ΙΑΝ

Η Σάρα με κοιτάζει ενώ τα δάχτυλα της ακουμπάνε το σκληρό πέος μου, <<Με είπες με το όνομα μου>> χαμηλώνει το κεφάλι της και περνάει την γλώσσα πάνω από την βάλανο γλείφοντας τα πρώτα υγρά που γυαλίζουν πάνω του. Δεν μπορώ να μιλήσω, τα πάντα θόλωσαν γύρω μου την στιγμή που το σπρώχνει μέσα στο στόμα της. Τυλίγω το χέρι μου στα μαλλιά της και αναδεύεται μουγκρίζοντας καθώς προσπαθεί να το χώσει όλο μέσα, αλλά δεν τα καταφέρνει. Απομακρύνει το στόμα της και με κοιτάζει <<Ξάπλωσε>> γελάω σιγανά, αλλά κάνω ότι μου ζητάει ξαπλώνοντας ανάσκελα πάνω στα σεντόνια της. 

Έρχεται από πάνω μου αγγίζει με τα χείλη της την άκρη και το σπρώχνει ξανά μέσα σταματώντας που και που ώστε να συνηθίσει το μέγεθος. Λίγα λεπτά αργότερα βρίσκομαι βαθιά μέσα στον λαιμό της. Γαμώτο. Σφίγγω τα δόντια μου προσπαθώντας να μη τελειώσω, έχω να πάθω κάτι τέτοιο από την πρώτη λυκείου και δεν γουστάρω, να το πάθω αυτή την στιγμή με την Σάρα. Φέρνω στο μυαλό μου ότι πιο αντιερωτικό μπορώ, όπως για παράδειγμα τον λοχία της μονάδας μου και μασέλες, πολλές μασέλες. 

Την ακούω να πνίγετε και δάκρυα αναβλύζουν από τα μάτια της, κάνω μια κίνηση να τραβηχτώ όμως με σταματάει κοιτάζοντας με άγρια. Γελάω σιγανά και απολαμβάνω το θέαμα, ποιος να μου το έλεγε ότι, η καθώς πρέπει Σάρα Ντίξον είναι τόσο αχόρταγη και καυτή στο κρεβάτι. 

Βολεύομαι καλύτερα και καταφέρνουμε επιτέλους να βρούμε τον ρυθμό μας, αργά και έπειτα πιο γρήγορα, μέσα - έξω. Το πνίξιμο της σταδιακά αντικαταστάθηκε από βαθιά, λαίμαργα βογκητά, την βλέπω να κατεβάζει το χέρι της ανάμεσα στα πόδια της και να χώνει το δάχτυλο στον υγρό της κόλπο, ενώ το πέος μου πηδάει το στόμα της. 

Απλώνω τα χέρια μου και τραβάω τις ρόγες της, το κορμί της λαμπυρίζει από τον ιδρώτα, κάτω από το απαλό φως του δωματίου. <<Έτσι παρ' το όλο μέσα, σαν καλό κορίτσι>> τα μάτια της είναι κλειστά και το δάχτυλο της μπαίνει δυνατά μέσα στο μουνί της, φτάνοντας την όλο και πιο κοντά στην κορύφωση το ίδιο και εμένα....

Τραβιέμαι την τελευταία στιγμή, καθώς νοιώθω τον οργασμό μου να με κυριεύει, και τελειώνω. Τα ζεστά υγρά μου, πέφτουν πάνω στον λαιμό της κυλώντας προς τα στήθη της. Εάν δεν ήμουν ξαπλωμένος, θα είχα καταρρεύσει, αν είναι δυνατόν πρώτη φορά μου συμβαίνει κάτι τέτοιο. 

Κοιτάζω την Σάρα η οποία μόλις είχε τελειώσει. Ξανά. Οι ανάσες μας βγαίνουν λαχανιασμένες, ενώ μπορώ να μυρίσω στον αέρα το άρωμα από το σεξ και τον ιδρώτα. Τα μάτια της με κοιτάζουν και χαμογελάει πλατιά <<Αυτό ήταν... ουάου!>> γελάω και νοιώθω ακόμα μικρές συσπάσεις και στα δυο κεφάλια μου. <<Νομίζω μου έκλεψες την ατάκα>> απαντάω και χαμογελάει, ανασηκώνομαι αργά καθώς προσπαθώ να βρω ξανά τον εαυτό μου. Πράγμα αδύνατον, τον είχα χάσει για πάντα πλέον....

