"Bedankt Jay." Zeg ik tegen zijn borst aan.
Hij krijgt kippenvel en ik glimlach.
Mierenpoepjes noemt mijn moeder dat, geen idee waarom. Ze is gewoon gek.
Net zoals ik. Ik ben ook gek. Dus ik heb het van haar geërfd, of ze nu wilt of niet.
Zij is gek, ik ben gek. Zo moeder zo dochter.
"Dus je weet wel hoe ik heet?" Vraagt hij verbaasd en ik hoor een klein beetje vreugde in zijn stem.
"Natuurlijk. Nou ja, ik was het vergeten vandaar dat ik je augurk noemde maar nu weet ik het weer." Zeg ik met een lach.
Hij kijkt me aan.
"Hoe kan jij altijd vrolijk zijn. Net huilde je nog en nu lach je weer?" Vraagt augurk en ik lach.
"Geen idee. Zo ben ik nou eenmaal. Hoe was jou week eigenlijk?" Vraag ik en ik leg mijn hoofd terug tegen zijn borst.
"Mijn week was ook stom." Zegt hij.
"Vertel." Zeg ik en ik kijk hem aan.
Zonder we het echt doorhebben houden we elkaar vast en omdat ik met best comfortabel voel leg ik mijn hoofd alweer tegen zijn borst aan.
Ja sorry hoor, maar hij is warm, lang, gespierd en hij doet nu even niet zo knorrig.
Op dit moment is hij de perfecte jongen.
Vind ik tenminste...
"Ik had ruzie, werd geslagen en ik kan pas sinds twee dagen weer met mijn oog knipperen." Zegt hij.
"Waarom had je ruzie?" Vraag ik.
Hij blijft even stil en ik voel zijn kin op mijn hoofd rusten.
"Dat doet er niet toe." Zegt hij en ik kijk omhoog.
Hij slikt.
Ik voel me goed.
Ik voel me perfect hier in zijn armen en onbewust geniet ik hier heel erg van.
"De ruzie kwam omdat twee gasten me belachelijk maakte en uiteindelijk was ik heel erg boos en toen ging het mis. Maar twee tegen één is geen eerlijke strijd." Zegt hij en ik kijk hem dramatisch aan met mijn grote lolly ogen.
"Ohnee! Dat mag niet! Ze mogen je niet belachelijk maken. Dat is slecht voor je zelfvertrouwen en ik weet niet wat ze gezegd hebben maar het klopt toch niet want je bent super lief en mooi en je knort af en toe maar dat maakt niet uit." Ratel ik en dan opeens valt er een stilte.

Noemde ik hem nu mooi?
Ohoh...
Dat heb ik echt gezegd...
Dat moest ik voor me houden!
Help me Puk!
Hoe ga ik dit normaal oplossen?
Oh hamburgers, dit is foute boel.
Nu sta ik zeker voor schud!

"Bedankt, je hebt een goed hart Evelyn." Hoor ik boven me en ik bloos als een gek maar dat wil ik hem niet laten zien.
Hij laat me los dus laat ik hem ook los en dan kijk ik naar mijn treurig gesmolten ijsje op tafel.
Ik had er toch geen zin meer in...
We kijken elkaar aan.
"Ik maak het wel schoon." Zeg ik.
Al maak ik nooit schoon thuis, want dat mag niet omdat ze bang zijn dat ik dingen kapot maak, wil ik het nu best wel doen.
Ik vind het niet erg, maar als je nooit mag schoonmaken dan wordt het lastig.
Augurk haalt doekjes binnen en samen maken we ons plasje ijs schoon en gooien we de horentjes weg.

Oh, wisten jullie trouwens dat ik een zus heb?
Nee?
Nou, nu weten jullie het wel.
En ik hou van haar hoor, maar mijn ouders vinden haar de betere versie van mij.
Iedereen vind haar de betere versie van mij behalve de eenhoorns.
Want zij haat eenhoorns, de lelijke eenhoornhater.
Zij zou ze ook opeten, dat heeft ze zelf gezegd!
Zij kan naar soktopia, lekker bij de hamburgers en sokken wonen. Het stinkt trouwens altijd op soktopia. Dat komt door de sokken en beschimmelde hamburgers.
Oh, en ze loopt nu precies mijn kant op.

