gözlerinde onu görmek için baktım. yeşillerdi. onunki gibi. gördüğüm Nil'di fakat. başkası değil. o değil.

cenazeyi hatırlamaya çalıştım. hatırlayamadım. o günlere dair hatırladığım tek şey kendimi öldürmek istediğimdi. şimdi geçmişti. artık kendimi öldürmekten bahsetmiyordum, zihnime bu açığı vermiyordum.

"biz hiçbir zaman olamayız." dedim. gözlerimi ezberlemek ister gibi baktı. yüzüme dokundu parmaklarına işler gibi. göz kapaklarım yenik düştü. sakalımda durdu parmakları.

elinin üzerine elimi koydum. indirdim ikimizin ellerini. parmaklarımı bırakmadı.

"o kadar aciz hissediyorum ki..." gözleri kapalıydı bunu söylerken. "sana karşı olan bu şeffaflığımı yakıp yıkmak istiyorum." "bu sevgiyi içimde büyütmemeliydim." "kafamda biz, çok güzeldik." "baksana gerçeğine, iki enkaz, gelip kaldırılmayı bekliyorlar." "gerçi biz, biz değiliz." "keşke ablamı değil de beni sevseydin."

*-*-*-