ΙΑΝ

Είναι απίστευτο πως μπορεί μέσα σε μια στιγμή να αλλάξει όλη σου ή ζωή. 

Την μια στιγμή υπηρετούσα στον στρατό και την άλλη δούλευα ως σωματοφύλακας. 

Την μια στιγμή ήμουν ορφανός και την άλλη είχα οικογένεια.

Όλα ανατράπηκαν την στιγμή που άνοιξα αυτό το μικρό χαρτί που μέσα του έκρυβε τόση αλήθεια. 

Ο αδελφός μου με τον Κάρτερ είχαν αποχωρήσει τα ξημερώματα από το σπίτι μου επιστρέφοντας ο καθένας στις δουλειές του και αφήνοντας με, μόνο και σοκαρισμένο. Το πρόβλημα είναι ότι πλέον έχω κανονικά αδέλφια και όχι κάποιον που επειδή μεγάλωσα μαζί του τον αισθάνομαι σαν αδελφό μου. 

Σταματάω μπροστά από τις γυάλινες τζαμαρίες ενός συνοικιακού καφέ λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι μου και κοιτάζω μέσα. Εντοπίζω τα αληθινά μου αδέλφια να κάθονται σε ένα από τα τραπέζια στην γωνία. Είχα ζητήσει να τους συναντήσω και τους δυο χωρίς να τους δώσω καμία εξήγηση περί τίνος πρόκειται και τώρα νοιώθω όλο το σώμα μου να μουδιάζει καθώς μπαίνω μέσα και κατευθύνομαι προς το μέρος τους. 

<<Κύριε Νάιτ, δεν καταλαβαίνω τον λόγο της συνάντησης μας, όμως η αδελφή μου επέμενε και δέχτηκα>>. 

<<Τι θα έλεγες εάν σου πω ότι εγώ και εσείς ήμαστε αδέλφια>>. Δεν υπάρχει λόγος για υπεκφυγές καλύτερα μια και έξω. Ο Ανδρέα κοιτάζει την Βανέσα και μετά εμένα. 

Δεν ξέρω πόση ώρα κοιταζόμασταν χωρίς να πούμε λέξη. Η Βανέσα πιάνει το ποτήρι με το νερό και πίνει μερικές γουλιές, <<Θα σου έλεγα ότι είσαι τρελός και χρειάζεσαι γιατρό αμέσως>> απαντάει εν τέλη ο Ανδρέας και τον κοιτάζω. 

Κάθομαι απέναντι του στην άδεια καρέκλα και με ακολουθούν, <<Δεν καταλαβαίνω, όντως είσαι αδελφός μας;>> ρωτάει η Βανέσα και ο Ανδρέας της ρίχνει ένα άγριο βλέμμα. <<Όχι δεν είναι. Απλώς λέει μαλακίες. Θα το ήξερα εάν είχαμε αδελφό και θα το ήξερε και ο πατέρας μας>> απαντάει κοφτά χωρίς να με αφήσει να μιλήσω. 

Όταν ο Σεμπάστιαν μου έδωσε το χαρτί με το όνομα του πατέρα μου και των αδελφών μου ήθελα να το πετάξω στα σκουπίδια χωρίς να το κοιτάξω, όμως η περιέργεια νίκησε και το κοίταξα. 

Ανδρέας Σκοτ, ετεροθαλής αδελφός μου.

Βανέσα Σκοτ, ετεροθαλή αδελφή μου.

Ραφαέλ Σκοτ, πατέρας μου. 

Ο πατέρας μας. 

Έχω συγγένεια με δυο ανθρώπους που απεχθάνομαι περισσότερο από οποιανδήποτε στον κόσμο και ειδικά ο ένας - ο Ανδρέας ευθύνεται και για τις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν. Βγάζω από την τσέπη μου το χαρτί που μου έδωσε ο Σεμπάστιαν και το αφήνω μπροστά του, υπάρχουν αρκετές πληροφορίες, όπως η ημερομηνία που με άφησε στο ορφανοτροφείο και το ποσό που έδωσε για να μην μαθευτεί ποτέ η ταυτότητα του. Αλλά τίποτα δεν μένει κρυφό από τον Σεμπάσταν Κάρτερ. 

