- Gdzieś ty znowu polazła? – naskoczyła na mnie matka po moim powrocie do domu.

Zawsze czepiała się mnie gdy nie wracałam o odpowiedniej godzinie.

- Byłam z Tooru – odpowiedziałam. – Zasiedzieliśmy się w parku. – Wyminęłam kobietę i skierowałam się do swojego pokoju.

- Nie uważasz, że spędzasz z nim za dużo czasu? Ten chłopak  ściąga cię na złą ścieżkę.

- Ciekawe jak? – odwróciłam się do niej.

- Spotkałam się dziś z twoim wychowawcą. Podobno wagarujesz.

- Nie wagaruję tylko biorę udział w meczach i weź się ode mnie odczep, dobra? To moje życie i będę z nim robić co chcę!

Odwróciłam się nie dopuszczając jej do głosu. Wbiegłam do pokoju i trzasnęłam drzwiami. Ta kobieta wkurzała mnie coraz bardziej.

Zirytowana wyjęłam telefon i napisałam do Tooru.

Mogę u ciebie przenocować?

Coś się stało?

Matka mnie wkurza, ubzdurała sobie, że sprowadzasz mnie na złą drogę z powodu kilku opuszczonych lekcji. Poza tym codziennie się o coś czepia, dzisiaj jeszcze nie zdążyła na szczęście. To jak? Mogę?

Jasne, że możesz, zawsze jesteś mile widziana, przecież wiesz

Daj mi kwadrans

Zaczęłam przerzucać ciuchy w szafie. Wrzuciłam kilka bluzek, spodni, bielizny, mundurki szkolne i podręczniki szkolne.

Rodzice Tooru bardzo mnie lubili i rozumieli moją sytuację. Byłam częstym gościem w ich domu.

Walizkę z rzeczami wyrzuciłam przez okno. Do plecaka wrzuciłam pieniądze dokumenty, telefon, ładowarkę i kilka innych rzeczy.

Wyszłam z pokoju.

- Talie, pokażesz mi jak zagrywać? – usłyszałam brata.

Tobio stał w progu swojego pokoju, trzymając swoją piłkę do siatkówki.

- Chciałabym, ale nie mogę. – Mój brat od kilku miesięcy chodził do tego samego gimnazjum co ja. Dostał się nawet do drużyny siatkarskiej razem z Tooru i Hajime, cały czas pokazywał i ulepszał swoje umiejętności. – Obiecuję, że poproszę Tooru, żeby czegoś cię pouczył.

Potargałam jego włosy i zeszłam na parter. Wrzuciłam do plecaka do dodatkowe kapcie i dwie pary butów.

- Wybierasz się dokądś? – kiedy zakładałam trampki na przedpokój weszła matka.

- Tak idę na spacer.

- Na jak długo?

- Nie wiem.

- Naoko – zaczęła, chcąc mi coś wypomnieć.

- Nie mów tak do mnie – wysyczałam.

- Czy ci się to podoba czy nie to twoje imię.

- Nie, nikt oprócz ciebie tak do mnie nie mówi – spiorunowałam ją wzrokiem. Gdy chciała coś jeszcze powiedzieć po prostu wyszłam.

Wzięłam swoją walizkę spod okna i poszłam w kierunku parku. Zawsze spotykałam się tam ze swoim chłopakiem.

- Cała walizka? – przywitał mnie pytaniem. – Na jak długo ty chcesz się u mnie zatrzymać?

- Na tak długo jak będę mogła.

Zabrał ode mnie bagaż i zaprowadził do siebie.

No i proszę bardzo, coś w końcu zaczyna się dziać, może i w przeszłości, ale jednak

Dowiadujemy się jak nazywała się Talie, jak wyglądają jej relacje z matką (nie zrobiłam z niej aż za dużej mendy?)

No i jak już wcześniej oznajmiałam biorę około dwumiesięczną przerwę w publikacji, co nie znaczy, że znikam całkowicie

Jeśli chcecie dowiedzieć się czegoś więcej o bohaterach, lub zadać im (mnie też) jakieś pytania to proszę bardzo:

Nathalie "Talie" Black

Koushi Sugawara

Hajime Iwaizumi

Tooru Oikawa

Ja (mogą być nawet najgłupsze)

Inne postaci, które się pojawiają, bądź są wspominane

Naprawdę liczę na Was

Do napisania

Diana