"Heeee kleine dreumes!" Roept ze van een afstandje en ik kijk haar met samengeknepen ogen aan.
Ze is al uit huis, gelukkig.
Alleen woont ze niet zo ver weg als ik had gehoopt.
"Wat doe jij hier?" Vraag ik en ik merk dat augurk er niks van snapt.
We lijken ook totaal niet op elkaar. Gelukkig.
Zij heeft blond haar, ik bruin. Zij heeft bruine ogen, ik blauw. Iedereen in mijn familie heeft bruine ogen behalve ik en mijn tante.
Mijn tante en ik kunnen als enige ook heel goed met elkaar. De rest van de familie komen altijd wel op verjaardagen maar ze vinden mij altijd raar. Behalve mijn tante dus.
Laura heeft ook een dopneus die heb ik dan weer niet.
Ze heeft niet zulke grote ogen als ik en haar huidskleur is een tint donkerder.
Maar ze is prachtig, elke jongen wilt haar en dat weet ze.
Slechte eigenschap...
"Ik was in de buurt en ik wilde ijs halen." Zegt ze.
"Mag dat wel van je dieet?" Snauw ik.
Ze lacht hard.
"Schat, ik heb geen dieet nodig om er zo uit te zien. Jij wel trouwens." Zegt ze en ze wijst naar mijn lichaam.
Ik grom.
"Er is niks mis met haar lichaam." Komt augurk ertussen.
"Is dat je vriend? Hoe is hij? Net als Dann?" Vraagt ze gemeen.
Ze is een heks, ik hou alleen van haar omdat we hetzelfde bloed hebben.
Vroeger speelde we echt wel samen.
Toen was ze ook aardig tegen me. Maar sinds we beide op dezelfde school zaten op de middelbare begon ze me te pesten en deed ze net zo hard mee met al die andere zwakkelingen die niet in eenhoorns geloven.
Het is een schande.
Eenhoorns zijn geweldig!
"Hij is beter dan Dann!" Zeg ik boos.
Ik denk dat zij mij en Jess heeft afgeluisterd toen ik dat verhaal van Dann aan haar vertelde.
Zij weet namelijk ook dingen die ik nooit heb verteld.
"Schat, Dann was het beste wat je kon krijgen. En hij is jou vriend niet." Zegt ze.
Ik kijk verslagen naar de grond.
Dat is hij inderdaad niet. Niet dat ik het erg zou vinden, eigenlijk wel want hij is nog steeds een augurk ook al deed hij net super aardig tegen me, maar we zijn gewoon twee mensen die samen bij dezelfde psychiater zitten.
"Hoe weet je dat?" Vraagt augurk.
"Omdat geen enkele jongen haar wilt. Ze is psycho, ziet eenhoorns vliegen en ze heeft een sokken obsessie." Zegt Laura.
"Toevallig vinden sommige jongens dat wel leuk." Zegt hij.
Ik moet bijna huilen.
Ik ben geen psycho!
Omdat ik moe ben van vandaag ga ik sneller huilen. Ik wil niet huilen!
Alsjeblieft eenhoorns.
Laat Laura weg gaan.
Ze is stom.
"Dan mag jij één voorbeeld noemen van wie. Zelfs Dann hield het niet lang met haar vol." Zegt ze bitchy.
Ik kijk haar aan en ze grijnst. Ik kijk naar augurk en hij slikt.
"Ik." Zegt hij.
Huh?
Ik volg het even niet.
Waar ging dit over?
"Jij?" Vraagt ze lachend.
"Ja, ik." Zegt hij serieus.
"Wat moet jij met een downie als zij?" Vraagt ze.
"Laura hou op! Ga je ijs halen en verdwijn uit mijn leven." Zeg ik bozig.
Bozige boos.
De boos is bozig.
De bozige boos is boos.
Ik ben bozig.
"Evje, ik kan niet weg uit jou leven. Ik ben de betere versie van jou. Ik ben je zusie, ik zal nooit weg gaan." Zegt ze.
Evje. Tss.
Alsof ik nog een baby ben.
"En die clown naast je zal nooit van je houden. Dann was het beste wat je kon krijgen." Gaat ze door.
Altijd.
Elke keer weer.
Ze moet altijd doorgaan, mijn grens opzoeken.
Al zo vaak heb ik haar aan haar haren getrokken en hebben we gevochten.
Altijd door haar.
"Ik hou van haar en dat zal ik altijd doen. Kom Evelyn, we gaan." Zegt augurk en hij pakt mijn arm vast.
Ik sta verstijft op de grond.
Laura lacht duivels en ik draai me om en ik kijk augurk aan.
"Meen je dat?" Vraag ik zielig. Hij stopt met lopen en hij kijkt me aan.
"Niet nu, kom mee. Ze is gemeen en ze doet je pijn." Zegt hij en ik loop als een zombie achter hem aan tot we uit haar zicht zijn.
Wat een stomme dag vandaag!