I still can remember the very first time, I fought the evil ones. I won't ever forget that night. It was my first time to be assigned in a normal cluster. A group of seven and I'm the only one whom they can't along with.

Hindi naman ako nagreklamo dahil wala akong pakialam sa iisipin o maski sa nararamdaman nila. Mas importante para sa akin ang matapos na ito at tumaas ang ranggo ko para makasali ako sa isang platoon at hindi sa pipitsuging grupo lang.

I know I was arrogant, self centered and narcissist those days, but I never care because what I felt was the truth I thought about myself. I was the strongest in our batch. I overestimated myself that I easily forgotten the most important fact in a group fight. That is cooperation, helping each other and looking for each other's safety.

Then, a massive attack occured in the residing town we are in. I was so eager to kill many evil ones that I don't even care about my team mates. I want to get stronger! I killed without hesitation. I became a ruthless warrior. I was the one who cleared most of the enemy and I— I'm the only one who was left behind. Alive.

Unfurtunately, my whole team mates died that night. Nothing is left of them even their flesh. A horde of Class B evil ones got to them and devour them whole.

Nalaman ko lang ang balita matapos ang naging laban. Ang nasa isip ko ng mga pagkakataong iyon. 'They deserved it, because they are weak. Death, always choose those who are weak.' Yeah, right. I hated weak fighter. Dahil pinalaki akong malakas ng aking ama.

I never regretted what happened that day, not until, I experience the warmth of having people around me and also the grievances of losing them. I— for the first time in my life. I felt horrible with myself.

Madalas naranasan ko ang maiwan. Ilang beses na akong palipat-lipat ng grupo dahil madalas namatay sila at ang iba ayaw ng lumaban. Strong people are always been the one who was left behind. Everyone around me felt intimidated. That must be why, they never chose me. Dahil malakas ako kumpara sa kanila.

Then, a great miracle came to me one day. The 12th platoon happened to me. They are my most precious treasure that the Oracle had given to me and also my greatest heartbreak. I never cried my whole life but when I woke up and found out that I loss them. I cried so hard till I passed out.

Losing them, break my heart into tiny bits of pieces. It hurts so much, that I wanted to pieced my heart using a sharp knife until the pain is gone. My memories of the 12th platoon, are my source of life. They are the one keeping me alive.

I won't die, not until I get my hands on those murderers. I will kill them even if it cost me my whole life

...

<<LOCATION: MYSTHIC FOREST — INNER REGION>>

Hedious! Grotesque! Loathsome!

Malinaw kong nakikita ang itsura ng halimaw. Nakakatakot man sa paningin ang mala-higante nitong pangangatawan. Malatinik at matalas na mga ngipin. Naglalakihan ang maraming berdeng mga mata. Walong mahaba at malaking galamay. Ay wala akong naramdamang takot. Isang Class A, gigantus, a queen.

Napakagat ako ng labi nang maramdaman ang munting kuryente sa loob ng helmet. Unti-unting nasisira ang suot kong mababang level na protective suit. Sana pala nagsuot ako ng battle gear. Kung alam ko lang na mangyayari ang bagay na 'to.

Nagtagis ang bagang ko matapos maramdaman ang matinding init na bumabalot sa katawan ko. Kahit na suot ko pa rin ang suit, hindi iyon sapat para mawala ang hapdi na dulot ng kumukulong lawa. Three degree burn. Even my helmet is starting to melts. Now I understand the reason why the lakes here is different. This was her nest. This giant monster chosen this place to become her birthing place.

Maikukumpara sa insekto ang mga evil ones. Grupo sila kung umatake at may isang pinuno o ang kanilang queen. Sila ang may pinakamalaking katawan at may kakayahan na manganak. Iyon din ang dahilan kung bakit marami ang kanilang bilang. Subalit sila din ang kanilang kahinaan, kapag namatay ang queen, mamatay rin ang mga kasamahan niya.

No way! I won't let these monsters spread their dispicable race here in Arcadius! I will eradicate them before that happen! This is our home, they are not welcome here.

Mahigpit na hinawakan ko ang galamay niyang nakapalibot sa aking binti at marahas iyong pinunit sa kaniyang katawan na ikinatangis niya. Para lamang itong octupos sa sobrang lambot ng laman. Dahil nasa ilalim ako ng tubig kaya mahirap ang paraan ng aking paggalaw. Hindi ko naiwasan ang malakas na paghampas ng dalawa pa nitong naglalakihang galamay.

Mabilis na bumulusok ang maliit kong katawan sa matigas na ibabaw ng bato. Ramdam ko ang pagkabitak nito  dahil sa lakas ng pagtama ko, maging buto at kalmnan ko ay nayanig.

"Aggh!" daing ko pagkatapos.

Nakakayanan ko pa rin makahinga pero hindi magtatagal mauubusan ako ng oxygen dahil ramdam ko na ang pagkalapnos nito sa balat ng aking mukha. Sobrang init!

Hindi na ako magtataka kung mangyari iyon dahil ang lawang ito ay kuntaminado ng dark liquid mula sa evil ones na 'to. Corroded skin, iyan ang magiging bunga ng paglapat ng asidong laway nila sa balat namin.

I still have time. Bago pa masira ang suot kong suit. Kailangan kong makaalis dito. Pero bago iyon, nilibot ko ang paningin sa malawak na ilalim ng lupa. Maraming mga kalansay ng mga hayop ang nandirito.