 <<Νομίζω ήρθε η ώρα για μπάνιο, δεσποινίς μου>> την πιάνω στα χέρια μου και κατευθύνομαι  προς την μπανιέρα, ανοίγω την βρύση ρίχνω λίγο αφρόλουτρο και την ακουμπάω μέσα. Κάνει λίγο μπροστά και κάθομαι πίσω μου τραβώντας την πάνω στο στέρνο μου, μπορώ να δω καθαρά την εξάντληση στο πρόσωπο της. 

Παίρνω λίγο αφρόλουτρο και την σαπουνίζω προσεκτικά σπιθαμή - προς σπιθαμή μέχρι που μένει πεντακάθαρη. Πλένομαι και μόλις τελειώνω πιάνω δυο ζεστές, μαλακές πετσέτες και τυλίγω την μια γύρω της για να την σκουπίσω. Δεν κουνιέται, δεν κάνει καμία κίνηση να με σταματήσει και μου αρέσει. Μου αρέσει να την φροντίζω, να την προσέχω, να την κάνω να τελειώνει... 

Την πηγαίνω στο κρεβάτι και αφού πετάω κάτω το λερωμένο πάπλωμα, την σκεπάζω με τα καθαρά σεντόνια. <<Ελπίζω τώρα να έβγαλες αρκετές φωτογραφίες>> γελάει σιγανά και πλέον θα είναι ο αγαπημένος μου ήχος. <<Πολλές, μακάρι να μην τελείωνε ποτέ αυτή η βραδιά....>> με κοιτάζει και διακρίνω μια μικρή θλίψη στα μάτια της. <<Μακάρι πριγκίπισσα...>> την φιλάω απαλά στα χείλη και κλείνει τα μάτια της καθώς αποκοιμάται. 

 Την κοιτάζω έτσι γαλήνια να κοιμάται με τα κόκκινες μπούκλες της να χύνονται πάνω στα μαξιλάρια και προσπαθώ να χαράξω για πάντα αυτή την εικόνα στο μυαλό μου. Το στήθος της ανεβοκατεβαίνει ρυθμικά και ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο διακρίνεται στα χείλη της. 

Με έναν όρο, δεν θα κάνουμε σεξ, ότι γίνει θα μείνει εδώ σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους και δεν θα το συζητήσουμε ποτέ ξανά.

Εγώ της είχα ζητήσει αυτόν τον όρο και εγώ πρέπει να τον κρατήσω. Η Σάρα είναι το αφεντικό μου και εγώ ένας υπάλληλος της, ο πατέρας της είναι Γερουσιαστής, είναι πλούσια και σε κάθε βήμα της,  την ακολουθούν δεκάδες φωτογράφοι για μια και μόνο φωτογραφία. Όλα όσα απεχθανόμουν. Είχαμε περάσει καλά. Αυτό ήταν όλο. Τέλος. Ήταν απλά μια βραδιά. Αύριο που θα ξυπνήσει όλα θα είναι πάλι ίδια όπως πριν, αφεντικό και υπάλληλος. Την κοιτάζω μια τελευταία φορά και ανοίγω την πόρτα του δωματίου της. Μπορούσα να εκμεταλλευτώ την απουσία του Σαμ που ήταν στο δείπνο μαζί με τον πατέρα της και όπως με είχε ενημερώσει θα αργούσαν τουλάχιστον ακόμη μια ώρα. 

Μπορούσα να ξαπλώσω δίπλα της, να την πάρω αγκαλιά, όμως μετά θα είναι αδύνατον να την αφήσω... 

Μπαίνω μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο μου, και ξαπλώνω πάνω στο κρεβάτι μου χωρίς καν να μπω στον κόπο να ξεντυθώ. Είμαι εξαντλημένος και το μόνο που σκέφτομαι είναι αυτή... ότι και να ήθελε όμως η καρδιά μου πάντα έβαζα την λογική μου πρώτα. Χρειάζομαι αυτή την δουλειά, δεν μπορώ να γυρίσω πίσω στο στρατό... οπότε πρέπει να φερθώ σαν επαγγελματίας.