siyah dumana baktım. ağaçtaki kuşlardan biri uçup gitti göğe. siyah dumanda beyaz kuş bir ışık gibi parlıyordu. kirlenecekti fakat.

Nil artık gözlerinden sicim sicim akan yaşlara yenilmişti. durdurmayı denemiyordu, öylece akmalarına izin veriyordu. silmiyordu yanaklarını. "bir şey söylemeyecek misin?" dedi.

"söylenecek pek bir söz kalmadı." "tükettik sanki hepsini."

"son söylediğim yüzünden mi?"

"hayır, benim söyleyemediklerim yüzünden." bunu söylerken kalbim yeniden sızladı.

"bir tanesini söyle bana, lütfen."

uzanıp elimi tutmak ister gibiydi. beni kendine katmak ister gibi. acılarımızı, hüzünlerimizi birleştirmek ister gibi.

ellerimi cebime soktum. parmaklarımın üşümesi gibi bahanelerim vardı. "keşke onu sevmeseydim."

*-*-*-