*vanuit Marlie*

- De dag dat Mila vertrekt naar Australië -

Die ochtend werd ik huilend wakker, het was nu al de tweede keer in twee jaar tijd dat ik afscheid moest nemen van Luke, maar nog erger: ik moest afscheid nemen van Mila.

Bij het ontbijt kreeg ik geen hap door mijn keel, dus at ik niets.

Harry zat de hele ochtend bezorgd naar me te kijken, en ik dacht alleen maar aan dat ik Mila kwijt zou raken.

"Marlie, kom op. Ik ga niet dood ofzo," zei Mila, die zich zelf hetzelfde gedroeg als ik.

Op het vliegtuig was het dan echt zo ver: Mila en Luke zouden, samen met Ashton, Calum en Michael, vertrekken naar Australië.

"Ik ga jullie missen," wist ik uiteindelijk uit te brengen.

Kort knuffelde ik Luke, Ashton, Calum en Michael. Mila knuffelde ik een stuk langer.

"Ik ga jou ook missen! En we moeten echt skypen en bellen!" zei Mila, die lang niet zo erg huilde als ik.

Ze was gewoonweg sterker op dit moment, en zou straks pas gaan huilen. Daar kende ik haar goed genoeg voor.

"Nou, dan moeten we maar eens gaan..." zei Mila zacht, toen de luidspreker om had geroepen dat iedereen die met de vlucht Amsterdam-Sydney mee moest, naar gate 12 moest gaan.

Nog een laatste keer knuffelde ze me, en toen verdwenen ze alle vijf tussen de grote menigte mensen.

Meteen barstte ik weer in huilen uit, en liet toe dat Harry me in zijn sterke armen nam.