Pero, hindi iyon ang pinansin ko kundi ang kumpol ng bilog na kulay pula. Aabot sampo ang mga ito na nakadikit sa tabi ng naglalakihang batuhan. Tumitibok pa ang mga ito at nakikita kong may buhay sa loob.

I need to destroy her eggs. Panay lamang ang iwas ko sa bawat atake nito habang pilit na lumalangoy patungo sa dereksyon ng mga itlog nito. Kung saan-saan tumatalsik ang katawan ko dahil sa current ng tubig na bunga ng paggalawan ng galamay ng gigantus.

Halos magdugo na ang ibabang labi ko dahil sa matindi kong paglagat dito. Ito ang tanging paraan upang maibsan ang sakit na nararamdaman ng buo kong katawan. My wounds will heal slowly but the pain is absolutely present. I hate it so much.

Kinuha ko mula sa belt ang isang maliit na bilog na kulay itim. It's a bomb. Pinindot ko ang gitnang button nito saka idinikit sa isa sa mga itlog. It might be small but don't be decieve because a small amount of plutunium is inside it.

Matapos kong masigurong nakadikit na ang bomba saka lamang ako lumangoy palayo pero isa na namang malakas na paghampas ang natikman ng katawan ko na halos ikaipit ng baga ko. Tumilapon pataas paalis sa kumukulong lawa ang katawan ko.

Nasaksihan ko ang pagliwanag ng ilalim ng lawa dahil sa pagsabog ng bomba. Nayanig ang kalupaan at nabulabog ang tahimik na tubig, kasabay noon ang matiniis na ingay na pinakawalan ng Gigantus.

Matutuwa na sana ako dahil napinsala ko ito pero hindi ko magawa dahil na rin sa kalagayan ko.

Parang basurang marahas na bumagsak ako sa kumpulan ng mga puno't halaman kasabay nito ang pagkasira ng protective suit. Nagi iyong white particles na sumama sa hangin. Tanging short na itim at sando na lamang ang pantapal sa katawan ko. At kitang kita ang modified body parts ko, maging ang ilang itim sa balat ko epekto ito ng itim na tubig sa lawa. Ipinagsawalang bahala ko ang hapdi nito.

Mabuti may oxygen sa Mysthic Forest na 'to, pero mukhang mapapasubo ako sa pakikipaglaban na walang ni isang proteksyon sa katawan. Well, as if, that will scare me. I'm not normal anyway. Dark liquid can't kill me but my human DNA can still be affected. I need to be discreet.

Dahan-dahan akong naupo sa malambot ba damuhan. Ramdam ko ang lamig ng Mysthic Forest. Napangiwi ako dahil maski pampaa ay wala akong suot.

Malayo ang tinalsikan ko dahil hindi ko makita si Noein. Nasa inner region ako kanina pero ngayon nakakatiyak akong nasa outer region ako napunta. Pansin ko rin ang kulay itim na alikabok na nakapalibot sa buong kagubatan. Dark miasma.

This is not good. Walang maaring makapasok at makalabas. Looks like we are in our own now, aye? Why the hell these keeps on happening to me? Ang malas ko talaga. Sa ngayon, kailangan naming mag regroup. Mas mapapanatag ako kung makikita ko ang kalagayan ng mga batang 'yon.

Swish! Isang mabilis na bagay ang palapit sa dereksyon ko. Mabilis ko iyong sinangga gamit ang kanan kong kamay. Mihigpit na hinawakan ko ang madulas na galamay na balak saksakin ang dibdib ko. There are hordes of level E evil ones sorrounding me. Twenty? Thirty? I don't know the exact number. Alam ko na madaragdagan sila ulit. Napangisi ako. Water type, aye? These monsters are easy to dealth with.

Hinigpitan ko ang kapit sa hawak ko na ikina-pira-piraso nito. Tumalsik sa katawan ko ang itim nitong umuusok na likido subalit wala roon ang atensyon ko. Ang pokus ko ay nakatuon sa pakikipaglaban.

Mabilis akong nakalapit sa kumpulang ng halimaw at walang inaksayang oras na paslangin sila sa pamamagitan ng akin kong lakas. Bawat suntok, sipa na pinakawalan ko ay tinumbok ko ang kanilang berdeng core.

Krak! Nadurog ang bungo ng kahuli-hulihang evil ones. Mahigpit na kinuyom ko ang kamao ko habang hawak ang ulo nito. Para lamang malambot ang laman nila subalit ang katotohanan ay napakatibay ang balat ng evil ones.

Pinagpagan ko ang kamay ko at saka tinuon ang atensyon sa malawak na damuhan kung saan nakahilera ang mga labi ng pinaslang kong halimaw. Mabilis na tumakbo ako patungo sa inner regions.

Nasaksihan ko ang maraming malakas na pagsabog mula sa lugar na iyon. Nakakatiyak akong kasalukuyang nakikipaglaban ang grupo nina Noien sa maraming bilang ng evil ones. At isa pa sa kinakabahala ko, ang queen. Buhay pa ito.

Sana hindi pa ako huli. Ayaw kong maulit muli ang nangyari noon. Hinding-hindi ako papayag na may mamatay na naman sa mismong harapan ko.

...