"Hey." Klinkt zijn stem.
Ik kijk op.
"Oh. Hey." Zeg ik onhandig en ik glimlach.
"Dus." Zegt Laura en ik sla mijn ogen neer als Jaygurk me aankijkt.
"Dus?" Vraagt hij en ik kijk op.
Ik zie dat hij Laura aankijkt en ik slik. Straks wordt hij ook nog verlieft op haar...
Elke jongen wordt verlieft op haar.
Zou je trouwens op meerdere mensen tegelijk verlieft kunnen zijn? Dat zou raar zijn.
Dat kan toch eigenlijk ook niet?
Je kan wel van meerdere mensen houden, maar verlieft zijn lijkt me net iets anders.
Kan aan mij liggen.
Maar toch.
"Je zit gewoon met haar opgescheept omdat ze niks alleen kan en jij er vet betaald voor wordt." Lacht ze.
Jaygurk kijkt moeilijk.
"Wat? Dat is niet waar. Ik ben hier omdat ik zelf ook hulp nodig had en toevallig zet die stomme sok ons samen." Zegt hij.
"Schat, ik wist meteen al dat jij niet vrijwillig met haar mee zou gaan." Zegt Laura.
"Laura. Kom terug de auto in." Klinkt mijn vader.
"Jullie zullen nooit een stel worden. Hoe graag je ook wilt Evje." Zegt ze en ik grom.
"Ga weg duivel." Grom ik naar haar.
Jaygurk pakt mijn hand en hij kijkt Laura strak aan.
"Kom." Zegt hij en hij trekt me mee.
Mijn vader kijkt ons aan en ik negeer hem.
Hij weet dat Laura stom doet.
Dat heb ik heel vaak tegen mijn ouders gezegd maar ze willen niet luisteren.
Laura is o zo perfect.
Ze doet nooit iets fout.
Doei.
Laura lacht ons uit maar we lopen snel door naar binnen. Als we binnen zijn lopen we sok tegen het lijf en ik val op de grond. Hij kijkt ons fronsend aan.
"Hielden jullie elkaars handen vast?" Vraagt hij.
"Dat kwam door Laura! Ze daagde ons uit." Jammer ik.
"Laura?" Vraagt sok.
"Mijn duivelse zus." Knor ik.
Jaygurk raapt me van de grond af en we kijken naar sok.
Sok begint te stralen.
"Jongens, ik zie hele goede vooruitgang! Wacht hier de taxi komt eraan." Zegt hij en Jaygurk en ik kijken elkaar verbaasd aan.
Sok loopt weg en ik ga op de grond zitten.
"Alles oké?" Vraagt Jaygurk.
Ik glimlach naar hem.
"Waarom zou ik niet oké zijn?" Vraag ik.
"Je zus. Ze doet zo gemeen tegen je en je viel net op de grond." Zegt hij.
"Oh. Ja dat is vervelend." Zeg ik enkel en ik kijk naar mijn schoenen.
Die mogen ook wel eens schoongemaakt worden! Wat een viezigheid!
"Dat is vervelend? Je moet er iets aan doen! Ze maakt je constant belachelijk!" Zegt hij fel.
Ik kijk geschrokken op.
"Wat moet ik eraan doen?" Vraag ik zacht.
"Haar laten zien dat ze ongelijk heeft." Zegt hij.
"Hoe? Ze heeft altijd gelijk." Zeg ik verslagen.
"Dat heeft ze niet." Zegt hij stug.
Ik kijk hem aan.
"Hoe weet je dat?" Vraag ik.
Hij hurkt voor me neer.
"Omdat ze liegt." Zegt hij.
"Oh! Je mag nooit liegen!" Zeg ik ernstig. Hij knikt.
"Ze liegt, en dat mag niet. Dus we moeten bewijzen dat ze ongelijk heeft." Zegt hij.
Ik knik.
"Dat moeten we doen! Maar even een vraagje. Hoe doen we dat?" Vraag ik twijfelend.
Hij komt naast me zitten en hij blijft even stil.
Denkt hij na?
Moeilijk te zeggen.
Hij pulkt wat aan zijn nagels, een trekje van hem want dat zag ik de vorige keer ook al.
Schattig.
Dan draait hij zijn hoofd naar me toe en ik doe met hem mee. Oh wacht, ik bedoel, ik draai mijn hoofd naar hem toe.
Klinkt logischer.
"Aangezien ze zegt dat wij nooit een stel zullen zijn." Begint hij.
Ik kijk hem aandachtig aan.
Zijn ogen zijn echt mooi.
Echt.
Niet alleen zijn ogen.
Hij is helemaal mooi.
Alles aan hem is mooi.
Ook zijn lach, al heb ik die nooit helemaal gezien.
"Worden wij een stel." Zegt hij dan.
Ik lach.
"Is dit een slechte versierpoging?" Vraag ik lachend.
Hij krabt achter zijn hoofd.
"Ja?" Zegt hij niet echt overtuigend.
Ik lach enkel.
"Wat leuk! Ik vond het serieus leuk." Ik slik even.
Hij haalt een hand door zijn haar en hij kijkt verslagen naar de grond.
"Je bent knap." Zeg ik zacht.
Voelt hij zich beter als ik gewoon lief en eerlijk ben?
"En ik kan nog steeds niet rijmen." Zeg ik eerlijk.
Hij kijkt op.
"Evelyn." Zucht hij.
Ik kijk hem braaf aan.
Net als een puppy die naar zijn baasje kijkt terwijl hij wacht op eten.
"Jaimey! Evelyn! Kom!" Roept sok.
We kijken elkaar aan en Jaygurk zucht.
We staan op en we lopen naar buiten.
EEN TAXI! HOE COOL!
Ik zit niet zo vaak in een taxi oké, laat mij even blij zijn.
"Wat wilde je zeggen?" Vraag ik als we in de taxi zitten.
Hij schud zijn hoofd.
"Laat maar." Zucht hij. Ik frons.
"Zeg maar. Ik ga geen grapjes ervan maken of je uitlachen." Zeg ik en ik kijk hem aan.
Hij kijkt mij aan.
Stilletjes schud hij zijn hoofd en ik grom.
"Dat is niet eerlijk! Ik kan geen gedachten lezen." Mopper ik.
"Evelyn. Alsjeblieft. Jij kan er niks aan doen maar je maakt me gek." Zegt hij.
Ik kijk hem stil aan.
Ik maak hem gek? Waarmee? Ik doe toch niks? Ik hou me zelfs nog in!
Pff.
Als hij zo wilt doen dan, dan. Ja wat dan?
Dan ben ik nu ook bozig.
"Hoe kan ik je gek maken? Ik hou me nog in he. Normaal zou ik nu zitten springen en dansen. Dus je hebt niks te klagen." Zeg ik bozig.
Hij kijkt me aan.
"Niet zo. Ik bedoel het niet zo. Ik bedoel..." Hij zucht.
"Niks. Nee. Ik kan het niet. Klaar." Zegt hij gefrustreerd en hij kijkt stug de andere kant op.
"Maar. Jay. I-ik dacht dat we vrienden waren?" Zeg ik zielig.
Dat is mijn trucje om erachter te komen of we vrienden zijn of niet.
Hij is even stil voor hij me aankijkt en hij zucht.
"We zijn vrienden. Nu goed? Laat me gewoon met rust." Moppert hij.
Ik slik.
Oké.
Oké.
Ik zal je met rust laten.
Meneertje ik lach nooit.
Wacht maar.
Chagrijnige augurk.