*vanuit Danee*

Het was nu precies twee jaar geleden dat Liam weer vertrokken was naar Amerika. In de tussentijd hadden we geen tijd gehad om elkaar te zien. Onze vakanties waren verschillend, en met feestdagen konden we ook niets afspreken. Op normale dagen was ook onmogelijk, dus we moesten het doen met Skype en Whatsapp.

Maar nu was het eindelijk zo ver! Ik zou voor drie weken naar Amerika gaan, en omdat ik niet in mijn eentje durfde te vliegen, gingen Sean en Deveny met me mee!

Zodra we het vliegtuig instapten, kreeg ik een grote lach op mijn gezicht. Ik was zo ontzettend blij dat ik Liam weer zou zien!

We vielen alle drie meteen in slaap, en waren goed uitgerust toen we op het vliegveld van New York aan kwamen.

Liam stond al op ons te wachten, en zodra hij ons zag, kwam hij naar ons toe gelopen.

Hij sloot me direct in zijn armen, en daarna begroette hij Sean en Deveny.

"Trek je niets aan van de paparazzi, ik heb ze gevraagd om de komende weken weg te blijven, maar dat doen ze waarschijnlijk toch niet. Gewoon doen alsof ze er niet zijn," zei Liam tegen Deveny, Sean en mij.

Hij sloeg zijn arm om me heen, en ik deed hetzelfde bij hem.

Nadat we onze koffers hadden gepakt, liepen we naar een andere aankomsthal. Daar zou de familie van Liam aan komen.

Ik kon niet wachten ze te ontmoeten, Liam had me al veel over ze verteld, en het leken me erg aardige mensen.

"Ik heb je zo erg gemist," fluisterde Liam, terwijl hij een kusje op mijn haren plantte.

"Ik jou ook," fluisterde ik terug, terwijl ik dacht aan hoe moeilijk de afgelopen twee jaar geweest waren zonder hem.

"Drink je nu trouwens wel? Je bent immers twintig," zei Liam, terwijl hij me met een uitdagende glimlach op zijn gezicht aankeek.

"Heel soms," antwoordde ik, terwijl ik net zo uitdagend terug keek.

"Kijk, daar is mijn familie!" zei Liam ineens, en hij wees naar een aantal mensen die in onze richting gelopen kwamen.

Liam pakte mijn hand vast en we liepen samen naar zijn familie toe.

"Liam, jongen! Hoe gaat het?" vroeg een man, die zeker weten zijn vader moest zijn.

"Geweldig, zeker nu iedereen hier is!" zei Liam blij, en hij glimlachte breed. Zijn ogen straalden toen hij me aankeek.

"Dit is Danee, mijn vriendin!" zei hij trots tegen zijn familie.

Daarna stelde hij me voor aan zijn moeder, Leonie, zijn vader, Craig, en zijn oudere broers, Luke en Chris.

Liam had een auto, met chauffeur, klaar staan. We laadden onze koffers in de achterbak en gingen toen allemaal in de auto zitten.

De auto, die je eerder een bus zou moeten noemen, was erg groot van binnen. Er waren tien zitplaatsen voor passagiers, en één voor de chauffeur.