"JESS! Help!" Roep ik hard.
Ze kijkt me lachend aan terwijl ik ren voor mijn leven. Alweer.
Ja alweer ja.
Nu door Marvin. Zo heet hij toch?
Geen idee...
Melvin? Martijn? Mark?
"HOU OP!" Gil ik lachend en ik ren op mijn aller hardst door.
"Ik ben sneller!" Roept hij en ik begin hard te lachen.
"Echt niet!" Roep ik en ik maak opeens een bocht. Dat verwacht hij nooit! Ik trek een sprintje en dan opeens zie ik hem naast me rennen.
Hij lacht en zwaait en ik zwaai vrolijk terug tot ik me besef dat hij me heeft ingehaald.
Hij pakt me vast en ik stribbel tegen door mezelf op de grond te laten vallen waardoor we als een stel honden over de grond rollen.
Hij begint me te kietelen en ik gil en ik spartel wild om me heen.
"Hou op! S-stop!" Gil ik lachend maar hij vind het enkel amuserend om mij zo te zien.
Ik kronkel als een vechtende ninja over de grond.
"JESS HAAL DEZE ZEEHOND VAN ME AF!" Roep ik en na een tijdje stopt het kietelen.
Niet omdat Jess me hielp, nee. Ze liggen beide strak van het lachen omdat ik mijn ninjamoves liet zien.

Tss. Hadden ze zeker niet verwacht.
"Dat mag je nooit meer doen!" Zeg ik streng tegen de jongen waarvan ik weet dat zijn naam met een m begint maar ik de rest niet meer weet.
Pff, lastig dit.
Namen onthouden is niet mijn ding hoor, veel te ingewikkeld als die verschillende namen.
Als alle vreemde mensen nou gewoon vreemdeling zouden heten, hoe makkelijk zou dat zijn?
Of voor iedereen een eigen naam verzinnen, wat ik meestal toch wel doe, dat is ook makkelijk.
Net als bij augurk, zijn naam weet ik ook niet meer maar ik noem hem gewoon augurk en alles is goed.
Oké, een bijnaam voor hem waarvan ik zijn naam niet weet... De hulk. Ja. Perfect.
Of nee, toch niet. Mmm.
Of wel? Hulk? Ach ja, wat boeit het.
Als ik maar weet over wie ik het heb, zolang ik hem kan onderscheiden van de rest is het goed.
Voor mij dan.

"EVELYN!" Roept Jess hard.
Ik kijk haar droog aan en ik glimlach.
"Ja?" Vraag ik.
"Dove doos. Jou hersens werken af en toe niet meer of wel? Wacht. Geen antwoord geven. Gewoon stil zijn en meelopen." Zegt ze lachend.
Ik luister braaf en ik huppel achter hulk en Jess aan.
Zodat we ik de stad zijn ren ik naar de speelgoedwinkel en druk ik mijn neus tegen het raam om te kijken of ze nieuwe eenhoorns hebben. Ik voel een hand om mijn middel maar omdat ik zo druk bezig ben met zoeken naar eenhoorns trek ik me er niks van aan.
"Als ik ooit genoeg geld heb koop ik jou en dan mag je ook naar planeet cupcake." Mompel ik tegen mezelf en ik kijk naar de reuzengrote eenhoorn bovenop de knuffelstelling. De hand verlaat mijn middel en opeens zie ik de hulk in de speelgoedwinkel lopen.
Hij gaat zeker naar games kijken.

Jongens zijn saai.
Saaie hobby's.
Saai leven.
Geen eenhoorns.
Gewoon saai dus.

Ik loop naar Jess die op een bankje zit te wachten op mij en hulk.
"Waar is Maikel heen?" Vraagt ze.
"Wie is Maikel?" Vraag ik. 
Ze lacht.
"Ik wist het. Je bent zijn naam weer vergeten hè." Lacht ze.
Ik lach schaapachtig en ik knik.
"Maikel is die jongen die jou probeert te versieren." Zegt ze. Ik frons.
"Niet." Zeg ik boos.
Ze weet dat ik het haat als jongens zo doen. Ze weet ook precies waarom. Alleen zij weet dat. Ik heb het alleen aan haar verteld.
Niet mijn ouders, niet mijn familie. Alleen aan haar.
Ze kijkt me aan.
"Toch doet hij het." Zegt ze.
"Pech voor hem." Zeg ik nors en dan word ik bang van Jess haar blik. Ze slaat haar hand voor haar mond en ze kijkt naar iets achter mij.
Ik ga met mijn hand voor haar ogen langs maar ze pakt mijn hand vast.
"Ev." Zegt ze.
Ohoh.
Ze zegt niet vaak Ev maar als ze het zegt is ze of chagrijnig of er is iets aan de hand.
"Ben je chagrijnig? Jij hebt last van stemmingswisselingen zeg." Zeg ik sipjes en ik maak mijn hand los uit die van haar en ik ga naast haar zitten.
Ik zit nog geen seconde en dan vallen mijn ogen uit mijn oogkassen.
OMG!
DE ALMACHTIGE EENHOORN IS BEVRIJD!
DAT KAN NIET!
IK GA DOOD!
De hulk, ik bedoel Maikel, komt erachter tevoorschijn en hij loopt recht op me af.
Ik ga dood!
Als hij dit doet om me te pesten dan lukt het hem eenhoorntastisch goed.
OHNEE.
STRAKS KOOPT HIJ DIE EENHOORN VOOR ZIJN ZUSJE EN DAN KAN IK HEM NOOIT MEER KOPEN!
En terwijl ik me zorgen maak knielt hij voor me neer en overhandigt hij mij de almachtige eenhoorn.
"Wat doe je?" Vraag ik voorzichtig.
"Deze is voor jou." Zegt hij.
Ik spring en gil en ik gil nog harder.
Ik spring nog meer en ik gil nog meer en dan spring ik in hulk zijn armen.
Hij vangt me en hij houdt me stevig vast.
"Bedankt!" Gil ik en door mijn enthousiaste sprong houdt hij me vast in bruidsstijl. 
Ik denk niet na, mijn hoofd zit bij de gigantische eenhoorn, en ik druk een kus op zijn wang.
"Bedankt." Zeg ik terwijl ik hem knuffel.
Hij lijkt het goed te vinden en hij gaat zitten en zet mij op zijn schoot.
Maar zodra ik zit spring ik weg en knuffel ik de eenhoorn.
"HIJ IS ZO MOOI!" Gil ik en dan geef ik hulk opnieuw een knuffel.
Hij pakt me vast en hij trekt me op zijn schoot.
"Ik wil één ding van je terug." Zegt hij.
Ik kijk hem aandachtig aan.
"Wat is het? Maakt niet uit wat ik doe alles." Zeg ik.
Hij kijkt me aan recht in mijn ogen.
"Een kus." Zegt hij.
Ik slik. Oké, ik heb gezegd dat ik alles zou doen maar een jongen kussen wil ik eigenlijk niet...

Aangezien die eenhoorn super duur was en ik het echt lief vind dat hij hem voor mijn heeft gekocht, overweeg ik het toch en komt uiteindelijk de beslissing om het te doen. Voor mijn eenhoorn. Ik tuit mijn lippen en ik doe het. Ik kus hem en misschien vind ik het toch niet zo erg als ik dacht...