Δυο εβδομάδες αργότερα ο πατέρας μου έχει την πρώτη του κοινοβουλευτική συνέλευση. Όλο αυτό το διάστημα προσπαθήσαμε να πείσουμε την καλή κοινωνία να αποδεχτή την σχέση μας και κατ' επέκταση και τους Βουλευτές. Εάν δεν τα καταφέρναμε η καριέρα του πατέρα μου θα χανόταν μέσα σε μια στιγμή. Τα πράγματα είχαν πάει πολύ καλά. Απ' ότι φαίνεται αρκετοί ήταν με το μέρος μας - όχι όλοι όμως. Έχω χάσει το μέτρημα των συνεντεύξεων και των φωτογραφιών που κοσμούν τα περιοδικά με εμένα και τον Ίαν και επιτέλους έχει φτάσει η μεγάλη μέρα. 

Κάθομαι με τον Ίαν στο γραφείο του πατέρα μου και κοιτάζουμε την ανοιχτή οθόνη της τηλεόρασης που μεταδίδει την συνέλευση. Σε δέκα λεπτά τελειώνει. Σε δέκα λεπτά θα μάθουμε εάν όλα πήγαν καλά ή όχι. 

<<Όλα θα πάνε καλά>> ο Ίαν σφίγγει απαλά το χέρι μου και η καρδιά μου σφυροκοπάει <<Αλλά και να μην πάνε υπάρχει κι άλλο σχέδιο>>.

<<Το οποίο είναι;>> 

<<Να κάψουμε το κοινοβούλιο>> γελάω σιγανά και τα μάτια μας ενώνονται <<Τότε σίγουρα κανένας τους δεν θα μας στηρίξει>>. 

<<Ναι αλλά θα περάσουμε ωραία>>. 

Γελάω ξανά και νοιώθω λίγο να χαλαρώνω. Τα λεπτά περάσαν και βλέπω όλους τους Βουλευτές να βγαίνουν από την αίθουσα και να κατευθύνονται προς την κλειστό δωμάτιο λίγα μέτρα πιο μακριά. Η σχέση μας είναι θέμα επικαιρότητας όχι όμως και κρατικό ζήτημα για να το συζητήσουν στην Βουλή. Όποια απόφαση κι αν έχουν πάρει τα μέλη της καλής κοινωνίας - τα περισσότερα από τα οποία είναι μέσα στο κοινοβούλιο θα την μάθουμε σε λίγα λεπτά από τώρα. Θα ενημερώσουν τον πατέρα μου με το που μπουν και κλείσει η πόρτα πίσω τους.

Δυο λεπτά. Τρία. Πέντε. Έξι. Οκτώ. Δέκα. 

Βηματίζω πάνω κάτω στο δωμάτιο μου και ξεφυσάω. Άντε. Ίσως έπρεπε να είχα ψάξει και για τους υπόλοιπους Βουλευτές, μπορεί να έβρισκα και για αυτούς διάφορα πράγματα, τα οποία θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω εναντίων τους όπως κάναμε με τον Ραφαέλ. 

Όλα θα πάνε καλά. 

Μια ανατριχίλα περνάει από το κορμί μου και κοιτάζω γύρω μου. Θα έπαιρνα όρκο ότι άκουσα μια γυναικεία φωνή να μου ψιθυρίζει.... μια φωνή που έμοιαζε τόσο πολύ με της μητέρας μου. Όμως μέσα στο δωμάτιο είμαι μόνο εγώ και ο Ίαν. Να τι συμβαίνει όταν δεν κοιμάσαι. Υπενθυμίζω στον εαυτό μου. Όλο το βράδυ στριφογύριζα και από το άγχος μου δεν έκλεισα μάτι. 

Το κινητό μου χτυπάει και το όνομα του πατέρα μου εμφανίζετε, το πιάνω στα χέρια μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα. <<Μπαμπά>> λέω σιγανά και περιμένω να ακούσω το αποτέλεσμα. 

Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ....

<<Ναι. Όλοι συμφώνησαν>>. Ναι. Ο εγκέφαλος μου χρειάζεται μερικά δευτερόλεπτα για να επεξεργαστεί εκείνη την λέξη. Τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα και τα αυτιά μου βουίζουν. Το βλέμμα μου συναντάει τον Ίαν και χαμογελάει. <<Τα καταφέραμε>> λέει σιγανά και κλείνω το κινητό μου. Ακόμα δεν μπορώ να το χωνέψω. Επιτέλους μπορώ να παντρευτώ όποιον θέλω. Μπορώ να παντρευτώ τον Ίαν. 

<<Τα καταφέραμε!>> τσιρίζω μέσα στο δωμάτιο και τρέχω προς την αγκαλιά του. 

Είμαι περήφανη για εσένα.

Η γυναικεία φωνή επιστρέφει και αισθάνομαι τα μάτια μου να βουρκώνουν. Δεν έχει σημασία εάν η φωνή είναι αληθινή ή δημιούργημα της φαντασίας μου. Το μόνο που με νοιάζει είναι ότι την αισθάνομαι πιο κοντά από ποτέ. 

Ευχαριστώ μαμά. 