Η Βανέσα το πιάνει στα χέρια της και το κοιτάζει σοκαρισμένη <<Ανδρέα αυτό...>>

<<Όχι δεν το δέχομαι. Άνετα μπορεί να λέει ψέματα, ώστε να καταστρέψει την οικογένεια μας μετά το σκάνδαλο που ξέσπασε και απλώς να θέλει να με εκδικηθεί μιας και εγώ θα παντρευτώ την Σάρα>> η καρδιά μου σφίγγετε καθώς ακούω το όνομα της και τα χέρια μου γίνονται γροθιές. <<Εκτός από την αληθινή ταυτότητα του πατέρα μου έμαθα και κάτι άλλο πολύ ενδιαφέρον σχετικά με τις φωτογραφίες. Ότι εσύ τις έβγαλες και τις έδωσες στην δημοσιότητα>>.

Η Βανέσα γυρίζει απότομα προς το μέρος του και παίρνει κοφτές ανάσες <<Είναι αλήθεια;>> ρωτάει κοφτά, όμως δεν παίρνει καμία απάντηση, αλλά τον βλέπω να χάνει το χρώμα του και να καταπίνει. <<Κάτι σε ρώτησα. ΜΙΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ>> μερικά κεφάλια γυρίζουν προς το μέρος μας, αλλά δεν δίνω σημασία. <<Δεν το πιστεύω, πως μπόρεσες να κάνεις κάτι τέτοιο στην Σάρα, πως σκατά την κοιτάζεις στα μάτια, πως θέλεις να την παντρευτείς>> η φωνή της είναι ψυχρή και σκληρή, ενώ τα μάτια της καίνε τον Ανδρέα που δεν μιλάει. 

<<Ήθελα να την προστατεύσω από αυτόν>> ο τόνος του Ανδρέα είναι ίδιο με της αδελφής του και με δείχνει με το κεφάλι του. <<Άρχισα να ψυλλιάζομαι πως κάτι συμβαίνει από την στιγμή που η Σάρα δεν ήθελε ποια να βρισκόμαστε και έβαλα να σας παρακολουθούν. Φαινόσασταν πιο δεμένοι από έναν απλό σωματοφύλακα και μια πελάτισσα. Τελικά ήταν πολύ εύκολο να σας εντοπίσουν και να βγάλουν τις φωτογραφίες, μιας και είχατε αλλού την προσοχή σας και οι άνδρες που προσέλαβα έκαναν μια χαρά την δουλειά τους ανενόχλητοι>>. 

Άνδρες. Γαμώτο. Ο Ανδρέας γελάει, καθώς βλέπει την σοκαρισμένη έκφραση μου. Πως σκατά δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι μας παρακολουθούσαν τόσο καιρό και όχι ένας, αλλά πολλοί. <<Δεν είχα σκοπό να της κάνω κακό, απλώς ήθελα να έχω στοιχεία στα χέρια μου>>, συμπληρώνει. 

<<Τι σκατά λες, δεν ήθελες να της κάνεις κακό και για αυτό έδωσες όλες αυτές τις φωτογραφίες στην δημοσιότητα, φαντάσου να ήθελες>> ωρύεται αγανακτισμένη. <<Ήταν ο μόνος τρόπος για να τους χωρίσω, ήξερα πως εάν έβγαιναν οι φωτογραφίες στην δημοσιότητα ο Άλφρεντ θα σε έδιωχνε και θα σας ανάγκαζε να χωρίσετε. Δεν θα δεχόταν να έχει η κόρη του σχέση με κάποιον τόσο κατώτερο οπότε ο δρόμος για εμένα θα άνοιγε, θα παντρευόμουν την Σάρα και οι οικογένειες μας θα ενώνονταν>>. 

<<Αυτός ο άνδρας όμως είναι αδελφός μας>> κοιτάζω την Βανέσα και το χαμόγελο του Ανδρέα σκληραίνει. <<Δεν είναι>> επιμένει, αλλά βλέπω το σαγόνι του να σφίγγετε και μια υποψία περνάει από τα μάτια του. <<Οι γονείς μας γνωρίστηκα πριν τριάντα χρόνια, έκαναν εμένα και μετά την Βανέσα δεν υπάρχει περίπτωση να έχουν άλλο παιδί>>. 

