"BLIJF AF! JIJ VERSCHIMMELDE HAMBURGER!" Roep ik boos tegen de kwaadaardige hamburger die op het punt staat mijn eenhoorn op te eten.
Ik ren erheen en ik gil heel hard.

"DAT IS MIJN EENHOORN!" Gil ik.

De boze hamburger kijkt me boos aan en hij mompelt wat in het hamburgers.
Ik kan dat nog niet verstaan, dat moet ik nog oefenen.
Lolly's en soks kan ik wel verstaan.
Eenhoorns versta ik natuurlijk ook, duh.

Sokken en hamburgers zijn boze verschimmelde drollen die elke keer de lolly's en eenhoorns willen aanvallen.
Nu wilt de met augurk besmeurde hamburger mijn eenhoorn opeten!
Augurken zijn vies dus een met augurk besmeurde hamburger ook.

"Eenhoorn! Kom! Ik red je!" Roep ik naar de eenhoorn.

Hij komt naar me toe, het is sunshine.
Sunshine is een geel/gouden eenhoorn met gouden sterren op zijn kont.
De roze, rode, oranje en paarse eenhoorns zijn meisjes. Alle andere kleuren zijn jongens.
Roze eenhoorns zijn zeldzaam maar niet zo zeldzaam als regenboog eenhoorns.

Sunshine laat me op zijn rug en dan komt opeens het lolly leger om ons te beschermen.
De vieze hamburgers rennen heel hard weg voor de lolly's met hun lazerstralen.

"Ha!" Lach ik.

We hebben gewonnen!
De lolly's en eenhoorns leven samen op planeet cupcake.
Ja er zijn ook cupcakes, maar die vind ik niet zo lief want die kijken me altijd raar aan als ik met een eenhoorn mee ga.

Meestal ga ik met Puk mee.
Puk is een roze eenhoorn met regenboog ogen en een regenboog op haar kont, ook heeft ze regenboog manen en een regenboog staart. Ze is de meest speciale eenhoorn van alle eenhoorns, ze is ook heel lief en ze houdt me altijd gezelschap.
Ze zegt dat ik misschien ooit wel bij haar mag wonen. Ik hoop het wel.

"PEUTER!" Roept iemand hard in mijn oor.
Sunshine verdwijnt en ik kijk de vervelende augurk aan.

"Hoezo moet ik elke keer zo hard roepen om je uit je gedachten te halen?" Vraagt hij.
Ik steek mijn tong naar hem uit en hij rolt met zijn ogen.

"Kom, we moeten doorlopen." Zegt hij nors.
Wat een augurk is hij toch...

"Kan jij ook lachen?" Vraag ik aan hem.
Hij kijkt me aan en hij gromt.
"Nee dus." Zeg ik tegen mezelf en ik ga huppelen naast hem.

Eenhoorns zijn lief, geweldig, cool, fabulous, schattig, mooi, lief, populair en ze zijn schattig.
Hoe kan iemand nou niet in eenhoorns geloven?
Ze bestaan echt! Ik heb ze gezien!
En ik heb met ze gepraat en ze vinden het schandalig dat iedereen zegt dat ze niet bestaan.
Alleen iemand die werkelijk in eenhoorns geloofd kan ze zien en horen. Toevallig ben ik zo iemand, dus ik kan met ze spelen en op ze rijden.
Die augurk die naast me loopt gelooft ook niet in eenhoorns. Hij is altijd chagrijnig en ik heb hem nog nooit zien lachen. Maar daar ga ik verandering in brengen.

Laat me even uitleggen hoe we elkaar kennen.
Die augurk zijn augurken ouders dachten dat hij depressief was en dus stuurde ze hem naar een sok (psychiater). Mijn ouders vinden dat eenhoorns niet bestaan en ze stuurde mij naar dezelfde sok en die sok bedacht dat wij elkaar wel zouden kunnen helpen.
Ik zou hem kunnen opvrolijken en hij zou mij helpen om van de eenhoorns af te komen.
Omdat we allebei boos waren op sok en dus beide niet instemden vond hij het alleen maar een beter idee en nu zijn we samen op weg naar de ijssalon want ik wil ijs.

"Wel." Zegt hij opeens.

Ik kijk hem aan en ik frons.
"Ik heb je nog nooit zien lachen." Ga ik tegen hem in.
Hij kijkt me aan. Zijn blauwe ogen maken me sprakeloos.
Ik moet even slikken. Zijn blik is best intimiderend...

"Ik heb nog nooit de behoefte gehad om te lachen." Zegt hij en hij kijkt weer weg.
"Hoe kun je nog nooit de behoefte gehad hebben om te lachen?" Vraag ik.

Hij blijft stil en terwijl ik verder droom in mijn gedachten over eenhoorns, komen we bijna bij de ijssalon.
"Welke smaak ijs wil je?" Vraag ik aan hem.
"Aardbei." Zegt hij.

Ik kijk hem met grote ogen aan.
"Ik ook!" Zeg ik enthousiast.
Hij negeert me en we lopen de ijssalon binnen.
Hoe toevallig?
We houden allebei van aardbei ijs!
Dat is supermegaeenhoorntastisch!