Haar hart sloeg een slag over toen ze zijn stem hoorde. Niet te geloven! Ze kon de vlinders in haar buik voelen ontwaken.
'Ja,' probeerde ze zo zwoel mogelijk. Vlug keek ze of niemand luisterde.
'Ik vroeg me af...,' begon hij. Ze kon hem horen ademen van de stress, daardoor begon ze te glimlachen omdat ze dat heel lief vond. 'Heb je zin om morgen samen iets te gaan doen ofzo, ik bedoel. Daarom heb je je nummer toch gegeven.'
Mary lachte. 'Ja dat is waar. Ik zou graag iets met jou willen doen.'
'Oké...waar kan ik je komen halen,' vroeg hij.
Oh gewoon, mijn straat is...' snel bedacht ze zich. Als Benny haar van huis zou komen halen dan zouden haar ouders willen weten wie hij was. Haar broer zal dan niet zo blij zijn. 'Kom me maar halen bij dat koffie tentje... Om 10 uur,' zei ze nog snel.
'Oké, goed dan zie ik je dan.'
'Ja,' ze grijnsde haar tanden bloot. Toen bedacht ze iets.
'Wat gaan we doen?'
'Dat zie je morgen wel.' Hij legde de telefoon neer.
Ze kon al niet meer wachten.