Κοιτάζω γύρω μου όλο το πάτωμα του σαλονιού είναι γεμάτο με ροδοπέταλα και κόκκινα μπαλόνια. Τον αισθάνομαι πίσω μου και η καρδιά μου χτυπάει δυνατά, <<Τι είναι όλα αυτά;>> χαμογελάει και πιάνει απαλά το χέρι μου, <<Ας πούμε ότι μιας και δεν έχουμε βγει πολλά ραντεβού είπα να αρχίσουμε με ένα δείπνο τι λες;>> παρατηρώ το τραπέζι όπου πάνω του υπάρχουν φαγητά και χαμογελάω. Αναρωτιέμαι πότε πρόλαβε και τα οργάνωσε όλα αυτά, <<Πρώτα όμως θέλω να σου δείξω κάτι>>, πιάνει το χέρι μου και με τραβάει προς τα πάνω και το υπνοδωμάτιο του. Ανοίγει την πόρτα και παθαίνω ακόμα ένα σοκ. 

Στον τοίχο απέναντι από το κρεβάτι του κρέμεται μια δικιά μου φωτογραφία. Όχι όμως οποιαδήποτε, αλλά η τελευταία από την φωτογράφηση που είχα κάνει και είμαι γυμνή, ενώ απλώς κρύβω τα επίμαχα σημεία μου. Νοιώθω την ανάσα του να χτυπάει στο λαιμό μου καθώς έρχεται πίσω μου, <<Μου είπες κάποτε ότι αυτή η φωτογραφία μου ανήκει, οπότε την απέκτησα>>. 

Έχει στεγνώσει ο λαιμός μου και στα αυτιά μου ακούω μόνο τους χτύπους της καρδιά μου, <<Μα πως τον πήρες; πρέπει να κόστισε μια περιουσία. Ίαν Νάιτ μήπως κατά βάθος είσαι ρομαντικός και το κρύβεις;>> γελάει σιγανά και χαϊδεύει την μέση μου <<Μην ανησυχείς μωρό έχω τον τρόπο μου. Πίστευες ότι υπήρχε περίπτωση να άφηνα τον οποιοδήποτε να σε είχε έτσι μέσα στο σπίτι του. Όσον αφορά το ρομαντικός δεν ξέρω εσύ θα μου πεις, είμαι;>>.  Δεν μπορώ να πιστέψω όσα έκανε απόψε ο Ίαν για εμένα. <<Σε αγαπώ>> ψιθυρίζω και γυρίζω προς το μέρος του, τα μάτια του με κοιτάζουν ορθάνοιχτα και ξαφνικά τον βλέπω να βγάζει ένα μικρό κόκκινο κουτάκι από την τσέπη του παντελονιού του και παίρνω μια κοφτή ανάσα. 

Ανοίγει το βελούδινο κουτάκι και αποκαλύπτει ένα λαμπερό διαμαντένιο δαχτυλίδι, μπορώ να δω το στήθος του να ανεβοκατεβαίνει γοργά και τα μάτια του να με κοιτάζουν έντονα και ίσως μέσα τους αν δεν κάνω λάθος διακρίνω λίγο φόβο. Γνώριζα πως κάποια στιγμή ο Ίαν θα μου έκανε πρόταση, το γνώριζε και αυτός ακόμα και οι δημοσιογράφοι περιμένουν για αυτή την στιγμή.

Όμως όλα όσα έκανε για εμένα σήμερα είναι υπέροχα. Αυτός είναι υπέροχος, είναι τέλειος για εμένα. <<Δεν είμαι καλός στα γλυκόλογα και στα ρομαντικά λόγια>> η φωνή του τρέμει ελάχιστα και κάνει την καρδιά μου να σφιχτεί από προσμονή. <<Σου είχα πει ότι ποτέ μου δεν είχα ερωτευτεί, δεν πίστευα καν στην έννοια του έρωτα μέχρι που σε γνώρισα. Το χαμόγελο σου, τα μάτια σου, η εξυπνάδα σου, η καλοσύνη σου, ακόμα και η ξεροκεφαλιά σου και το πείσμα σου όλα μου αρέσουν. Γέμισες κομμάτια της ψυχής μου που δεν ήξερα καν ότι είχα και ότι ήταν άδεια. Με βοήθησες να θεραπεύσω τις ουλές που δεν ήξερα ότι είχα. Και ξέρεις τι συνειδητοποίησα... ότι τελικά δεν ήταν πως δεν πίστευα στον έρωτα, αλλά πως απλώς περίμενα για το κατάλληλο άτομο. Περίμενα εσένα>>. 

