Jaimey

Ze slentert achter me aan, een beetje van slag door hoe ik reageerde op haar.

Sorry Evelyn...

Ze maakt me gek.
Ze heeft geen idee wat ze met me doet en dat zal ze nooit begrijpen.
Ik neem mijn ouders en die 'sok' er zeer kwalijk voor dat ze mij en Evelyn samen hebben gezet.
Dat onschuldige meisje zou een onschuldige eenhoorn moeten trouwen.
Ze zou geen enkele jongen moeten vertrouwen.

Zelfs mij niet...

Ook ik heb zo mijn problemen.
Ook in mijn leven gaan dingen gruwelijk fout.
En ik wil niet dat zij daar de dupe van zal worden later.

Oh ik hou zo veel van haar.
Zielsveel.
Te veel om te beschrijven.
En dat gevoel wat ze me geeft als ze me aanstaart, me aanraakt en onbewust haar onhandigheid op me uit.
Oh Evelyn.
Je zou eens voor de helft moeten weten hoe je me laat voelen...

"Hier, we gaan hier eten." Zeg ik nors.
Ja ik ben gepikeerd.
Niet door de rekening van de kapster, nee.
Niet door Evelyn, nee.
Door iets veel ergers.
Ik kwam Pete en Zack tegen. De twee die mij altijd weten te vinden en ruzie zoeken.
De twee waarvan Evelyn al twee keer gevolgen heeft gezien.
Mijn blauwe oog zag ze, mijn litteken zag ze.
Beide door die gasten en ze hebben nog zo veel meer verpest voor me.

Ze hebben Evelyn nog niet gezien.
Gelukkig maar.

Ik zou er niet bij na willen denken wat hun volgende stap zou zijn.
Nee ze zijn niet maar met twee.
Ze zijn met zo veel meer. Zo veel meer...
Ik kan niet tegen ze op.
Ze zijn met te veel, ik ben alleen.

Erg hufterig als je het mij vraagt, maar binnenkort zal het anders gaan.
Ik zal ze opnieuw laten zien wie de baas is, zelfs na mijn diepe ondergang.

Oh ja, je hoort het goed.
Ik was de baas over ze.
Ik had de macht over hun allemaal!
De hele groep.
Inclusief Zack.
Maar er gebeurde iets, dingen veranderden. Mijn beste vrienden verraadde me en nu ben ik hier, het haasje.
De pinda die keer op keer gepeld wordt tot hij kaal en leeg is.

Maar Evelyn hoeft dit niet te weten.
Zij moet hier volledig buiten blijven.

Over haar gesproken...
Ze laat haar ogen hongerig over de menukaart glijden die voor ons op tafel staat.
Haar schattige blauwe ogen met lange wimpers en deukjes onder haar ogen als ze lacht.
Ze lacht bijna altijd.
En als ze echt hardop lacht heeft ze ook kuiltjes in haar wangen.
Zo aandoenlijk...

Zo sexy.

"Wat wil je tijger?" Vraag ik aan haar.
Ze kijkt op, twijfelt even en lacht dan.
"Iets lekkers." Zegt ze simpel.

Haar stem klinkt als muziek door mijn oren.
Haar klanken zijn een verslaving voor mij. Als ze praat klinkt ze zo oprecht en zo onschuldig.
Ze zal geen vlieg kwaad doen.
Oké, een vlieg zal ze dood maken. En spinnen ook. En andere kleine beestjes.
Maar bij wijze van.
Haar hart is puur.
En ik kan het niet vaak genoeg zeggen.
Maar ze is zo onschuldig.

"En wat is dat lekkers?" Vraag ik.
Ze kijkt op, haar grote blauwe ogen kijken recht in de mijne en ik slik ongezien een brok in mijn keel weg.
"PIZZA!" Gilt ze en ze legt de menukaart weg.
"Het is middag?" Begin ik voorzichtig tegen te stribbelen maar de vastberaden blik op haar gezicht zegt genoeg.
"Ja dus? Dan eet ik vanavond wel brood, boeie." Zegt ze en ik onderdruk een glimlach.
Ze is zo speciaal.
Mijn ex zou nu een kop thee met honing genomen hebben en zou vooral niks eten, bang om dik te worden.
Evelyn eet gewoon pizza s'middags en lijkt helemaal niks te geven om haar lichaam.

Lijkt...

Ik heb haar al een paar keer betrapt op een onzekerheid, al verbergt ze die als een professional.
"Lieverd, jij moet lekker eten wat je wilt. Je kan het hebben." Moedig ik haar aan.
Ze glimlacht verlegen en onzeker en kijkt snel weg.
Ik onderdruk een tevreden glimlach en staar saai voor me uit, naar mijn helemaal niet saaie beeld.
Evelyn staat onhandig op, gooit bijna de tafel omver en laat de menukaart op de grond vallen.
Ze bukt om het op te rapen en meteen zie ik de ogen van een jonge gozer op haar gericht.
Ik grom en ik staar hem dodelijk aan.
Ze komt stuntelend omhoog en kijkt me glimlachend aan met rode wangen.
"Oeps." Zegt ze.
Ik glimlach vertedert naar haar en ze schraapt haar keel.
"Ik ga even naar de wc." Zegt ze braaf en dan loopt ze weg zodra ik knik als antwoord.
Ik kijk bekijk haar rug, haar haren die dansen als ze loopt, haar prachtige benen die misschien een beetje krom zijn (maar ach, haar imperfecties maken haar perfect) en stiekem ook haar kont.

Oké.
Niet stiekem.
Maar hij is prachtig!

Logisch dat iedereen ernaar kijkt.
Hij is vol, mooi rond en danst uitdagend op en neer als ze loopt.
Ze kijkt een laatste keer naar me om voor ze verdwijnt.
Gewoon om zeker te zijn dat ik hier ben en blijf.

Ik zal over je waken Evelyn.
Ik zal je weg krijgen bij sok.
Ik zal je altijd beschermen en liefhebben.
Je zit in mijn hart.

Kon ik haar dat maar vertellen...

We hebben gezoend, dat klopt.
Ik weet dat ze verlieft op me is.
Maar ik ben slecht als het om gevoelens gaat, en al helemaal als het gaat om zo'n prachtige meid zoals zij.
Met een puur hart en alleen maar goedheid in haar.
Geen sprankeltje kwaad.
Nog geen duivelse lach, want zelfs die klinkt als haar altijd goede zelf.