuk. Maar het is gewoon... Niet goed voor je.'
'Dat kan me niet schelen.'
Hij zuchtte en liet een van zijn mondhoeken omhoog krullen.
'Ik kan je echt niet op andere gedachten brengen he,' zei hij terwijl hij haar tranen met zijn duimen wegstreek.
'Nee,' fluisterde ze bijna onverstaanbaar. Ze was nu heel bewust van zijn nabijheid.
Oké,' mompelde hij. Voorzichtig keek ze naar zijn ogen. Die staarde alleen maar naar de hare. Langzaam gingen ze naar haar neus, waarna ze stopte bij haar lippen.
Mary zette grote ogen op toen ze hem voorzichtig dichter zag komen.
Eindelijk.
Haar hele huid begon te gloeien wanneer zijn lippen kort de hare raakte.
Ze had haar ogen gesloten om van dit klein moment te kunnen genieten.
Hij kuchte en liet langzaam zijn handen zakken. Voorzichtig ging hij een stapje achteruit. Al die tijd durfde ze hem niet aan te kijken.
'Moet ik je naar huis brengen,' kwam stilletjes uit zijn mond.
Ze knikte, niet instaat om een woord te zeggen.
Benny nam zijn motor bij de hand, nam haar tas aan en wandelde toen zij aan zij naast Mary.
Beide waren ze stil, een enorme grijns sierde op hun gezicht.
Wanneer Mary haar huis zag mompelde ze dat ze er was, waarna Benny de tas terug gaf en zich klaarmaakte om te vertrekken.
'Ik zie je op school oké,' zij hij terwijl hij zijn helm nam. Nog steeds breed lachend knikte ze.
Snel streek Benny een lok terug op haar plek en gaf haar vlug weer een kus op haar wang.
Het warme gevoel werd verder verspreid.
Hij glimlachte nog een laatste keer voor hij zijn helm opzette om daarna zijn motor te startte.
Terwijl ze naar haar deur liep wuifde ze hem uit.
Kan het nog beter, dacht ze. Voorzichtig streek ze met haar vingertoppen over haar lippen.
Haar eerste kus.
Ze kon al niet meer wachten tot school.