*vanuit Liam*

"Hé, nu verpest je het moment!" zei ik, terwijl ik zielig probeerde te kijken. Iets waar ik absoluut niet goed in was wanneer er geen camera's waren.

Het enige wat ik kon bedenken om haar niet te laten gaan, was mijn armen strak om haar heen te slaan, zodat ze niet weg kon. Ik zag de stiekeme glimlach die haar gezicht sierde, terwijl ze los probeerde te komen uit mijn greep. Uiteindelijk gaf ze zich over en bleef ze liggen.

"Nu ben je braaf," plaagde ik haar, en gaf haar een kusje op haar voorhoofd. Ze grijnsde even, en gaf me een kusje op mijn neus.

"Jij bent ook braaf hoor," plaagde ze me terug, en aaide even over mijn hoofd.

We barstten beiden in lachen uit en meteen zag Danee de kans om op te staan. Helaas voor haar had ik het plan al door. Mijn handen sloten zich om haar middel en voorzichtig trok ik haar naar me toe, en begon haar zachtjes te kietelen.

"Ahh, Liam kom op. Mijn haar zit echt niet! Ga desnoods mee." Met smekende ogen keek ze me aan, en omdat ze wist dat ik daar niet tegen kon, gaf ik uiteindelijk maar toe.

Met onze vingers in elkaar gevlochten liepen we de trap op.

Sean en Deveny waren zo te horen al wakker. We liepen zonder geluid te maken verder naar onze kamer.

Ik leunde met mijn rug tegen de muur aan, geduldig toekijkend hoe Danee haar haren borstelde. En uiteindelijk vlocht ze het met snelle bewegingen van haar handen en vingers.

"Eigenlijk zou ik me ook om moeten kleden hè?" zei ze, terwijl ze me met een uitdagende, speelse blik aankeek.

"Als jij een jurk aan doet zal ik niet kijken," beloofde ik haar.

"Ik heb geen jurken," fluisterde ze, met een ondertoon in haar stem die ik ontzettend sexy vond.

Ik trok mijn wenkbrauwen een klein beetje op en keek haar uitdagend aan.

"Vooruit dan, ik zal me voor deze keer omdraaien. Zeg het maar als je klaar bent," gaf ik uiteindelijk toe, nadat ze me nog een paar minuten aan had gekeken.

Langzaam draaide ik me om naar de muur, en probeerde me voor te stellen hoe ze er nu uit zou zien. Twee jaar geleden had ik haar wel gezien, maar dat wist ze zelf niet.

"I'm ready!" zei ze, na een minuut of vijf. Ze sprak de woorden perfect uit, ondanks dat ze eigenlijk uit Italië kwam.

Mijn mond viel open van verbazing toen ik haar zag staan. Ze had een witte blouse met korte mouwen aan, en daar overheen had ze een zwart rokje aangetrokken.

"Wauw." Was het enige wat ik uit kon brengen.