Δεν είχα καταλάβει πως έχω βουρκώσει μέχρι που νοιώθω ένα δάκρυ να κυλάει στο μάγουλό μου. <<Σάρα θα με παντρευτείς;>>, δεν χρειάζεται καν να κάνει την ερώτηση. Τον αγκαλιάζω και τον φιλάω <<Ναι, ναι, ναι. Για πάντα ναι>>. Περνάει απαλά το δαχτυλίδι στο χέρι μου και νοιώθω την καρδιά μου να πλημυρίζει από συναισθήματα. <<Τώρα πλέον δεν μπορείς να πας πουθενά, πάει κόλλησες μαζί μου>>, γελάω και σκουπίζω ένα δάκρυ που κυλάει. <<Δεν θα ήθελα τίποτα άλλο κύριε Νάιτ>> τυλίγω τα δάχτυλα μας και τον κοιτάζω. <<Εσύ και εγώ>>, τα χέρια του πιάνουν το πρόσωπο μου και με φιλάει απαλά. <<Εσύ και εγώ>> λέει ψιθυριστά <<Για πάντα>> συμπληρώνει και τα χείλη του αγγίζουν τα δικά μου.    

          ****************************************************

<<Δηλαδή πλέον πρέπει να σταματήσω να σε λέω πριγκίπισσα και να σε φωνάζω αρραβωνιαστικιά μου;>> με ρωτάει μετά από αρκετές ώρες, ενώ ήμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι. <<Μη τολμήσεις, σου απαγορεύω, μην σταματήσεις ποτέ να με φωνάζεις πριγκίπισσα>>, το χέρι του χαϊδεύει απαλά την γυμνή πλάτη μου και χαμογελάει. <<Νόμιζα πως δεν σου άρεσε, μου είχες ζητήσει κάποτε να σταματήσω να σε αποκαλώ έτσι>>. 

Παλιά ,όχι πια. 

<<Το ίδιο ισχύει και για εσάς κύριε Νάιτ>> ούτε αυτουνού του άρεσε να τον αποκαλώ έτσι, αλλά εγώ το έκανα γιατί μου άρεσε να τον εκνευρίζω, χαμογελάει πιο πλατιά μου δίνει ένα φιλί στο μέτωπο μου, <<Θα είσαι για πάντα η πριγκίπισσα μου>>. Τα μάτια μου βουρκώνουν για ακόμη μια φορά και τον χτυπάει στο μπράτσο <<Στο τέλος της ημέρας θα πάθω αφυδάτωση με τόσο κλάμα>>. Μου δίνει ένα ακόμη φιλί και τον κοιτάζω <<Δεν σε ρώτησα ποτέ γιατί με αποκαλείς έτσι;>>, χαϊδεύει με τα δάχτυλα του το πρόσωπο μου και ενώνει τα βλέμματα μας. <<Όταν ήμουν στο Ιράκ, σε διάφορες αποστολές, είχα βρεθεί στο Ισραήλ και τότε άκουσα κάποιον να προσφωνεί μια γυναίκα πριγκίπισσα, τον είχα ρωτήσει γιατί την φώναξε έτσι και αν όντως ήταν πριγκίπισσα και μου απάντησε ότι το όνομα της ήταν Σάρα. Για αυτούς το όνομα Σάρα σημαίνει πριγκίπισσα. Όταν σε σε είδα μου βγήκε αυθόρμητα, για εμένα είσαι η πριγκίπισσα μου ακόμη κι αν δεν φοράς διαμαντένιο στέμμα>>. 

<<Τελικά είστε πολύ ρομαντικός κύριε Νάιτ>>, το χέρι του τυλίγετε γύρω από τον αυχένα μου και με τραβάει προς τα χείλη του <<Μόνο για εσένα μωρό μου>> και όλες οι σκέψεις μου διαλύονται.