<<Σάρα>> η φωνή του πατέρα μου ακούγετε από το σαλόνι καθώς περνάω την είσοδο του σπιτιού, προχωράω προς το μέρος του και τον βλέπω να κάθετε στον καναπέ ενώ πάνω στο τραπεζάκι υπάρχει ένα γυάλινο ποτήρι με ουίσκι. <<Μπαμπά>> του δίνω ένα απαλό φιλί και συνοφρυώνεται. Γαμώτο κοιτάζει το δερμάτινο πανωφόρι μου και το χθεσινό φόρεμα μου. ΣΚΑΤΑ. <<Πως ήταν η συνάντηση με την Γουέντι;>> παίρνω μια ανάσα και κάθομαι απέναντι του <<Καλή μιλήσαμε σχετικά με τις επόμενες κινήσεις μας, προς το παρόν όλα πάνε τέλεια και οι πωλήσεις το ίδιο>> απ' ότι φαίνεται εκτός από τον Ίαν έχω γίνει και εγώ εξπέρ στις δικαιολογίες και στα ψέματα. <<Χαίρομαι, ο Ανδρέα τι κάνει;>> τον κοιτάζω ερωτηματικά και καταπίνω <<Καλά υποθέτω, έχω να τον δω από την Νέα Υόρκη δεν... μιλάμε πια>> απαντάω. 

Σηκώνει το ποτήρι του και πίνει μερικές γουλιές, <<Ήμαστε καλεσμένοι στο σπίτι τους αύριο>> ορίστε. <<Γιατί;>> ρωτάω απότομα και το μετανιώνω αμέσως <<Γιατί οι γονείς του είναι φίλοι μας και ο πατέρας του σκέφτεται να κατέβει στην πολιτική οπότε χρειάζεται την βοήθεια μου>>. 

<<Και δεν μπορείς να πας μόνος σου χρειάζεσαι και εμένα;>> με κοιτάζει και χαμογελάει ελάχιστα <<Δεν ήξερα ότι τον αντιπαθείς τόσο πολύ, κάποτε ήσουν τρελά ερωτευμένη μαζί του>>. Δεν ξέρω τι τον έπιασε ξαφνικά τον πατέρα μου, αλλά δεν έχω καμία διάθεση να δω τον Ανδρέα. 

<<Κάποτε, όπως λες μπαμπά ήμουν... πλέον δεν είμαι>> απαντάω και αναστενάζει <<Κοίτα Σάρα θα σου μιλήσω ειλικρινά, δεν χαίρομαι καθόλου με την συμπεριφορά του Ανδρέα και όσα έκανε... πίστεψε με κανένας δεν σε αγαπάει περισσότερο απ' ότι εγώ. Όμως ο Ανδρέα είναι ένας άνδρας με κύρος και οικονομική κατάσταση, μπορεί να σταθεί δίπλα σου...>>

<<Και αν δεν με αγαπάει εάν με την πρώτη ευκαιρία βρει ξανά κάποια άλλη πιο ωραία από εμένα και με απατήσει; Μόνο το κύρος και η οικονομική κατάσταση μετράει;>> ρωτάω καθώς δεν υπάρχει περίπτωση να δικαιολογήσω ποτέ τον Ανδρέα για όσα μου έκανε. <<Όχι δεν είπα αυτό, απλώς θέλω να είσαι ευτυχισμένη, να έχεις ότι θελήσεις. Ξέρω πως σε μεγάλωσα μέσα σε χρυσό κλουβί, όμως όταν σκοτώθηκε η μητέρα σου δεν είχα ιδέα τι να κάνω, οπότε προσπάθησα να σου δώσω τα πάντα, ώστε να είσαι ευτυχισμένη. Και αυτό θέλω να κάνει και ο άνδρας που θα σε παντρευτεί κάποια μέρα>>. 

