*vanuit Marlie*

Het verraste gezicht van Mila maakte me aan het lachen.

"Oh my god! Hebben jullie hem echt over laten vliegen?!" Haar blije stem vulde de woonkamer, terwijl ze haar broer en ouders om de hals vloog.

"Ik ga Sam wel even halen," zei Niall lachend, terwijl hij naar buiten liep. Verbaasd keek ik Mila aan, ik had namelijk gedacht dat haar ouders Luke over zouden laten vliegen, maar blijkbaar was ze helemaal blij omdat een of andere Sam er was.

"Sam is mijn lievelingsneef, je kent hem toch nog wel?" Mila keek me vragend aan.

Een tijdje lang moest ik nadenken over welke Sam het was. Pas na een tijdje wist ik het weer.

Sam, de knappe jongen met de donkerblonde krullen en grasgroene ogen. De lieve neef die altijd bij Mila was wanneer hij in de buurt was.

Hij was een schatje, maar toch had ik niet verwacht dat Mila zo blij zou zijn.

Na een paar minuten kwam Niall terug met Sam, die hem op de voet volgde. Hij rende hyper naar Mila toe en knuffelde haar een tijdje.

"Ik ben zo blij dat je er bent!" riep Mila blij uit.

"Je wordt maar één keer achttien hè!" riep Sam hyper terug, terwijl hij haar nog een keer knuffelde.

"Deze verjaardag mist nog wat!" riep Niall, terwijl hij Mila aan haar hand mee trok naar de tuin.

We renden allemaal achter hen aan en keken geamuseerd toe naar het verbaasde, maar tegelijkertijd ontzettend blije, gezicht van Mila.

Luke kwam als een gek op haar af gerend en tilde haar al knuffelend op. Een traan van blijdschap liep over zijn wang, terwijl hij Mila stevig vast hield.

Drie andere jongens, die achter Luke waren gaan staan, begonnen te zingen.

Hun stemmen drongen onze oren binnen, en lieten kippenvel op mijn armen ontstaan.

Harry sloeg zijn armen van achteren om me heen en liet zijn hoofd op dat van mij steunen.