Δεν έχω μιλήσει στον πατέρα μου για τον θάνατο της. Δεν μπορούσα. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάποιος το έκανε επίτηδες, ώστε να καταστρέφει την οικογένεια μας. Δεν με νοιάζει ποιος ήταν ή για ποιον δούλευαν αυτοί οι άνδρες που με απήγαγαν με απώτερο σκοπό και τον δικό μου θάνατο. Δεν έχει καμία σημασία πλέον και δεν θέλω να μάθω ποτέ, γιατί τότε θα με αναγκάσουν να τους κυνηγήσω. 

Ο Ίαν μου δίνει ένα απαλό φιλί στα χείλη και χαμογελάει <<Εσύ τα κατάφερες, πριγκίπισσα, εγώ απλώς σε ακολουθώ παντού>>. 

<<Αυτό δεν ισχύει. Μαζί τα καταφέραμε. Μαζί φτάσαμε μέχρι εδώ>> χώνομαι ακόμα πιο κοντά του και εισπνέω το άρωμα του. <<Πάντα ήσουν στο πλευρό μου>> στις φωτογραφήσεις, στις συνεντεύξεις. Παντού.

<<Απ' ότι φαίνεται τώρα θα με έχεις για πάνα πριγκίπισσα>> λέει και νοιώθω το χέρι του χαϊδεύει απαλά την πλάτη μου <<Ίσως έπρεπε να το είχες σκεφτείς καλύτερα>>. 

Απομακρύνομαι ελάχιστα για να τον κοιτάζω παίρνοντας μια σκεφτική έκφραση, <<Αλήθεια, έχεις δίκιο>> λέω σιγανά, <<Αλλά μην ανησυχείς μπορώ να σε χωρίσω και να βρω κάποιον άλλον, μιας και πλέον δεν υπάρχει θέμα με την κοινωνική θέση. Τώρα που το θυμάμαι υπάρχει ένα μοντέλο με τον οποίο....>>. 

Μια κραυγή βγαίνει από τα χείλη μου καθώς ο Ίαν με σηκώνει και με ρίχνει πάνω στον ώμο του,  <<Ίαν σταμάτα, πρέπει να απαντήσω>> το κινητό μου έχει ξεκινήσει να χτυπάει ασταμάτητα, προφανώς τα νέα έχουν διαρρεύσει σε όλα τα ΜΜΕ. <<Έχεις καιρό>>. Χαμογελάω πλατιά, όμως παίρνω απότομα ανάσα καθώς η παλάμη του προσγειώνετε με δύναμη πάνω στον πισινό μου. << Αυτό θα σου γίνει μάθημα, ώστε να μην τολμήσει να σου περάσει η σκέψη για κάποιον άλλον άνδρα>>. 

Αισθάνομαι το εσώρουχο μου να γίνεται μούσκεμα ενώ η φωνή του γίνεται τόσο απειλητική. Προχωράει στο διάδρομο και με μια κλωτσιά ανοίγει την πόρτα του δικού του υπνοδωματίου <<Τι μάθημα;>> ρωτάω και η φωνή μου σταματάει καθώς με πετάει πάνω στο κρεβάτι του. Πρώτη φορά βρίσκομαι στο δωμάτιο του και νοιώθω περίεργα. Είχαμε κάνει σεξ σχεδόν σε όλο το σπίτι εκτός από το δικό του δωμάτιο. Ευτυχώς ο Σαμ με τον Αλεξ - τον σωματοφύλακα του πατέρα μου βρίσκονται μαζί του και όχι στην αίθουσα παρακολούθησης. 

<<Πέσε στα τέσσερα>> λέει αγνοώντας την ερώτηση μου. Είμαι τόσο καυλωμένη που τα πόδια μου κολλάνε και ένα σκοτεινό χαμόγελο απλώνετε στο πρόσωπο του. Κάνω ότι μου ζητάει με την καρδιά μου να χοροπηδάει μέσα στο στήθος μου. 

Αισθάνομαι το κρεβάτι να βουλιάζει καθώς ο Ίαν έρχεται πίσω μου και σηκώνει το φόρεμα μου, περισσότερο ακούω πάρα νοιώθω το σκίσιμο από το λεπτό μετάξι. Πρέπει να μου κάνουν ειδική τιμή από τα καταστήματα με τα εσώρουχα. <<Μετά μπορούμε να γιορτάσουμε την νίκη. Προς το παρόν θέλω να δω εάν θα ξανά κάνεις πλάκα μαζί μου>>. Το χέρι του αγγίζει την υγρασία μου και έπειτα την κλειτορίδα μου. Ένας μικρός αναστεναγμός βγαίνει από τα χείλη μου που μετατρέπετε αμέσως σε κραυγή καθώς το χέρι του προσγειώνεται πάνω την κλειτορίδα μου. Ίσα που προλαβαίνω να κρύψω το κεφάλι μου ανάμεσα στα μαξιλάρια για να καταπνίξω τις φωνές μου - δεν θέλουμε να μαζευτεί όλο το προσωπικό απ' έξω. 

Κάθε σκέψη εξαφανίζεται από το μυαλό μου. Θα γιορτάσουμε την νίκη μας αργότερο. Τώρα απλώς θέλω να απολαύσω κάθε στιγμή μαζί του. 

Η ανάσα μου βγαίνει κοφτή την ώρα που ο Ίαν μπαίνει με δύναμη μέσα μου και παύω να σκέφτομαι, καθώς τα χέρια του αγγίζουν το κορμί μου και αφήνωμαι στην υπέροχη αίσθηση.