Είναι πολύ σπάνιες οι φορές που με τον πατέρα κάνουμε τέτοιες συζητήσεις, σηκώνομαι όρθια και κάθομαι δίπλα του, με αγκαλιάζει τρυφερά και χαμογελάω. <<Μην ανησυχείς μπαμπά δεν χρειάζομαι χρήματα και περιουσία για να είμαι ευτυχισμένη μου φτάνει αυτός που θα έχω δίπλα μου να με αγαπάει πραγματικά>>. Με χαϊδεύει και αφήνει ένα απαλό φιλί στα μαλλιά μου, <<Μοιάζεις πολύ με την μητέρα σου Σάρα, και ξέρω πως είναι πολύ περήφανη για την γυναίκα που έχεις γίνει σήμερα>>. Με κοιτάζει και με σφίγγει περισσότερο <<Θέλω να ξέρεις πως ότι και να διαλέξεις στην ζωή σου θα είμαι δίπλα σου, όπως πάντα. Ζήτησες να γίνεις μοντέλο και δεν έφερα ποτέ αντίρρηση, όμως θέλω να προσέχεις>> τον κοιτάζω εξεταστικά <<Από τι να προσέχω; για αυτό δεν έχεις βάλει τον Σαμ και τον Ίαν να με προσέχουν>>. 

Σηκώνει το φρύδι του καθώς αποκαλώ και τους δυο με το μικρό τους, όμως αμέσως τα μάτια του σκοτεινιάζουν σαν κάτι να τον απασχολεί. <<Ναι και χαίρομαι που το κάνουν, αλλά εάν χρειαστεί να ξανά φύγεις τόσο μακριά από την Ουάσιγκτον θέλω να έχεις και τους δυο μαζί σου και όχι μόνο τον Νάιτ>>. 

<<Δεν υπάρχει λόγος ο Νάιτ μπορεί να με προστατεύσει άλλωστε ποτέ δεν συμβαίνει κάτι, απλώς τους έχω μαζί μου προληπτικά>> απαντάω και χαμογελάει. <<Είμαι σίγουρος ότι μπορεί, αλλά θέλω να με ακούς και να κάνεις αυτό που σου ζητάω, εάν φύγεις μακριά θα παίρνεις και τους δυο μαζί σου, εντάξει;>> κουνάω θετικά το κεφάλι μου, καθώς δεν καταλαβαίνω τον λόγο που επιμένει, όμως δεν φέρνω αντίρρηση. Πάντα έρχονται και οι δυο μαζί μου, έτσι κι αλλιώς, η όλη συνάντηση με την Γουέντι ήταν ψέματα και ουσιαστικά δεν έφυγα ποτέ από την Ουάσιγκτον άσχετο εάν ο πατέρας μου δεν το γνωρίζει. 

<<Θα πάω για λίγο στα γραφείο μου έχω να ρίξω μια ματιά σε μερικά έγραφα>> σηκώνετε και βγαίνει από το σαλόνι, αναστενάζω και ξαπλώνω προς τα πίσω. Τι μέρα και αυτή Θεέ μου. Κοιτάζω προς την κάμερα και χαμογελάω ελάχιστα είμαι σίγουρη πως με βλέπει. Σηκώνομαι με μια κίνηση και ανεβαίνω προς το δωμάτιο μου, χρειάζομαι ένα ζεστό ντουζ και να βγάλω επιτέλους αυτό το φόρεμα από πάνω μου. 

<<Πριγκίπισσα>> η σιγανή φωνή του Ίαν ακούγετε πίσω από την μισάνοιχτη πόρτα του και πλησιάζω αργά, αφού πρώτα σιγουρευτώ πως δεν είναι κανένας τριγύρω. Τον βλέπω να με κοιτάζει και χαμογελάω <<Ο πατέρας μου είναι στο γραφείο>>. 

<<Το ξέρω>> τα μάτια του είναι σκοτεινά και δαγκώνω το κάτω χείλος μου, <<Συνάντησε με το βράδυ στο κιόσκι>> συνοφρυώνομαι και ήδη γνωρίζω πως δεν είναι καλή ιδέα. <<Μπορεί να μας πιάσουν ή να μας δουν από τις κάμερες>> χαμογελάει και πλησιάζει πιο κοντά στην πόρτα <<Νόμιζα πως σου αρέσει ο κίνδυνος πριγκίπισσα>>. Κάνω μια γκριμάτσα και ελέγχω ξανά τον διάδρομο <<Κάνε ότι σου είπα. Α και μη τολμήσεις να φορέσεις εσώρουχο>> είμαι έτοιμη να απαντήσω, αλλά ακούω βήματα και μου κάνει νόημα να φύγω. Ανοίγω την πόρτα του δωματίου μου μπαίνοντας μέσα βιαστικά. 