Κοιτάζω τον Ανδρέα και παίρνω μια ανάσα <<Δεν είπα ότι είμαι αδελφός σας, βιολογικός, αλλά ετεροθαλής>>. Τα μάτια τους ανοιγοκλείνουν και επιτέλους αρχίζουν να καταλαβαίνουν. <<Δεν είμαι γιός της Ελίζαμπεθ και του Ραφαέλ είμαι μόνο του Ραφαέλ. Προς το παρόν δεν έχω ιδέα ποια είναι η μητέρα μου>>. Όσο κι αν προσπάθησε ο Σεμπάστιαν δεν βρήκε καμία άκρη με το όνομα της μητέρας μου. Ο Ραφαέλ ήταν αυτός που με άφησε στο ορφανοτροφείο μόνος του, χωρίς κανέναν άλλον. 

<<Προφανώς είχε κάποια σχέση πριν παντρευτεί την μητέρα σας και αποκτήσει εσάς>>. Ο Ραφαέλ πρέπει να ήταν κοντά στα είκοσι πέντε όταν έκανε εμένα και απ' όσο μου είπε ο Σεμπάστιαν με τον Νικ και ο πατέρας του - ο παππούς μου, ήταν αρκετά αυστηρός και δεν θα του επέτρεπε να παντρευτεί κάποια κατώτερη του. Η Ελίζαμπεθ Μίλλερ, όπως είναι το πατρικό της όνομα προέρχεται από οικογένεια με μεγάλη δύναμη και εξουσία, αλλά και πολλά χρήματα. Άρα ήταν λογικό να διαλέξει εκείνη και όχι την μητέρα, η οποία προφανώς δεν είχε τίποτα απ' όλα αυτά.   

<<Δεν καταλαβαίνω πως μπορεί ο πατέρας μας να έκανε κάτι τέτοιο, πως το έμαθες;>> ρωτάει η Βανέσα και πίνω λίγο από το γεμάτο ποτήρι με νερό που βρίσκετε μπροστά μου, καθώς έχει στεγνώσει το στόμα μου. <<Ένας γνωστός μου το ανακάλυψε, μαζί με το ποιος βρίσκετε πίσω από τις φωτογραφίες>> όσο κι αν προσπαθώ να μείνω ψύχραιμος το γεγονός πως ο Ανδρέας - ο αδελφός μου είναι υπεύθυνος για το χωρισμό μου με την Σάρα κάνει το αίμα μου να βράζει. 

<<Και τι θέλεις να πετύχεις με όλα αυτά, χρήματα, εξουσία;>> κοιτάζω τον Ανδρέα και στενεύω τα μάτια μου. <<Χέστηκα για τα λεφτά και την εξουσία σας, ζούσα μια χαρά τόσα χρόνια και χωρίς αυτά και θα συνεχίσω να ζω. Αυτό που θέλω να ξεκαθαρίσω είναι πως αυτός ο γάμος δεν πρόκειται να γίνει, εκτός...>> σηκώνομαι όρθιος και τον κοιτάζω. Γνωρίζω πως η Βανέσα είναι μαζί μας και δεν την θεωρώ εχθρό μου <<Και αν θέλετε να μάθουν όλοι πως ο Ραφαέλ Σκοτ, ο οποίος θέλει να γίνει βουλευτής έχει ένα εξώγαμο, το οποίο και παράτησε πριν από τριάντα τρία χρόνια σε ένα ορφανοτροφείο και δεν το αναζήτησε ποτέ. Εσείς διαλέγετε>>. 

Το πρόσωπο του Ανδρέα είναι σκληρό όμως, το σαγόνι του σφίγγετε και μια φλέβα αρχίζει να χτυπάει, καταλαβαίνει τι ακριβώς σημαίνει η απειλή μου. <<Εάν με χρειαστείτε, φαντάζομαι γνωρίζεις την διεύθυνση μου>>, γυρίζω και βγαίνω από το καφέ με γρήγορες δρασκελιές. Το αεράκι του καλοκαιριού με χτυπάει και παίρνω μερικές ανάσες, ενώ ξεκινάω να προχωράω προς το σπίτι μου. Ξέρω πως ο Ανδρέας ή ο πατέρας του δεν είναι χαζοί. Εάν βγει κάτι τέτοιο στη φόρα όλα θα διαλυθούν και σίγουρα το να γίνει βουλευτής θα μοιάζει άπιαστο όνειρο. Δεν θα το ρισκάρουν. Έχουν να χάσουν πολλά, περισσότερα από το να κερδίσουν. Αυτός ο γάμος δεν πρόκειται να γίνει. ΠOTE.