*vanuit Marlie*

Samen met Harry bleef ik die avond bij Mila slapen. Luke was er nog altijd, en Mila was ontzettend veel vrolijker sinds hij er was.

Ze had me zelfs verteld dat ze, wanneer Luke weer terug zou gaan naar Australië, met hem mee zou gaan.

Ze was nu twintig, dus mocht ze zelf kiezen waar ze wilde gaan wonen. Haar ouders stonden er volledig achter dat ze zou verhuizen en bij Luke zou gaan wonen.

Ze was ontzettend verdrietig teruggekomen van de vakantie twee jaar geleden, dus het was geen wonder dat ze blij waren dat Mila weer zo vrolijk werd.

Harry zorgde ervoor dat ik me weer concentreerde op het nu, door me op mijn wang te kussen.

"Waar dacht je aan?" vroeg hij me,terwijl hij me met een doordringende blik aankeek.

"Aan dat ik Mila binnenkort moet missen." Mijn antwoord was kort, maar Harry begreep me als geen ander. Hij wist hoe lang ik al vriendinnen was met Mila, dus ook hoe moeilijk het moest zijn om haar kwijt te raken.

Nu kon ik altijd naar haar toe als ik ergens mee zat, maar wanneer ze in Australië was, zou ik dat niet meer kunnen.

Ineens begon ik te huilen, gewoon omdat ik mijn beste vriendin niet kwijt wilde raken.