Γαμώτο θα μπλέξουμε.... ήδη είχαμε μπλέξει. Είναι άλλο να πηδιόμαστε σε ξενοδοχείο και στο σπίτι του και άλλο στον κήπο του δικού μου σπιτιού και ειδικά με τόση φύλαξη. Κάνω ένα γρήγορο μπάνιο και περιμένω μέχρι να σκοτεινιάσει αρκετά. Μιας και πλέον ο καιρός είναι αρκετά πιο ζεστός διαλέγω ένα λευκό, κοντό φόρεμα με λεπτές τιράντες και τις γκρι μπαλαρίνες μου. Χτενίζω απαλά τα μακριά μαλλιά μου και αφού βεβαιωθώ πως δεν κυκλοφορεί κανείς στον διάδρομο προχωράω προς τις σκάλες. Ο πατέρας μου καθώς το υπόλοιπο προσωπικό πρέπει να κοιμούνται αφού είναι σχεδόν μεσάνυχτα. Οι μόνοι που κυκλοφορούν είναι όσοι έχουν βάρδια στην πύλη και εξωτερικά του σπιτιού. 

Αποφασίζω  να μην βγω από την κεντρική είσοδο καθώς σίγουρα μπορεί να με δει κάποιος, μπαίνω στο σαλόνι και έπειτα στον εξωτερικό χώρο όπου συνήθως καθόμαστε τους καλοκαιρινούς μήνες. Από εδώ υπάρχουν δεξιά και αριστερά σκάλες που σε βγάζουν κατευθείαν στους κήπους, στην πισίνα και φυσικά στο κιόσκι. 

Είναι σκοτεινά και κατεβαίνω προσεκτικά τα σκαλοπάτια, ένας ακόμα λόγος που διάλεξα χαμηλά παπούτσια, αυτός και σε περίπτωση που χρειαστεί να τρέξουμε. Ποτέ δεν ξέρεις. Καθώς φτάνω κοντά και τα μάτια μου συνηθίζουν πλέον στο ελάχιστο φως που έρχεται από το φεγγάρι και τον κρυφό φωτισμό της πισίνας διακρίνω τον Ίαν να με περιμένει. Η λευκή ομπρέλα ασορτί με τις καρέκλες που υπάρχουν από κάτω,  κρύβει το πρόσωπο του και μέσα στις σκιές φαίνεται ακόμα πιο τρομακτικός. 

Ρίχνω μια ματιά πίσω μου., καθώς τον πλησιάζω για να σιγουρευτώ πως δεν με είδε κανείς και σταματάω μπροστά του. <<Δεν θα μας δει κανένας;>> ρωτάω και τον κοιτάζω, τα μάτια του είναι σκοτεινά και κάνουν το στομάχι μου να σφιχτεί από ανυπομονησία. Αυτή την φορά όλα είναι διαφορετικά - αυτή την φορά ήμαστε σχεδόν σε κοινή θέα. Ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορούν να μας πιάσουν... <<Κανείς>> καταπίνω και δαγκώνω το κάτω χείλος μου, <<Και αν πάει ο Σαμ στην αίθουσα παρακολούθησης...;>> χαμογελάει και με πλησιάζει <<Εγώ έχω βάρδια σήμερα>>, Α!

 <<Και πριγκίπισσα δεν υπάρχει καμία κάμερα εδώ γύρω>>. Κοιτάζω και όντως δεν εντοπίζω καμία, οι κάμερες σταματάνε στην άκρη του κήπου και συνεχίζουν ξανά στην πισίνα. <<Έλα εδώ>> τα μάτια του λαμπυρίζουν πονηρά κάτω ελάχιστο φως, <<Όχι>>. 

<<Δεν στο ζητάω ευγενικά Σάρα>> κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου και σταυρώνω τα χέρια μου περισσότερο για να κρύψω τις ρόγες μου που σκληραίνουν κάτω από το λεπτό ύφασμα - δεν είχα κάνει τον κόπο να φορέσω σουτιέν. <<Δεν θα μου πεις εσύ τι θα κάνω, προτιμώ να μείνω εδώ που είμαι>>.

<<Έλα. Εδώ. Δεν θα στο ζητήσω δεύτερη φορά>> η φωνή του χαμηλώνει επικίνδυνα και ανατριχιάζω. Όμως η αδρεναλίνη μου χτυπάει κόκκινο και ακινητοποιώ τα πόδια μου κάτω στο λιθόστρωτο πάτωμα. Με δυο δρασκελιές με φτάνει τυλίγει το χέρι του γύρω από το αυχένα μου και με τραβάει. Με σπρώχνει πάνω στο γυάλινο τραπέζι ανάμεσα στις καρέκλες και έρχεται από πίσω μου, ανεβάζει το φόρεμα μου, <<Καλό κορίτσι>> μουρμουρίζει ενώ τα χέρια του πιάνουν σφιχτά τους μηρούς μου και μου ρίχνει μια ξυλιά. Μια κραυγή βγαίνει από το στόμα μου και το κλείνω με το χέρι μου, καθώς δεν θέλω να μαζευτεί όλο το προσωπικό. <<Να θυμάσαι όταν ήμαστε μπροστά σε άλλους είσαι η δεσποινίς Σάρα>> άλλη μια ξυλιά πέφτει πάνω στον πισινό μου και δαγκώνομαι. Το άλλο χέρι του κατεβαίνει ανάμεσα στα πόδια μου βρίσκοντας την κλειτορίδα μου και κάνει το κορμί μου να τρέμει. 

Είναι σκυμμένη με τέτοιον τρόπο που δεν μπορώ να τον κοιτάξω καθόλου, <<Όταν όμως ήμαστε οι δυο μας, είσαι η πόρνη μου>> κι άλλη ξυλιά. Νοιώθω τα υγρά μου να κυλάνε στους μηρούς μου και αναδεύομαι, αλλά με κρατάει ακίνητη, γλιστράει ένα δάχτυλο μέσα μου και βογκάω, το βγάζει οδηγώντας το προς το πίσω μέρος του κορμιού μου και το σπρώχνει μέσα στον πρωκτό μου <<Θα κάνεις ότι σου λέω. Όταν στο λέω. Και θα σε παίρνω όπως και όπου θέλω εγώ. Έγινα σαφής;>>. 

<<Ν... ναι..>> η φωνή μου βγαίνει τρεμάμενη και παίρνω μια ανάσα, αλλά αμέσως γίνεται κραυγή καθώς το πέος του μπαίνει με δύναμη μέσα στον πρωκτό μου. Γαμώτο. Μου κόβετε η ανάσα και το χέρι του κλείνει το στόμα μου για να καταπνίξει τα βογκητά μου. Τον αισθάνομαι. Όλον. Μέσα μου. <<Μη φωνάζεις>> λέει κοφτά και συνεχίζει να με πηδάει. Τυλίγει το χέρι του γύρω από τον λαιμό μου και αισθάνομαι τα μάτια μου να δακρύζουν. Αυτό δεν είναι έρωτας είναι γαμήσι και.... μου αρέσει... πολύ.... Θεέ μου είναι υπέροχο...

Ξαφνικά βγαίνει από μέσα μου και με γυρίζει προς το μέρος του, τυλίγω τα χέρια μου γύρω του και τον φιλάω παθιασμένα, γλώσσες, δόντια όλα μπλέκονται. Με σηκώνει ανεβάζοντας με πάνω στο τραπέζι και κατεβάζει τις λεπτές τιράντες αποκαλύπτοντας το στήθος μου, περνάει την γλώσσα του πάνω από τις ρόγες μου και αναστενάζω. Χαμογελάει και τα σκοτεινά του μάτια με κοιτάζουν γεμάτα πόθο και ηδονή. Γονατίζει ανάμεσα στα πόδια μου και τα ανεβάζει πάνω στους ώμους του με τραβάει προς το μέρος του και αισθάνομαι την γλώσσα του να ρουφάει την κλειτορίδα μου. <<Ξέρεις πόσο ωραία είναι η κλειτορίδα σου μεγάλη και διογκωμένη σαν να μου ζητάει να την ρουφήξω ακόμα πιο δυνατά>> και το κάνει.... 

Φτάνω όλο και πιο κοντά στην κορύφωση όταν ξαφνικά αισθάνομαι κάτι δροσερό να πέφτει πάνω μου, ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάζω. Βροχή. Βρέχει. Απαλές στάλες πέφτουν πάνω μας και όσο πάει δυναμώνει, τα μαλλιά του Ίαν αρχίζουν να γυαλίζουν, ενώ τα ρούχα μας γίνονται μούσκεμα. Η ανάσα μου βγαίνει ρηχή και τον βλέπω να σηκώνει το κεφάλι του, ανεβαίνει προς το μέρος μου και ενώνει τα χείλη μας, <<Δες πόσο υπέροχη γεύση έχεις, πόσο υπέροχη γεύση έχει το μουνί σου, θα μπορούσα να σε έγλυφα για πάντα, πριγκίπισσα. Πρώτη φορά στην ζωή μου μια γυναίκα με φέρνει σε τέτοια κατάσταση... να μην μπορώ μακριά της...>>. Αν και με πηδάει άγρια τα λόγια του κάνουν κάτι μέσα στο στομάχι μου να φτερουγίσει όμως αυτή την στιγμή καίγομαι και βρίσκομαι ένα βήμα πριν τον οργασμό, πιπιλάει τον λοβό μου, φιλάει τον λαιμό μου και τέλος τις ρόγες μου. 

Η βροχή πλέον έχει γίνει κατακλυσμός και δεν μπορώ να δω ούτε στο ένα μέτρο, με φιλάει, μπαίνει με μια δυνατή ώθηση και νοιώθω το τραπεζάκι να κουνιέται. <<Είσαι μια αχόρταγη δεσποινίδα, που λαχταράει μια σκληρή ψωλή να την πηδήξει>> οι ωθήσεις του είναι αλαφιασμένες καθώς μπαίνει μέσα μου, πιάνω δυνατά τους δικέφαλους του για να στηριχτώ, <<Όχι οποιαδήποτε... την δικιά σου... μόνο...>> δεν ξέρω καν που βρίσκω την δύναμη να απαντήσω, <<Ακριβώς, την δικιά μου. Μόνη την δική μου. Και αυτό να το θυμάσαι>> . 

Το χέρι του με αρπάζει από το λαιμό και κλείνει το στόμα μου με το δικό του, πνίγοντας τα βογκητά μου, το βρεμένο μπλουζάκι του ακουμπάει πάνω στο καυτό κορμί μου και με κάνει να τρέμω. <<Τα θέλω όλα, Σάρα. Όλα με ακούς. Τα πάντα. Θέλω εσένα.>>  ψιθυρίζει στο αυτί μου και κλείνω τα μάτια μου αφήνοντας ελεύθερο το κορμί μου, <<Ίαν>> λέω σιγανά και η ανάσα μου χτυπάει πάνω στο γυμνό δέρμα του κάνοντας τον να ανατριχιάσει. <<Μου αρέσει να ακούω το όνομα μου να βγαίνει από το στόμα σου, ειδικά όταν τελειώνεις>>  αναγκάζομαι να πνίγω τα βογκητά μου για να μην μας ακούσουν και αυτό κάνει όλα τα συναισθήματα να μεγεθύνουν. <<Πιο δυνατά, σε παρακαλώ, κι άλλο...>> μπαίνει μέσα μου όσο πιο βαθιά μπορεί και αισθάνομαι τον οργασμό μου να με συνταράζει. 

Κρύβω το πρόσωπο μου στο στέρνο του για να πνίξω την κραυγή και τις φωνές μου, καθώς το κορμί μου τρέμει πάνω στα χέρια του. Λίγα λεπτά αργότερα τον αισθάνομαι να σφίγγετε και να τελειώνει με την ίδια ορμή με εμένα.